غول‌های از نفس افتاده

 یک دور دیگر از بازی‌های مقدماتی جام جهانی در امریکای جنوبی به پایان رسید. تیم دوریوال جونیور که با اطمینان گفته بود برزیل به فینال جام جهانی می‌رسد، با یک گل به پاراگوئه باخت و آرژانتین هم که دوران بدون لیونل مسی را تجربه می‌کند، 2 بر یک مقابل کلمبیا شکست خورد تا جدول نزدیک و حساس شود، آرژانتین با 18 امتیاز از 8 بازی صدرنشین است و پشت‌سرش کلمبیا(16)، اروگوئه(15)، اکوادور(11)، برزیل(10) و ونزوئلا(10) در رده‌های دوم تا ششم قرار دارند که سهمیه مستقیم جام جهانی را می‌گیرند.
 
یک قول بزرگ
مربی برزیل بعد از برد سخت یک بر صفر مقابل اکوادور این قول بزرگ را داد و گفت اطمینان دارد این تیم به فینال جام جهانی می‌رسد اما در بازی مشخص شد سلسائو برای عملی کردن این وعده چه راه طولانی و سختی در پیش دارد. آنها به تیمی باختند که در هفت بازی قبلی‌اش تنها یک گل زده بود و در کوپاامریکای اخیر 4 بر یک به برزیل باخته بود.
مشکل بازی با اکوادور را قبلاً در کوپا مقابل کلمبیا و اروگوئه دیده بودیم، برزیل تقریباً هیچ‌گونه خلاقیتی ندارد و از نظر کار جمعی نزدیک به صفر است. برونو گیمارش در خط میانی افتضاح است اما مشکل بیشتر ساختاری است تا فردی. مدافعان کناری در نقش هافبک‌های اضافی ظاهر نمی‌شوند و به ساختن حمله کمک نمی‌کنند. بازی بدون شماره 9 سخت است هرچند با آمدن ژوائو پدروی برایتون در نیمه دوم کمی اوضاع بهتر شد اما در مجموع ناهماهنگی تیم نگران‌کننده است، به‌خصوص با توجه به مدتی که دوریوال جونیور در کوپا فرصت داشته. خبر خوب اینکه ماه آینده دو بازی با شیلی و پرو دارند که تیم‌های ته‌جدول هستند و می‌توانند کمی جان بگیرند. شاید با بازگشت نیمار از مصدومیت اوضاع بهتر شود.
 
آرژانتین بدون مسی
آنخل دی ماریا بعد از کوپا از فوتبال ملی کناره‌گیری کرد و قبل از برد 3 بر صفر هفته گذشته مقابل شیلی مورد استقبال و تقدیر قرار گرفت و در نبود مسی مصدوم، تیم جوانی در این دو بازی به میدان رفت؛ مسئولیت به نسل جدید رسیده است.
حضور خولین آلوارز در نقش مسی راه را برای بازی لوتارو مارتینز در نقش مهاجم نوک هموار می‌کند. در بال چپ هم مسئولیت نیکو گونزالس بیشتر شده، بازیکنی که جام جهانی را به خاطر مصدومیت از دست داد اما چندپسته بودنش مورد تحسین لیونل اسکالونی قرار گرفته است.
دو گل دیرهنگام به شیلی باعث شد نقایص تیم به چشم نیاید اما برابر کلمبیا نتوانستند برای دومین بار به گل تساوی برسند. پاسکاری‌های قشنگی صورت گرفت اما نبود دی‌ماریا و مسی به چشم آمد و جای استعدادهای فردی که بتواند در نبردهای تک‌به‌تک دفاع حریف را از پیش رو بردارد، خالی بود.
با توجه به اینکه مسی به آخر خط نزدیک شده، باید بازیکنانی با ویژگی‌های متنوع در تیم رشد داده شوند. آلخاندرو گارناچو در 15 دقیقه آخر بازی با شیلی به زمین آمد و تأثیرگذار بود اما حتی وقتی تیم از کلمبیا عقب افتاده بود، مورد استفاده قرار نگرفت. وضعیت بال منچستریونایتد در تیم باشگاهی به دقت زیر نظر است و باید دید در بازی‌های ماه آینده مقابل ونزوئلا و بولیوی چقدر فرصت به دست می‌آورد.
 
 برنده شگفت‌انگیز
تنها یک تیم در بازی‌های این دور دو پیروزی به دست آورد؛ بولیوی. برد بولیوی در ارتفاعات لاپاز شگفت‌انگیز نیست، پایتخت این کشور 3600 متر از سطح دریا بالاتر است و کمتر تیمی در این شهر یارای مقاومت دارد. در بازی اول، ونزوئلا را به شهری بالاتر بردند که چهار هزارمتر بالاتر از سطح دریاست و نتیجه‌اش پیروزی 4 بر صفر بود تا مشخص شود بولیوی باید روی بردن بازی‌های خانگی تمرکز کند. بولیوی در بازی بعدی به شیلی رفت در حالی که 31 سال و 67 روز بود در مقدماتی جام جهانی در خارج از خانه پیروز نشده بود و کسی انتظار تساوی هم نداشت اما میزبان ترکیب نامتعادلی داشت و میهمان در نیمه اول به برتری 2 بر یک رسید که در نیمه دوم از آن حفاظت کرد. آخرین‌بار که جام جهانی در امریکای شمالی برگزار شد، آخرین حضور بولیوی بود، شاید دوباره به جام جهانی امریکای شمالی برسند.

خداحافظی عجیب سوارز
خداحافظی لوییس سوارز از تیم ملی اروگوئه از دو جهت عجیب بود؛ یکی اینکه در میانه بازی‌های ملی بود، او می‌خواست مقابل هواداران خودی از تیم ملی کنار برود و شنبه گذشته آخرین بازی‌اش را انجام داد. دوم اینکه درست زمانی خداحافظی کرد که تیم به او احتیاج داشت. چند روز قبل، پنج بازیکن اروگوئه به دلیل درگیری‌های آخر بازی نیمه‌نهایی کوپاامریکا با محرومیت مواجه شدند که طولانی‌ترین آنها، پنج بازی به داروین نونیز تعلق داشت. سوارز می‌توانست در این بازی‌ها حاضر باشد و دو ماه دیگر از تیم ملی کنار برود.
دلیل آشکارش رابطه نه‌چندان خوب او با مارسلو بیلسا است و این مربی به او خبر داده بود که حتی در نبود نونیز، نباید از حضور در ترکیب اصلی مطمئن باشد. اما اروگوئه دو تساوی بدون گل داشت و جای خالی سوارز به‌خصوص مقابل ونزوئلا حس شد. با خدماتی که سوارز به تیم ملی اروگوئه داشت، این خداحافظی عجیب بود.

نمایش مستمر خامس
کلمبیا تنها تیم بدون شکست امریکای جنوبی است که با تساوی در پرو و پیروزی بر آرژانتین چهار امتیاز گرفت. نمایش درخشان خامس رودریگس همچنان ادامه دارد با وجود آنکه هنوز برای رایو وایکانو بازی نکرده؛ فضایابی دقیق، تعداد پاس‌های صحیح و به‌خصوص ضربات ایستگاهی‌اش نقش مهمی در موفقیت تیم دارد. اما برد بزرگ تیم پیدا شدن جان دوران است. گلزنی، مشکل بزرگ کلمبیا و دلیل نرسیدن این تیم به تورنمنت قطر بود اما مهاجم استون ویلا بازیکن مؤثری شده با وجود آنکه در کوپاامریکا تنها یک بازی به صورت جانشین انجام داد. او این فصل لیگ برتر را خوب شروع کرده و مقابل پرو با آمدنش تیم را نجات داد. در برابر آرژانتین در ترکیب اصلی بود و نقش مهمی در رسیدن تیمش به پنالتی تعیین‌کننده داشت. او می‌تواند همان بازیکنی باشد که تیم نستور لورنزو به آن احتیاج داشت. برای بازی ماه آینده در ارتفاعات بولیوی محروم است اما می‌تواند مقابل شیلی بدرخشد.