تو بهترینی حتی در ثانیه صفر!

وقتی داور اعلام کرد از نقطه دوم علیه مراکش پنالتی بزنیم رسماً ثانیه صفر شده بود، یعنی فقط و فقط یک ضربه می‌توانستیم به توپ ضربه بزنیم و تمام. شلیک سجاد یوسف‌خواه تن تیرک دروازه را لرزاند، ورزشگاه یونیورسال بخارا یخ زد و زمان برای ما از حرکت ایستاد. لحظه دردناک حذف از جام جهانی فوتسال. سجاد با صورت روی زمین افتاد.

نمی‌توانست بار سنگین فشار آن لحظه را ایستاده تحمل کند، سعید احمدعباسی سمت او رفت، اولین نفر، بغلش کرد، دلداری داد، با او حرف زد و سعی کرد کنارش بماند ... وقتی با قلب‌های مچاله ورزشگاه را ترک می‌کردیم از سعید تشکر کردم که در آن لحظه مراقب سجاد یوسف‌خواه بوده. گفت من درکش می‌کنم، چنین موقعیتی برای خودم هم پیش اومده. می‌فهمم چقدر سخته، به خصوص اینکه خیلی خوب ضربه زد.

دهها میلیون کودک در سراسر قاره پرجمعیت آسیا در کوچه و خیابان و مدارس فوتبال و سالن‌های فوتسال با توپ رویا می‌بافند اما هر سال فقط دو نفر «بهترین بازیکن» فوتبال و فوتسال می‌شوند. فقط اسم یک نفر اعلام می‌شود. بعد از پله‌ها بالا می‌رود و آن جام را می‌گیرد، رو به دوربین‌ها لبخند می‌زند، عکس یادگاری می‌گیرد و به تاریخ می‌پیوندند. هر سال فقط دو نفر. امسال سعید احمدعباسی از ایران این عنوان را کسب کرد. افتخاری بزرگ برای او و البته فوتسال ایران. برای «بهترین شدن» در یک قاره فقط خوب گل زدن کافی نیست، همانطور که خوب دریبل زدن یا دفاع کردن کافی نیست. بهترین شدن و بهترین ماندن نیاز به یک نگرش حرفه‌ای دارد. به تحمل روزهای تلخ شکست، به درس گرفتن، به صبوری در لحظه‌های تلخ نشستن روی نیمکت.

سعید احمدعباسی یک حرفه‌ای است. بازی در اسپانیا هم کمکش کرد خودش را توسعه دهد. اهل تنکابن است، متولد 9 مرداد 1371. با قد 187 سانتی‌متری و پاهای کشیده هنوز اشتیاقش را به ورزش‌های رزمی حفظ کرده. او از «تکواندو» به فوتسال آمد. یکی از کشف‌های جام رمضان. اتفاقی وارد مسابقات شد اما همه را غافلگیر کرد. با گلزنی‌های متوالی آقای گل شد و مسیر حرفه‌ایش با دعوت به تیم ملی امید هموار. تمامی افتخارات آسیایی را کسب کرده است. عکسی از او هست که سال 2015 مدال طلای جام باشگاه‌های آسیا را گاز زده. شانه به شانه چهره‌های با تجربه‌ای مثل وحید شمسایی، محمد کشاورز، محمد طاهری، اصغر حسن‌زاده و ... او در جام ملت‌های بانکوک 2024 هم خوش درخشید و زیر نظر شمسایی بهترین گلزن و بهترین بازیکن مسابقات شد. مثل هر بازیکن بزرگی در مسیر درخشش روزهای تلخی داشته است که موقع تعریف کردن از آنها می‌گوید «تجربه شد»، به عنوان یک گلزن با شوت‌های سنگین، ضربات تمام‌کننده دقیق و توانایی چرخیدن با توپ و فضاسازی برای بازیکنان کناری حالا در 32 سالگی بیشتر به مفهوم «تیم» تکیه می‌کند.

حتی بهترین بازیکن جهان هم بدون هم‌تیمی‌هاش هیچوقت نمی‌تونه یک بازی رو ببره، این تكواندو نیست که من برم روی شیاپ چانگ و مبارزه تک به تک باشه. هر بازیکنی در ورزش‌های گروهی عنوانی به دست میاره نتیجه خوب کار کردن کل تیمه، حتی اون بازیکنی که روی نیمکت میشینه اما توی تمرینات باعث میشه تو بیشتر بجنگی هم در این افتخار سهیم هست.

سعید احمدعباسی حالا پادشاه فوتسال آسیاست، در راه کسب این موفقیت تنها نبوده است، از حمایت همبازیان تا مربیان و هواداران، از فدراسیون فوتبال و کمیته فوتسال تا تمام کسانی که شانه‌هایشان را پله‌های پیشرفت او کردند که سزاوار تحسین شدن بود اما باید از نقش همسرش فروغ ملکی یاد کنیم که خود یک ستاره در هندبال ایران است. سعید مرد خانواده است، این عشق خانوادگی را در شادی‌های بعد از گلش می‌توان دید. بعد از گلزنی به مچ دست چپش به یاد مادرش، به حلقه‌اش به احترام همسر و به دست راستش به یاد پدر بوسه می‌زند.

پسر سحرخیز اردوها که یک شب در جام رمضان تنکابن خوش درخشید و ستاره آسمان فوتسال ایران و آسیا شد حالا رویاهای تازه‌ای در سر دارد، حرفه‌ای‌ها نه سیراب می‌شوند، نه اشباع. این موفقیت گوارای او و همه آنها که حتی در روزهای دشوار هم عاشق ایران می‌مانند.

سایت رسمی فدراسیون فوتبال/احسان محمدی