در دفاع از حقوق ملت ستمدیدۀ فلسطین و نفی استانداردهای دوگانه در دفاع از حقوق بشر
دولت‌ها باید بر اساس «منافع ملی» کشورشان عمل کنند. حکومت ولایی ایران چند دهه است که منافع ملی ایران و ایرانیان را هزینه‌ی سیاست کور آمریکا-اسرائیل‌ستیزی خود کرده است. شهروندان آزاد و جامعه‌ی مدنی اما می‌توانند خارج از دولت‌ها مواضع مستقل خود را داشته باشند. ما از همین منظر و براساس وجدان انسانی، اخلاقی و دینی خویش و با اتکاء به موازین حقوق بشر و اصرار بر عدم اتخاذ استاندارد دوگانه این بیانیه را صادر می‌کنیم.
ملت ستمدیده‌ی فلسطین بیش از هفت دهه است که زیر سایه‌ی اشغالگری زندگی می‌کند. حداقل از زمان صدور قطعنامه ۲۴۲ سازمان ملل و ترسیم مرزها در سال ۱۹۶۷ و نیز پس از انعقاد پیمان صلح اسلو انتظار می‌رفت که این تراژدی تاریخی پایان یابد. دولت اسرائیل اما با سرکشی در برابر قطعنامه‌های متعدد سازمان ملل هم‌چنان به سیاست اشغالگری، سرکوبگری و شهرک‌سازی در مناطق اشغالی ادامه داده است. حکومت‌های غربی نیز نه تنها با این ستم کنار آمده که در گفتار و رفتار کمک‌کار شکل‌گیری و استمرار اشغالگری بوده‌اند.
دولت‌های مختلف اسراییل، به ویژه دولت‌های نتانیاهو، به صورت‌های مختلف تلاش کرده‌اند با تضعیف جناح‌های میانه‌روی فلسطینی و تبدیل غزه به بزرگ‌ترین زندان روباز جهان روند دیپلماتیک تشکیل کشور مستقل فلسطین را نابود کنند و اکنون میوه‌ی این نابودی را می‌چینند. علاوه بر جنبه‌ی انسانی این فاجعه‌ی انکار شده، آن‌چه به ویژه نزد بسیاری از تحلیلگران مسائل جهان اسلام اهمیت دارد و به کارویژه‌ی نواندیشان دینی بازمی‌گردد این است که: زخم همیشه‌باز و خونین اشغال فلسطین مانع از دامن‌گستری گفتمان اسلام مدرن و مداراجو شده است. چگونه می‌توان ملتی مظلوم را دعوت به مدارا کرد وقتی که هر روز کشته می‌شوند و حق‌شان به شکل نهادینه پایمال می‌شود و جهان آن‌ها را فراموش کرده است؟ چگونه می‌توان جهان اسلام را برانگیخت تا گفتمان مبارک و مترقی حقوق بشر را جدی بگیرند، در حالی که بشر فلسطینی حتی از حقوق حیوانات هم برخوردار نیست؟
نقض قوانین جنگی از هر دو سو محکوم است. ما کشتار غیرنظامیان و خشونت مشاهده شده در برخی رفتارهای حماس در اسرائیل را به صراحت محکوم می‌کنیم و آن را خلاف ارزش‌های اخلاقی و انسانی، آموزه‌های دینی برای حفظ کرامت انسان‌ها و به خصوص حساسیت نسبت به حفظ خون بی‌گناهان می‌دانیم؛ همان‌گونه که سبعیت دیرینه و نهادینه‌ی ارتش اسرائیل در سرکوب مردم فلسطین به خصوص محاصره و بمباران غزه را محکوم می‌کنیم. در این میان اما جای اشغالگر و اشغال‌شده نباید جابجا شود و ریشه‌ی ستم نباید با واکنش بعضاً ستم‌آلود اشتباه گرفته شود. اسرائیل یاغی‌ترین کشور عضو سازمان ملل در برابر قطعنامه‌های حقوق بشری سازمان ملل است، به طوری که از سوی نهادهای مستقل حقوق بشری صراحتا به تروریسم دولتی متهم شده است.
ملت مظلوم فلسطین حق مقاومت در مقابل اشغالگری دارد، اما نقض قوانین بین المللی در جنگ کمکی به پیشبرد آرمان فلسطین نمی‌کند. از باب مقایسه‌ی تاریخی می‌توان گفت نام ماندلا حتی تا سال ۲۰۰۸ میلادی در فهرست سیاه تروریستی آمریکا باقی بود. اما آن‌چه به جنبش مقاومت ماندلا در مقابل رژیم تبعیض افریقای جنوبی وجاهت بین المللی بخشید، روش خشونت‌پرهیز ماندلا بود.
هنوز یک سال نگذشته است از زمانی که روسیه به خاطر هدف قرار دادن زیرساخت‌های اوکراین، که موجب کمبود برق و آب شد، متهم به جنایت جنگی شد. اما حالا وزیر انرژی دولت افراطی و راستگرای اسراییل بی محابا و با افتخار می‌گوید که برق و آب غزه را قطع کرده و از کسی توصیه‌ی اخلاقی نمی‌شنود. نابودسازی جمعی مردم غیر نظامی از طریق «محرومیت حساب‌شده از دسترسی به غذا و دارو» بر اساس ماده‌ی هفتِ اساسنامه‌ی دادگاه جنایی بین‌المللی مصداق جنایت جنگی است.
ما جمعی از نواندیشان دینی ایرانی داخل و خارج کشور از سازمان ملل متحد می‌خواهیم به مجازات جمعی مردم مظلوم و بی دفاع غزه از سوی اسرائیل، که در حکم جنایت جنگی است پایان دهد و از همه کشورهای موثر در این نزاع تراژیک بخواهد حداکثر تلاش‌شان را برای آتش‌بس به کار گیرند. بهترین راه تحقق صلح عادلانه در منطقه رعایت قوانین بین المللی و تشکیل دو کشور جداگانه و مستقل است.
امضاءها (بر اساس حروف الفبا):
حسن یوسفی اشکوری | میثم بادامچی | عبدالعلی بازرگان | رضا بهشتی معزّ | سروش دبّاغ | عبدالکریم سروش | احمد علوی | رضا علیجانی
حسن فرشتیان | علی طهماسبی| رحمان لیوانی| داریوش محمّدپور| مهدی ممکن | یاسر میردامادی | عبدالله ناصری طاهری |صدّیقه وسمقی