درویش و خطیر بازنده اصلی دربی ۱۰۲

حمیدرضا عرب، نقش مدیران سرخابی در حواشی به وجود آمده؛ پیش و پس از دربی 102 انکار ناپذیر است. درحالی که هر یک از طرف‌ها تلاش دارند دیگری را متهم به آشوبگری کنند ودر این راه از صدور هرنوع بیانیه شدید الحن و برخورنده‌ای علیه یکدیگر فروگذار نکرده‌اند، مدیران دو باشگاه سهمی کلیدی در به وجود آمدن این فضا دارند و با توجه به سیاست‌گذاری‌های غلط و نا درست پیش بینی می‌شود این فضا ادامه داشته و حتی دربی 103 را وارد فضای پرالتهاب‌تری کند.

رضا درویش و علی خطیر که مدیریت مهم‌ترین باشگاه‌های فوتبال ایران را به عهده دارند در روزهای اخیر هرگز نتوانستند زیر مجموعه خود را به خوبی مدیریت کنند تا دربی 102 در فضایی آرام، فاقد تنش و به دور از حواشی برگزار شود و فوتبال ایران به جای فرو رفتن در عمق حواشی شاهد یک بازی فنی در سطح ایده‌ال باشد.

رفتارهای پوپولیستی مدیران سرخابی موجب شده فضای رسانه‌ای هر دو باشگاه به کلی از دست آن‌ها خارج شود و زیر مجموعه دو باشگاه مدام در حال به راه انداختن جنگ‌های لفظی علیه رقیب باشند. پیش‌تر اگر حاشیه‌ای هم دربی‌ها را فرا می‌گرفت به درون زمین مسابقه خلاصه می‌شد و دو طرف تلاش می‌کردند به مسائل بیرون فوتبالی دامن نزنند اما در شرایطی که یکی از بی کیفیت‌ترین دربی‌های تاریخ به لحاظ فنی رقم خورده شاهد  تداوم جنگ‌های زرگری بسیاری میان دو باشگاه هستیم که هیچ سود و فایده‌ای برای فوتبال ایران ندارد.

وضعیت به وجود آمده درحالی انتقاد‌های بسیاری را ازسوی کارشناسان به دنبال داشته که قبل از دربی 102 متولیان ورزش ایران در وزارت ورزش و جوانان ودیگرنهاد‌ها از مدیران دو باشگاه خواسته بود تمام تمرکز خود را روی کاستن از حواشی این بازی متمرکز کنند واجازه ندهند فضای سالم این بازی لوث شده  وبه سمت تنش کشیده شود.

اما نه مدیرعامل باشگاه پرسپولیس توانست به این توصیه‌ها جامه عمل بپوشاند و نه مدیرعامل استقلال که حتی گفته می‌شود روابط مطلوبی با تصمیم گیران در فدراسیون فوتبال دارد.

درویش و خطیر پیش از آنکه مدیریت چنین باشگاه‌هایی را به عهده بگیرند قطعا در جریان حساسیت‌های مسئولیت محوله قرار گرفته‌اند وبه آن‌ها توصیه‌های اکید شده که یک مدیر باشگاه مردمی که میلیون‌ها هوادار را پشت خود دارد، باید چه طور زیرمجموعه خود را هدایت کند اما در واقعیت شاهدیم که زیر مجموعه این دو مدیر عملا به حال خود رها شده‌اند و تمام عوامل باشگاه یکی بعد از دیگری به سمت باشگاه رقیب حمله می‌کنند و مدیران نیز با سکوت خود به تداوم چنین فضای مخربی یاری می‌رسانند.

اوج فاجعه آن‌جا است که می‌شنویم بازیکنان استقلال برای اینکه از قافله مصاحبه علیه تیم رقیب عقب نمانند دقایق طولانی بعد از دربی در ورزشگاه می‌مانند تا بازیکنان پرسپولیس مصاحبه کنند وبعد از شنیدن اظهارات آن‌ها در میکسدزون ظاهر شوند و پاسخ بازیکنان حریف را بدهند! درواقع هیچ تواضع و فروتنی در بدنه دو باشگاه وجود ندارد و انگار عوامل تاثیرگذار استقلال و پرسپولیس از یاد برده‌اند که هر دو باشگاه پسوند فرهنگی را یدک می‌کشند و باید به یکسری اصول اخلاقی و جوانمردی پایبند باشند.

سیاستگذاری غلط مدیران استقلال و پرسپولیس را به نقطه‌ای رسانده که عوامل رسانه‌ای آن‌ها هر روز صبح متنی علیه یکدیگر در فضای مجازی منتشر می‌کنند و با طعنه زدن به دیگری تلاش می‌کنند به اصطلاح خود کفه ترازو را در فضای مجازی به سوی خود سنگین کنند غافل از اینکه درحال ضربه زدن به ستون‌های قطور باشگاه‌هایی هستند که سالیان متمادی با اقدامات فرهنگی و اخلاقی بنا شده و به سازه‌ای تنومند تبدیل گشته‌اند.

تردید نباشد داشت که اگر خطیر و درویش سیاست خود در قبال زیر مجموعه‌شان را تغییر ندهند عمری کوتاه در این دو باشگاه خواهند داشت چرا که نتیجه گیری و کسب موفقیت در سیاست‌گذاری‌های کلان هرگز اولویت نیست و آنچه بارها به آن تاکید شده مسائل فرهنگی و اخلاقی است که هیچ یک از طرف‌ها به آن کمترین توجهی ندارند.

تکمله: در تایید آنچه مدیران دو باشگاه در زیر مجموعه خود رقم زده‌اند کافی است به گزارش اخیر کمیته انضباطی و احضار‌ها نگاهی گذرا شده تا به عمق فاجعه پی ببریم.