نتیجه فدای کیفیت نمی‌شود

 نوزدهم و بیست و چهارم مهرماه سال‌جاری تیم ملی فوتبال ایران سومین و چهارمین بازی خود در انتخابی جام جهانی فوتبال در قاره آسیا را مقابل تیم‌های ازبکستان و قطر انجام خواهد داد. احتمالاً این دو بازی چالش‌آفرین دیدار‌های تیم ملی در مسیر صعود به جام جهانی خواهد بود. ازبکستان تا قبل از تقابل با ایران به واسطه تفاضل گل بهتر در جایگاه نخست گروه قرار دارد و قطر نیز به واسطه یک باخت و یک تساوی در جایگاه دوم است که البته قطر پیش از تقابل با تیم ملی فوتبال ایران در خانه میزبان تیم ملی فوتبال قرقیزستان خواهد بود که اگر در این بازی به برتری برسد با چهار امتیاز وارد دیدار چهارم خود مقابل ایران خواهد شد و در نتیجه شانس زیادی خواهد داشت با برتری احتمالی مقابل تیم ملی ایران امتیازات عقب افتاده را جبران کند؛ بنابراین تیم ملی فوتبال ایران باید دو بازی پیش رو را مهم بداند.
 اولین تقابل برای بازپس‌گیری صدر جدول مقابل ازبک‌ها است و دومی برای خارج کردن قطر از کورس رقابت برای رسیدن به جام جهانی. اما سؤالی که ذهن علاقه‌مندان به فوتبال ملی را در بر گرفته این است که آیا امیر قلعه‌نویی و شاگردانش قادر به کسب امتیازات دو بازی پیش رو نیز خواهند بود یا خیر؟! با نگاهی به استراتژی اتخاذ شده از سوی سرمربی تیم ملی و توانمندی کامل ملی‌پوشان در اجرای تاکتیک‌های خواسته شده به نظر می‌رسد تیم ملی فوتبال ایران از توانایی کافی برای عبور از دو رقیب آتی برخوردار باشد.
 سرمربی تیم ملی در دو دیدار قبل با اتخاذ روشی کاملاً اقتصادی به دو برد مهم دست یافت و با شش امتیاز در جایگاه مطلوبی قرار گرفت. تیم ملی شاید در شکل بازی راضی‌کننده جلوه نکرده باشد و منتقدانی داشته باشد، اما در کسب امتیاز کاملاً موفق عمل کرده و به یک ثبات مطلوب دست یافته است. استفاده از تک‌موقعیت‌ها در حالی که تیم ملی می‌کوشد سازمان دفاعی خود را بهتر کند، نکات بسیار مهم بازی‌های اخیر است. در عین حال برخورداری از یک دروازه‌بان کاملاً آماده که در بازی با قرقیزستان یکی از بهترین‌های تیم ملی بود، کار را برای امیرقلعه‌نویی در جهت رسیدن به اهدافش سهل کرده و حتی در روزی که خط دفاع عملکرد مطلوبی از خود به جا نمی‌گذارد، با اتکا به هنر بیرانوند تیم ملی از مهلکه به سلامت عبور می‌کند و با ثبت کلین‌شیت بازی را به پایان می‌رساند.
 امیر قلعه‌نویی هم به خوبی دریافته که اگر تیمش در نبرد با رقبای آسیایی گل نخورد و مقاومت کافی در برابر حملات را داشته باشد، به واسطه برخورداری از بهترین مهاجمان حال حاضر فوتبال آسیا می‌تواند به کسب امتیاز امیدوار باشد. در دو بازی ابتدایی مقابل قرقیزستان و امارات این اتفاق رخ داد و تیم ملی فوتبال ایران بعد از عبور سلامت از زیر بار حملات حریف در نهایت زهر خود را ریخت و با دو گل ۳ امتیازی موفق شد رقبا را کنار بزند.
 این سیاست تاکتیکی قطعاً در بازی‌های آتی نیز دنبال خواهد شد، به خصوص در ازبکستان که به نظر می‌رسد قلعه‌نویی از همین حالا هدفی جز تکرار یک بازی اقتصادی هنرمندانه را ندارد و تلاش می‌کند با رویکرد فدا کردن کیفیت و به دست آوردن نتیجه از دو بازی پیش رو نیز عبور کند. به واقع اگر تیم ملی در چهار بازی ابتدایی خود به حداکثر امتیازات دست یابد، می‌توان گفت که صعودش به جام جهانی فوتبال محقق خواهد شد و حتی در بازی‌های پایانی می‌تواند از بازیکنان کم‌تجربه‌تر خود نیز در ترکیب اصلی تیم ملی بهره بگیرد تا در جام جهانی از وجود یک دایره بزرگ از بازیکنان پرتجربه استفاده کند و چه بسا آنجا نیز با همین روش برد اقتصادی اهدافش را پیش ببرد.