ایران آنلاین / گروه اندیشه:

شایگان در عمر تحقیقاتی خود سه مرحله را طی کرده است؛ مرحله نخست، دین‌شناسی بود که به علاقه ایشان به فلسفه و البته هندشناسی برمی‌گشت.

مرحله دوم کارهای ایشان، به حوزه فلسفه و عرفان اسلامی برمی‌گردد که در آن شایگان به متفکران معاصری چون مرحوم طباطبایی پرداخته است. از سوی دیگر آشنایی او با هانری کربن را شاید بتوان سرآغاز تحولات زیادی در کارهای شایگان دانست.

سومین مرحله کارهای تحقیقاتی شایگان، نیز به آثاری برمی‌گردد که به متفکران معاصر اعم از فیلسوفان و ادیبان پرداخته است. وی در همین راستا علاقه‌مند بود که درباره مونتی فیلسوف شکاک فرانسوی کتابی را منتشر کند که موفق نشد. مونتی از فیلسوفان قبل از دکارت و اوایل قرن هفدهم بود که می‌توان او را مرز میان قرون وسطی و عصر جدید دانست.

شایگان همواره به دنبال تفکر بود. او، همواره نسبت به کسانی که طی عمر علمی‌شان تفکرشان تغییری نمی‌کرد انتقاد می‌کرد و می ‌گفت انسان باید تفکرش نسبت به 50 سال گذشته‌اش تغییر کند چراکه در غیر این صورت مطالعه و تحقیق روی آن تأثیری نداشته است. بنابراین، از اینکه نظرش درباره مسایل عوض شود، ترسی نداشت. به همین دلیل بود که نظر او قبل و بعد از انقلاب متفاوت بود و حتی در سال‌های اخیر هم نظرات دیگری داشت چراکه فکر شایگان منجمد نبود./ در گفت و گو با ایبنا