در دفاع فاقد تمرکز ، در حمله بی برنامه

بعد از دربی هم استقلال و هم پرسپولیس ریکاوری خوبی نداشتند به همین دلیل هر دو تیم عملکرد موفقی در دومین بازی لیگ نخبگان خود اائه ندادند و از حیث کسب نتیجه هم ضعیف بودند .آفت دربی همیشه اینگونه بوده که تیم برنده به نوعی خالی می شود و انگیزه هایش خواه ناخواه کمتر می شود. هر چند پرسپولیس در دقیقه اول بازی مقابل پاختاکور به گل رسید به لحاظ روانی وبدنی و جزئیات فنی آمادگی لازم را برای این بازی مهم نداشت ضمن اینکه باید این را هم در نظر بگیریم که تیم های ازبکستانی با دل و جان بازی می کنند .

فوتبال ازبکستان ،فوتبال رو به رشدی دارد و برخلاف تیم‌های عربی با وجود بازیکنان قدرتمندش فقط به ستاره هایش متکی نیست و ازبک ها برخلاف تیم‌های عربی فوتبال را از روی شکم سیری بازی نمی کنند .
پرسپولیس خیلی زود به گل رسید که این مساله به لحاظ روانی نکته بسیار خوبی بود اما در ادامه این تیم برنامه مشخصی برای رسیدن به گلهای بیشتر نداشت و بازیکنان در امور  تهاجمی موفق عمل نکردند.نمونه اش هم ضربه وحید امیری در موقعیت تک به تک بود که آن موقعیت را به دست دروازه بان پاختاکور زد .البته فرشاد احمد زاده و بقیه هافبکها نیز پشت سر مهاجم تیم حرکت می کردند اما هیچ برنامه ای در این حملات دیده نشد و گلی هم که به ثمر رسید با یک ضربه ایستگاهی به دست آمد. متاسفانه در تیم پرسپولیس برنامه ای برای صاحب توپ کردن هافبک‌ها و مهاجمان دیده نمی‌شد و بازی مستقیم و بی برنامه هم در بعضی از دقایق ،عملا به جایی نرسید و در نهایت نتیجه ای بهتر از تساوی در برنداشت.
در خط میانی مسعود ریگی وظایف هافبک دفاعی را خوب انجام داد اما بازیکنان کناری وظایف‌ خود را درست انجام نداند. نکته تعجب برانگیز اینکه پرسپولیس موقعیت گل های زیادی به حریفش داد و انگار بازیکنان در تمام صحنه ها یک بدن از حریف عقب بودند .در این مسابقه بازیکنان پرسپولیس همیشه به دنبال پر کردن فضا بودند و در دفاع تمرکز کافی نداشتند . نمونه مهم آن در صحنه گل پاختاکور بود در مقابل 5 پرسپولیسی دو بازیکن خحریف در محل حضور داشتند اما بازیکن با تجربه صربستانی حریف با شوتی بسیار خوب تیمش را به گل تساوی رساند.
وحید امیری به عنوان یک بازیکن زحمتکش در ارنج پرسپولیس یکی از بهترین نمایش‌های خود را ارایه داد اما غیبت یک بازیکن و لیدر در ترکیب که تیم را به خوبی ساماندهی کند واقعا خالی بود.این نقیصه در ساماندهی خط هافبک و خط حمله کاملا دیده می شد .به همین خاطردر مرکز زمین جای یک هماهنگ کننده بین خط هافبک و حمله خالی بود تا خواسته های مربی را در زمین پیاده کند.
از طرفی تعویض های گاریدو و حضور بازیکنان بلند قامت مثل ژوائو و عیسی آل کثیر بود اما با این وجود و با کمال تعجب می دیدیم بازیکنان پرسپولیس بیشتر دنبال کارهای زمینی و نفوذ از عمق بودند ،در حالی که عمق دفاع  تیم ازبکستانی بسیار شلوغ بود و پرسپولیس  با وجود دو بازیکن بلند قدو سرزن که در نیمه دوم به تیم اضافه شدند در عمل سانتر زیادی انجام نداد آن هم در حالی که حریف از سانترهای بلند پرسپولیس  می ترسید که البته بازکینان در این خصوص اصلا خوب عمل نکردند.