ایران آنلاین / گروه اندیشه:

*مرگ برای آدم مدرن امروز همچنان یک مسأله است چون نسبت به آنچه با آن می‌آید ناآگاه است و همین ناآگاهی است که دلشوره و اضطراب می‌آورد. اما می‌توان همه این نگرانی‌ها را هم کنار زد و خیامی زندگی کرد و دم را غنیمت شمرد. من به چنین نگاهی بسیار اعتقاد دارم و خیامی‌ام. می‌توان همچون خیام و رواقیون، با مرگ بسیار راحت کنار آمد. البته آنهایی که اهل عرفان هستند، معتقدند که اگر به مقام فنا فی‌الله و بقا بالله برسید، جاویدان شده‌اید اما من نه عارفم و نه به حد مولانا رسیده‌ام. (گفتگو با داریوش شایگان و بهمن فرمان آرا؛ اندیشه پویا، شماره ۱۷، تیر ماه ۱۳۹۳)

*دایم در تحولم، فکرم ایستا نیست. البته در ایران پذیرش «تحول فکری» برای هموطن‌های ما بسیار مشکل است، برای همین هنوز حافظ و مولوی می‌خوانیم و هنوز بزرگ‌ترین متفکران ما مربوط به صدها سال پیش هستند. برای من خیلی عجیب است که هنوز بزرگ‌ترین متفکران ما، شاعران‌مان هستند و جدیدترین‌شان که حافظ باشد هفتصد سال با ما فاصله دارد.» (داریوش شایگان: هنوز اسطوره‌ای فکر می‌کنیم؛ گفت‌و‌گو با شرق)

*در یک دوره‌ای آدم اصلاً نمی‌تواند سیاسی نشود، چرا که همه چیز سیاسی است. یک زمانی می‌شد از سیاست دور ماند. مثلاً قبل از انقلاب من هیچ وقت چپ نبودم، که آن هم دلیل دارد: مادر من از خانواده قدیم گرجی بود که بلشویک‌ها آنها را نابود کرده بودند، این بود که ما از بچگی ضدبلشویک بار آمدیم. (همان)

*ذهنیت ایرانی هنوز که هنوز است اسطوره‌ای است. برای همین هنوز بزرگ‌ترین متفکران ما فردوسی، حافظ، مولوی و سعدی‌اند. انگار همه جواب‌ها را قدما داده‌اند و انسان فرزانه امروز، تنها باید آن جواب‌ها را بیابد، پس ما آزادانه فکر نمی‌کنیم و مسأله‌ای طرح نمی‌کنیم. (همان)

*متفکران ما همه نسخه می‌نویسند و به دست ما می‌دهند، پیش از آنکه بیماری را تشخیص و نشان دهند. (همان)

*آنچه که به آن معنویت می‌گویند، الزاماً دینی خاص نیست. معنویت حضوری در دنیا است که از عمق وجود انسان نشأت می‌گیرد و تا دنیا دنیاست، این ساحت انسان وجود خواهد داشت. (سایت کانون پژوهشگران فلسفه و حکمت، ۱۳۹۳)