اسپانسر تیم ملی کیست؟

برگزاری همزمان مسابقات جهانی جام ملت‌های اروپا و کوپا آمریکا این حقیقت را به ما یادآوری می‌کند که تیم‌های ملی مطرح فوتبال جهان، چطور از اعتبار خود برای کسب درآمد استفاده می‌کنند. درست است که ممنوعیت تبلیغ برای حامیان مالی تیم‌ها در فوتبال ملی روی پیراهن وجود دارد اما اکثر تیم‌های ملی فوتبال جهان، یک حامی مالی مشخص دارند که اکثر هزینه‌های تیم را متقبل می‌شود. هیچ برندی در فوتبال یک کشور به اندازه تیم ملی ارزشمند نیست و در شرایط عادی، شرکت‌های مختلف باید برای حضور در ویترین بزرگ معتبرترین مسابقات فوتبال جهان رقابت کنند.

شرایط در فوتبال ایران اما درست مثل سایر مسائل کاملاً با مد روز دنیا متفاوت است. همان‌طور که مسائل حق پخش و تبلیغات محیطی برای باشگاه‌های فوتبال ایران درآمدی ندارد، تیم ملی فوتبال ایران هم نتوانسته در ماه‌های اخیر با یک حامی مالی انحصاری برای تیم ملی فوتبال به توافق برسد. در سال‌های اخیر، شرکت‌های هواپیمایی یا شرکت‌های پوشاک قراردادهایی با فدراسیون فوتبال برای تأمین بلیت پروازهای این تیم ملی یا تأمین البسه رسمی بازیکنان منعقد کرده‌اند اما هیچکدام حامل مالی انحصاری تیم ملی نبوده‌اند. نه تنها در مقایسه با قدرت‌های برتر فوتبال جهان، بلکه در مقایسه با سایر فدراسیون‌های ایران نیز کم‌کاری‌ فدراسیون فوتبال در این موضوع مشخص است. به طور مثال فدراسیون‌هایی مانند فدراسیون کشتی، بسکتبال و والیبال به شکلی مناسب از اعتبار تیم‌های ملی خود استفاده کرده‌اند و این درآمدزایی با پذیرفتن حامیان مالی متمول در فدراسیون‌ها شکل گرفته است. در مستطیل سبز اما اوضاع فرق می‌کند؛ هرچقدر در چند ماه اخیر سایت‌های خبری را بالا و پایین می‌کنیم، هیچ نشانی از اخبار مبنی بر همکاری فدراسیون فوتبال با یک حامی مالی معتبر برای تیم ملی فوتبال را نمی‌بینیم. استفاده نکردن از اعتبار نام‌هایی مثل تیم ملی، پرسپولیس و استقلال در فوتبال ایران مسئله جدیدی نیست و باید دید چه زمانی در فوتبال ما از این موضوع بهره‌برداری درست و اصولی می‌شود.