انگار ما طلا می گیریم پرچم ایران بالا نمی‌رود
غریب شاهی: در پارا وزنه‌برداری جایگزین نداریم
تیم ملی پاراوزنه‌برداری در پارالمپیک پاریس سه مدال طلا گرفت که با دو طلای روز آخر بازی‌ها، کاروان ایران صعود چشمگیری در جدول رده‌بندی داشت. یکی از طلایی‌های روز آخر علی اکبرغریب شاهی بود، کسی که در 42 سالگی به مدال طلای پارالمپیک رسید و حالا می‌خواهد در 46 سالگی هم وزنه بزند و دومین طلایش را به دست بیاورد. کاری سخت که به آسانی انجام نمی‌شود اما غریب شاهی گفت تمریناتش را از چند روز دیگر شروع می‌کند اما با این‌حال گلایه دارد چرا مدال و افتخارآفرینی قهرمانان پارالمپیک نادیده گرفته می‌شود.
بابت مدال طلای پارالمپیک تبریک می‌گویم اما واقعاً کمتر کسی فکر می‌کرد در 42 سالگی بتوانی این طلا را به دست بیاوری.
واقعاً هم کار بسیار سختی بود اما برای این مدال طلا، سه سال زحمت کشیدم. من بعد از پارالمپیک توکیو شروع کردم و در این سه چهار ماه آخر هم تلاشم بیشتر شد تا بتوانم بهترین نتیجه را بگیرم. خدا را شکر که روزم بود و بهترین وزنه‌ها را ثبت کردم. روز آخر هم بار کاروان روی دوش ما افتاده بود و سختی‌های زیادی را تحمل کردیم اما همه تلاش ما برای رسیدن به مدال طلا بود.
حالا شاید رکوردشکنی پارالمپیک کمی سخت باشد اما واقعاً به چنین چیزی هم با توجه به شرایط سنی فکر می‌کنی؟
حتماً فکر می‌کنم. خیلی مسئولیتم سنگین‌تر شده و طبیعی است که از اینجا به بعد برای رکوردشکنی تلاش کنم. شاید تا لس‌آنجلس ادامه بدهم که اگر بتوانم حتماً در لس‌آنجلس برای ثبت یک رکورد جدید تلاش می‌کنم.
شکستن رکورد رحمان سخت نیست؟
خدا بیامرزد سیامند رحمان را ولی من اعتقاد دارم سخت‌تر از شکستن رکورد رحمان تحمل برخی از بی‌مهری‌ها و کم‌لطفی‌ها است. اگر حمایت شویم و همه چیز خوب باشد، تلاشم را خواهم کرد.
مثل بقیه قهرمانان پارالمپیک از بی‌مهری‌ها گلایه داری.
چرا نداشته باشم. مردم همیشه به ما محبت داشتند و بعد از این مسابقات لطف‌شان را دریغ نکردند اما مسئولان بعد از پارالمپیک پاریس آمدند و عکس گرفتند و رفتند. تشکر خشک و خالی واقعاً چه فایده‌ای دارد؟ از طرف دیگر پاداش کمیته ملی پارالمپیک 60 درصد از پاداش المپیکی‌ها کمتر است. نمی‌دانم چرا فکر می‌کنند که ما برای رسیدن به مدال طلا تمرین نمی‌کنیم؟ احساس می‌کنم تصورشان از پارالمپیک این است که اگر ما طلا بگیریم پرچم ایران بالا نمی‌رود یا برای سکوی قهرمانی ما سرود ملی خوانده نمی‌شود. واقعاً دیگر دلیلی نمی‌توانم برای نادیده گرفتن تلاش‌مان پیدا کنم.
کمیته ملی پارالمپیک که بهتر از هر کسی دیگر این را می‌داند.
دقیقاً موضوع همین است. وزیر ورزش گفت پاداش المپیکی‌ها با پارالمپیکی‌ها یکی است اما عجیب است که کمیته ملی پارالمپیک برای پاداش پای سکو 60 درصد از پاداش‌ها را کم کرده است.
در این‌باره چرا به کمیته ملی پارالمپیک اعتراض نکردید؟
از قبل پارالمپیک هم اعتراض کردیم اما گفتند شما تمرکزتان را روی تمرین بگذارید درست می‌شود اما نشد. حالا می‌گوییم ادعا کردند غفور کارگری تلاش زیادی کرده اما نتوانسته منابع این جوایز را تأمین کند.
از ماجرای پاداش بگذریم، بعد از سیامند باز هم توانستیم که طلای سنگین وزن را به دست بیاوریم اما فکر می‌کنی این روند چقدر ادامه داشته باشد و اصلاً فرد جوانی برای جایگزینی در این وزن داریم؟
نمی‌دانم شاید دو سال یا نهایت تا پارالمپیک لس‌آنجلس اما بعد از آن دیگر باید یک جوان وارد شود اما هنوز که جوان در تیم نداریم. حسین توکلی زحمت زیادی می‌کشد اما در بخش جوانگرایی مشکل داریم.
درباره حسین توکلی صحبت کردید، فکر می‌کنید به کارش ادامه می‌دهد؟
خیلی مربی خوبی است هم به لحاظ فنی و هم روانشناسی کمک زیادی به ما کرد.
انتهای پیام/