ناظر ایالات متحده علل سقوط ارتش افغانستان را شرح می‌دهد [1]
کورتنی کیوب[2]
مقامات امنیتی ایالات متحده در یک جلسه توجیهی با اشرف غنی، رئیس جمهور وقت افغانستان در 9 آوریل 2021، یک خبر مهم به او ارائه کردند: ایالات متحده قصد داشت عقب نشینی کامل نظامی را اعلام کند. اما غنی این اطلاعات را نادیده گرفت. جلسه توجیهی به طرز خیره کننده‌ای دقیق بود. پنج روز بعد، رئیس جمهور جو بایدن تصمیم خود را برای آغاز خروج نیروهای امریکایی از افغانستان در اول ماه مه اعلام کرد.
این اپیزود که در یک گزارش موقت توسط دفتر بازرس ویژه برای بازسازی افغانستان یا SIGAR شرح داده شده است، بر بی‌اعتمادی و ناکارآمدی حاکم بر دولت افغانستان قبل از فروپاشی آن در تابستان گذشته تأکید می‌کند. در این گزارش آمده است که ارتش این کشور تا حد زیادی به‌دلیل از دست دادن حملات هوایی ایالات متحده در حمایت از افغان‌ها قادر به حفظ خود نبود. یکی از فرماندهان سابق فرماندهی عملیات ویژه مشترک در افغانستان به SIGAR گفت: «98 درصد حملات هوایی ایالات متحده در یک شب متوقف شده است». در سال 2019، ایالات متحده 7423 حمله هوایی انجام داد، اما در سال 2020 تنها 1631 حمله انجام داد که تقریباً نیمی از آنها قبل از امضای توافقنامه صلح ایالات متحده با طالبان در فوریه 2020 بود. بدون حمایت ایالات متحده از عملیات تهاجمی، ارتش افغانستان مجبور شد تا به طور عمده در مواضع دفاعی در سراسر کشور قرار گیرد. بر اساس توافق با طالبان، هواپیماهای امریکایی نمی‌توانند گروه‌های طالبان را که در فاصله بیش از 500 متری منتظر بودند، هدف قرار دهند و این به طالبان در هدف قرار دادن واحدهای نظامی افغان برتری می‌دهد. توافق ایالات متحده با طالبان همچنین به مشکلات روحی در ارتش و پلیس افغانستان دامن زد. این گزارش به نقل از یک فرمانده ارتش افغانستان می‌گوید که سربازان عادی به‌دلیل روحیه پایین، مستعد پذیرش معامله با طالبان می‌شوند. پس از فروپاشی دولت افغانستان در ماه اوت، رهبران نظامی ایالات متحده بارها فقدان اراده برای مبارزه و رهبری را مقصر دانستند، حتی اگر ایالات متحده در طول 20 سال 2 تریلیون دلار برای جنگ و ملت‌سازی هزینه کرده بود. بایدن در 16 اوت گفت: «ما یک نیروی نظامی افغانستان با حدود 300000 نیرو را آموزش دادیم و تجهیز کردیم - بسیار مجهز - نیرویی بزرگتر از نظامیان بسیاری از متحدان ما در ناتو. آینده خود را تعیین کنند چیزی که ما نتوانستیم برای آنها فراهم کنیم، اراده مبارزه برای آن آینده بود.» این گزارش استدلال می‌کند که توافق صلح بین ایالات متحده و طالبان هم بی‌اعتمادی و هم عدم اطمینان را در میان افغان‌ها ایجاد کرد، تا حدی به این دلیل که بسیاری از بخش‌های آن علنی نشد و یا حتی با دولت افغانستان به اشتراک گذاشته نشد. یک ژنرال سابق افغان گفت که ایالات متحده اساساً نقش یک داور را برعهده گرفت و نظاره گر مبارزه دولت افغانستان و طالبان در آنچه او «یک بازی بیمار» می‌دانست، بوده است. فقدان اطلاعات همچنین به طالبان این امکان را داد که تبلیغات و اطلاعات نادرست در مورد این معامله را منتشر کنند، از جمله متقاعد کردن پلیس محلی و واحدهای نظامی مبنی بر اینکه ایالات متحده مناطق را به طالبان واگذار کرده و آنها باید پست‌های خود را رها کنند. این گزارش همچنین نشان می‌دهد که دولت افغانستان نسبت به شکست‌های لجستیکی و تداومی ارتش کور بوده است، به نقل از یک مقام ارشد افغان، نزدیک‌ترین مشاوران غنی نمی‌دانستند که ارتش آنها نمی‌تواند از خود حمایت کند تا زمانی که بایدن اعلام کرد که همه نیروها افغانستان را ترک خواهند کرد.