ستاره‌های لیگ پیرمرد هستند

امید عالیشاه، گولسیانی، سروش رفیعی، کنعانی زادگان، حسین مسعود ریگی و مرتضی‌ پورعلی‌گنجی هم که امسال از ارکان اصلی سرخ پوشان به حساب می‌آیند پا به سن گذاشته‌اند. هدف از نگارش این سطور نفی عملکرد این بازیکنان مؤثر سرخ‌پوشان نیست بلکه منظور تهی شدن لیگ برتر کشور به عنوان پشتوانه اصلی تیم ملی از استعدادهایی است که در سن 20 تا 22 سالگی به شکوفایی رسیده‌اند و نقش کلیدی و اساسی در تیم‌هایشان ایفا می‌کنند.
وضعیت استقلال هم در این زمینه تا پیش از آمدن موسیمانه بدتر از رقیب دیرینه بود. چشمی، حسینی، رامین رضاییان، مرادمند، رمضانی، بلانکو، کاکوتا، ماشاریپوف و رضاوند همگی پا به سن گذاشته و از نظر بدنی قابل مقایسه با بازیکنان زیر 22 سال لیگ نیستند.
در این میان تنها سپاهانی‌ها تا حدودی با زرنگی خاصی امسال امین حزباوی، صالح حردانی، حسین گودرزی، مهدی محبی، مهدی لیموچی، جواد آقایی پور و ارشیا سرشوق را به تیم اضافه کردند تا در 5 سال آینده تا حد زیادی مشکل افزایش سن بازیکنانشان برطرف شود. اگر چه هنوز با حضور دانشگر، سیاوش یزدانی، اسدی، انزونزی، ابوبکر کامارا و هادی محمدی که همگی پا به سن گذاشته هستند، در عمل نمی‌توان ترکیب این تیم را جوان خواند، اما به هر حال این تیم چند گام از پرسپولیس و استقلال جلوتر است.
شاید مهم‌ترین خصوصیت مشترک خوب و امیدوارکننده گاریدو و موسیمانه در نخستین سال حضور در فوتبال باشگاهی ایران بها دادن به جوانانی مانند سهیل صحرایی، سمیر حبوباتی، یعقوب براجعه و در استقلال ابوالفضل زمانی، امیرعلی صادقی، مجتبی هاشمی‌نسب و ضرغام سعداوی است. این مربیان باتجربه امید را در لیگ برتر زنده می‌کنند که جوانان مستعد و آینده‌دار می‌توانند امیدوار باشند در ترکیب بهترین تیم‌های ایران به میدان بروند. از نظر موسیمانه و گاریدو نحوه تمرین کردن، آمادگی جسمانی و روانی، حضور مؤثر در تمرینات و مسابقات رسمی مهم است.
مربیان صاحب دانش روز دنیا اهمیت ویژه‌ای برای جوانگرایی، قدرت بدنی بالای جوانان، تاکتیک پذیری بهتر آنها قائل هستند و البته نقش ویژه آکادمی هر باشگاه و نگاه خاص به بازیکن‌سازی باشگاه‌ها همواره به عنوان یک فاکتور مثبت از سوی آنها لحاظ می‌شود. بنابراین برای رسیدن به موقعیت مطلوب و حفظ جایگاه تیمشان همواره برنامه بازسازی و احیای تیم را حتی در نیم فصل مسابقات مد نظر قرار می‌دهند.
اگرچه در حال حاضرشرایط گاریدو که در صدر جدول رقابت تنگاتنگی با سپاهان، تراکتور و فولاد دارد با موسیمانه که به زحمت با گل یک بازیکن جوان به رده دهم صعود کرده متفاوت است اما هر دوی آنها در فاصله کوتاه چند هفته‌ای تا فصل نقل و انتقالات نیم فصل لیگ می‌توانند با 6 تغییر اساسی نقاط ضعف تیمشان را برطرف کنند. استقلالی‌ها که به طور واضح از نداشتن مهاجم گلزن و چهارچوب شناس رنج می‌برند. در دفاع هم بی‌تردید یک مدافع کلاسیک راست و یک مدافع میانی کم‌اشتباه نیاز دارند. در خط هافبک هم بازیساز و وینگر آماده می‌تواند در خروج تیم از بحران کمک کند. حال با این اوصاف آیا بهتر نیست در گام نخست موسیمانه و سپس گاریدو با یک تیر دو نشان بزنند. یعنی هم بازیکنان مسن و کم اثر یا کسانی که مرتب به خاطر عدم آمادگی بدنی مصدوم می‌شوند و گاهی اوقات با دریافتی‌های بیست یا سی میلیاردی نصف یا دوسوم فصل را از دست می‌دهند را از ترکیب تیم کنار بگذارند و هم با به خدمت گرفتن بازیکنان باکیفیت و جوان حتی به قیمت بالاتر به سمت جوانگرایی و تغییر مسیر تیم حرکت کنند. این بازیکنان چه داخلی، چه خارجی می‌توانند با قراردادهای 3 تا 5 ساله آینده تیم‌های بزرگ و پرطرفدار پایتخت را تا مدت‌ها تضمین کنند.
ستاره‌های لیگ برتر چه وحید امیری و عالیشاه، چه رامین رضاییان و روزبه چشمی متأسفانه پا به سن گذاشته‌اند، فوتبال ایران بخصوص اگر قصد دارد در لیگ نخبگان و فوتبال ملی در آسیا آقایی کند چاره‌ای ندارد جز اینکه مسیر درست را انتخاب و در راستای آن حرکت کند؛ مسیر جوانگرایی و بها دادن به سرمایه اصلی فوتبال یعنی جوانان نخبه و باانگیزه.