دلایل مصدومیت‌های فراوان فوتبالیست‌های ایرانی
حرفه‌ای باش
در حال حاضر بازیکنان تیم‌های لیگ برتری به‌خصوص تیم‌های استقلال، پرسپولیس، سپاهان و تراکتور اسیر مصدومیت‌های بسیاری شده‌اند و هر روز اخباری در خصوص مصدومیت بازیکنان این تیم‌ها که نمایندگان کشورمان در لیگ نخبگان و لیگ سطح دو آسیا هستند، منتشر می‌شود.
فشردگی مسابقات یکی از دلایل مصدومیت بازیکنان است اما مهم‌ترین موضوع به سبک زندگی بازیکنان ایرانی مربوط می‌شود که منجر به بالا رفتن تعداد مصدومان تیم‌ها می‌شود. جلال چراغپور، کارشناس فوتبال کشورمان در گفت‌و‌گو با «ایران ورزشی» در خصوص دلایل بالا رفتن تعداد مصدومان در فوتبال ایران این‌گونه صحبت می‌کند.
ضعف آمادگی جسمانی از سنین پایین
مصدومیت بالای بازیکنان ایرانی نیازمند بررسی ایدئولوژی بدنی آنهاست. در درجه اول این موضوع به زیرساخت‌های بدنی بازیکنان فوتبال کشورمان مربوط می‌شود. بازیکن در سنین پایه کار آمادگی جسمانی را به درستی انجام نمی‌دهد و وقتی سنش بالا می‌رود، بدن او عادت می‌کند تا بعد از 4 الی 5 روز ریکاوری، آماده بازی شود. حال وقتی بازیکن به‌جز لیگ در مسابقات دیگری هم به میدان می‌رود، زمان ریکاوری بازیکنان به‌هم می‌خورد و این موضوع باعث می‌شود تا بازیکن زودتر با مصدومیت مواجه شود. در فوتبال پایه به ندرت با بازیکنان حرکات دوومیدانی همچون پرش سه‌گام و... کار می‌شود و این یکی از دلایل بالا رفتن آمار مصدومیت بازیکنان ایرانی است.
بدهکاری تغذیه
دلیل دوم در خصوص مصدومیت‌ها تغذیه نامناسب بازیکنان ایرانی است. بازیکنان تغذیه ویژه‌ای ندارند و حتی تیم‌های حرفه‌ای‌مان هم از این موضوع بی‌بهره هستند. تیم‌ها نهایتاً 24 ساعت پیش از آغاز بازی به هتل می‌روند و تغذیه آنها ماکارونی یا پوره سیب‌زمینی است که این تغذیه برای مصرف 340 هزار کالری در هر بازی مناسب نیست. این موضوع باعث شده تا برای بازیکن بدهکاری تغذیه به‌وجود بیاید.
شرایط مبهم بازیکن بعد از خروج از باشگاه
یکی دیگر از موضوعات، لایف‌استایل است. هیچ باشگاه ایرانی تسلطی روی زندگی شخصی بازیکنانش ندارد.
باشگاه از ساعات خواب بازیکن، زمان صرف غذا، روابط و... مطلع نیست و مربی هیچ تسلطی بر زندگی خصوصی بازیکن ندارد. برنامه تمرینی که قرار است از این بازی تا بازی آینده انجام شود، ناقص است و این موضوع زمان ریکاوری بازیکنان را 3 برابر بیشتر می‌کند.
در واقع در زمان ریکاوری قدرت انقباض عضلات بازیکنان به حالت اول برنمی‌گردد و همین موضوع باعث می‌شود تا بازیکن در بازی بعدی گرفتار مصدومیت شود.
درگیری ذهنی بازیکنان
علاوه بر این، مصدومیت بازیکنان جنبه‌های روانی هم دارد. بازیکن به آمادگی بدنی‌اش شک می‌کند و نمی‌داند که می‌تواند فشار را تحمل کند یا خیر. این درگیری ذهنی به دلیل کم‌خوابی و تغذیه بازیکنان است که البته به دانش فوتبال برمی‌گردد.
در این بین زمانی که سن فوتبالیست بالا می‌رود، بازیکن با یک عضله سفت مواجه می‌شود که در زمان تکل زدن، دویدن و سایر فعالیت‌ها دچار مصدومیت می‌شود. در عین حال زمانی که آسیب‌دیدگی به‌وجود می‌آید، بازیکن قبل از بهبودی کامل به زمین می‌آید.
تفاوت‌های بازیکنان ایرانی و اروپایی
تفاوت بسیاری بین بازیکنان ایرانی و بازیکنان خارجی وجود دارد و بازیکنان خارجی از همان آغاز فعالیت خود در فوتبال در بخش پزشکی و ورزشی آموزش می‌بینند. باشگاه از نحوه تغذیه و سبک زندگی بازیکن کاملاً مطلع است و در واقع باشگاه به بازیکن خود برنامه می‌دهد تا فلان غذا را بخورد و در فلان ساعت استراحت کند. آمادگی بدنی بازیکنان اروپایی در حدی است که آنها هر 72 ساعت آماده برگزاری بازی هستند.
انتهای پیام/
ضعف آمادگی جسمانی از سنین پایین
مصدومیت بالای بازیکنان ایرانی نیازمند بررسی ایدئولوژی بدنی آنهاست. در درجه اول این موضوع به زیرساخت‌های بدنی بازیکنان فوتبال کشورمان مربوط می‌شود. بازیکن در سنین پایه کار آمادگی جسمانی را به درستی انجام نمی‌دهد و وقتی سنش بالا می‌رود، بدن او عادت می‌کند تا بعد از 4 الی 5 روز ریکاوری، آماده بازی شود. حال وقتی بازیکن به‌جز لیگ در مسابقات دیگری هم به میدان می‌رود، زمان ریکاوری بازیکنان به‌هم می‌خورد و این موضوع باعث می‌شود تا بازیکن زودتر با مصدومیت مواجه شود. در فوتبال پایه به ندرت با بازیکنان حرکات دوومیدانی همچون پرش سه‌گام و... کار می‌شود و این یکی از دلایل بالا رفتن آمار مصدومیت بازیکنان ایرانی است.
بدهکاری تغذیه
دلیل دوم در خصوص مصدومیت‌ها تغذیه نامناسب بازیکنان ایرانی است. بازیکنان تغذیه ویژه‌ای ندارند و حتی تیم‌های حرفه‌ای‌مان هم از این موضوع بی‌بهره هستند. تیم‌ها نهایتاً 24 ساعت پیش از آغاز بازی به هتل می‌روند و تغذیه آنها ماکارونی یا پوره سیب‌زمینی است که این تغذیه برای مصرف 340 هزار کالری در هر بازی مناسب نیست. این موضوع باعث شده تا برای بازیکن بدهکاری تغذیه به‌وجود بیاید.
شرایط مبهم بازیکن بعد از خروج از باشگاه
یکی دیگر از موضوعات، لایف‌استایل است. هیچ باشگاه ایرانی تسلطی روی زندگی شخصی بازیکنانش ندارد.
باشگاه از ساعات خواب بازیکن، زمان صرف غذا، روابط و... مطلع نیست و مربی هیچ تسلطی بر زندگی خصوصی بازیکن ندارد. برنامه تمرینی که قرار است از این بازی تا بازی آینده انجام شود، ناقص است و این موضوع زمان ریکاوری بازیکنان را 3 برابر بیشتر می‌کند.
در واقع در زمان ریکاوری قدرت انقباض عضلات بازیکنان به حالت اول برنمی‌گردد و همین موضوع باعث می‌شود تا بازیکن در بازی بعدی گرفتار مصدومیت شود.
درگیری ذهنی بازیکنان
علاوه بر این، مصدومیت بازیکنان جنبه‌های روانی هم دارد. بازیکن به آمادگی بدنی‌اش شک می‌کند و نمی‌داند که می‌تواند فشار را تحمل کند یا خیر. این درگیری ذهنی به دلیل کم‌خوابی و تغذیه بازیکنان است که البته به دانش فوتبال برمی‌گردد.
در این بین زمانی که سن فوتبالیست بالا می‌رود، بازیکن با یک عضله سفت مواجه می‌شود که در زمان تکل زدن، دویدن و سایر فعالیت‌ها دچار مصدومیت می‌شود. در عین حال زمانی که آسیب‌دیدگی به‌وجود می‌آید، بازیکن قبل از بهبودی کامل به زمین می‌آید.
تفاوت‌های بازیکنان ایرانی و اروپایی
تفاوت بسیاری بین بازیکنان ایرانی و بازیکنان خارجی وجود دارد و بازیکنان خارجی از همان آغاز فعالیت خود در فوتبال در بخش پزشکی و ورزشی آموزش می‌بینند. باشگاه از نحوه تغذیه و سبک زندگی بازیکن کاملاً مطلع است و در واقع باشگاه به بازیکن خود برنامه می‌دهد تا فلان غذا را بخورد و در فلان ساعت استراحت کند. آمادگی بدنی بازیکنان اروپایی در حدی است که آنها هر 72 ساعت آماده برگزاری بازی هستند.
انتهای پیام/