اولین گام‌های وفاق ملی؛ سیستان و بلوچستان در کانون توجه

به گزارش گروه سیاسی ایران آنلاین، رحیم سابقی نژاد دکترای علوم سیاسی در یادداشتی نوشت: با آغاز به کار دولت چهاردهم به ریاست دکتر مسعود پزشکیان، گفتمان «وفاق ملی» به عنوان محور اصلی سیاست‌های داخلی معرفی شد. این گفتمان، که بر اتحاد و همبستگی میان اقوام، مذاهب و جریان‌های سیاسی تأکید دارد، از نخستین روزهای دولت بازتابی عملی پیدا کرده است. انتصاب استاندار بلوچ سنی در استان سیستان و بلوچستان و انتخاب این استان به عنوان مقصد نخستین سفر استانی رئیس‌جمهور، نشان‌دهنده عزم دولت برای تحقق این شعار است.
سیستان و بلوچستان، به عنوان یکی از استان‌های پهناور و در عین حال محروم کشور، همواره نیازمند توجه ویژه بوده است. انتخاب یک استاندار بلوچ سنی برای مدیریت این استان، حرکتی بی‌سابقه در تاریخ جمهوری اسلامی به شمار می‌رود که پیام روشنی از سوی دولت به همراه دارد؛  توجه به شایستگی و ایجاد فرصت برابر برای همه اقوام و مذاهب. این اقدام از سوی بسیاری از نخبگان محلی، از جمله مولوی عبدالحمید، امام‌جمعه اهل سنت زاهدان، مورد استقبال قرار گرفت و به‌عنوان گامی در جهت تحقق عدالت اجتماعی و رفع تبعیض‌ها تعبیر شد.
دکتر پزشکیان در اولین سفر استانی خود به سیستان و بلوچستان، با نخبگان محلی، مقامات استانی و چهره‌های برجسته مذهبی دیدار کرد. حضور مولوی عبدالحمید در این دیدار، نه تنها اهمیت این رویداد را دوچندان کرد، بلکه نشان‌دهنده نوعی همدلی و رضایت از سیاست‌های جدید دولت بود. رئیس‌جمهور در این دیدار بر لزوم اجرای سیاست‌هایی تأکید کرد که منجر به کاهش محرومیت و افزایش مشارکت اقوام و مذاهب در اداره کشور شود.
هرچند اقدامات دولت چهاردهم در روزهای ابتدایی مورد تحسین قرار گرفته، اما تحقق واقعی وفاق ملی نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و پایدار است.
سیستان و بلوچستان، با وجود مشکلاتی نظیر محرومیت اقتصادی، بیکاری و چالش‌های امنیتی، ظرفیت‌های گسترده‌ای برای توسعه دارد. نیروی انسانی جوان، موقعیت استراتژیک و منابع طبیعی این استان، فرصت‌های بی‌نظیری را برای رشد اقتصادی و افزایش امنیت پایدار فراهم می‌کند.
راهکارهایی برای تقویت وفاق ملی
دولت می‌تواند با تکیه بر گفتمان وفاق ملی، سیاست‌های زیر را در اولویت قرار دهد:
1. تقویت زیرساخت‌های اقتصادی: جذب سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی برای توسعه مناطق محروم.
2. توانمندسازی نخبگان محلی: فراهم کردن فرصت‌های بیشتر برای مشارکت اقوام و مذاهب در تصمیم‌گیری‌های کلان.
3. ایجاد فرصت‌های برابر: تضمین توزیع عادلانه منابع و فرصت‌ها برای کاهش احساس تبعیض.
4. تقویت گفت‌وگوهای اجتماعی: گسترش ارتباطات میان دولت و گروه‌های محلی برای تقویت اعتماد متقابل.
وفاق ملی، اگر از مرحله شعار به عمل برسد، می‌تواند نقطه عطفی در مدیریت اجتماعی و سیاسی کشور باشد. اقداماتی نظیر انتصاب استاندار بلوچ سنی و سفر دکتر پزشکیان به سیستان و بلوچستان، گام‌های اولیه‌ای در این مسیر هستند. با این حال، تداوم این رویکرد و اجرای سیاست‌های پایدار، تضمین‌کننده تحقق اهداف بزرگ‌تر، یعنی توسعه و همبستگی ملی، خواهد بود. سیستان و بلوچستان، با همه چالش‌ها و فرصت‌هایش، آزمونی برای گفتمان وفاق ملی است که موفقیت در آن می‌تواند الگویی برای سایر نقاط کشور باشد.