در انتظار دو اتفاق مثبت

آنچه که دوشنبه شب در لیگ نخبگان آسیا رخ داد و نتایج نسبتاً خوبی که دو تیم استقلال و پرسپولیس مقابل حریفان خود کسب کردند، تا حدی باعث التیام زخم‌های آسیایی فوتبال باشگاهی ایران شد. واقعیت این است در شرایطی که توقعات از تیم ملی به بالاترین حد رسیده و کسب 16امتیاز از 6 بازی از نظر برخی راضی‌کننده به حساب نمی‌آید(!) تیم‌های باشگاهی ما با هزینه‌های سنگین خود در کسب حداقل امتیاز برای صعود نیز ناتوان نشان داده‌اند. کار به جایی رسیده که برد در ثانیه‌های پایانی وقت‌های طولانی اضافه بازی مقابل الشرطه عراق برای پرسپولیسی‌ها یک دستاورد به حساب می‌آید. مقایسه کردن هزینه‌های تیم‌های عربستانی و شاید قطری با تیم‌های ایرانی برای اینکه ثابت شود که تیم‌های ایرانی با دست خالی به مصاف حریفان می‌روند، به نظر می‌رسد دادن آدرس اشتباه به هواداران و مخاطبان فوتبال است. درست است که بازیکنان درجه یک بین‌المللی در تیم‌های ایرانی بازی نمی‌کنند اما ارقامی که به بازیکنان داخلی پرداخت شده کمتر از بازیکنان خوب خارجی درجه دو نیست و توقع می‌رود که عملکرد آنها نیز در همین حد باشد بویژه مقابل تیم‌های عراقی و ازبکستانی.
با وجود مشکلاتی که در هر دو تیم دیده می‌شود، با نگاه به نیمه پر لیوان باید از نتایج کسب شده به عنوان مقدمه‌ای روحیه‌بخش برای به دست آوردن امتیازات بیشتر در بازی‌های آینده یاد کرد. استقلال عملکردی در سطح کلاس بالای فوتبال آسیا به نمایش گذاشت و مقابل الاهلی صدرنشین می‌توانست برنده باشد. پرسپولیس هم با وجودی که هنوز ریتم دلخواه خود را به دست نیاورده اما طلسم برنده نشدن در آسیا را شکست و رتبه خود در جدول لیگ نخبگان را به شکل قابل توجهی ارتقا داد.
نباید فراموش کرد که حق میزبانی از تیم‌های ایرانی گرفته شده و شاید بازگشت این امتیاز مسلم به نمایندگان ایران، بتواند بر عملکرد آنها تأثیر مثبتی داشته باشد. نکته امیدوارکننده دیگر، آماده شدن ورزشگاه آزادی است که فضایی متفاوت از همه ورزشگاه‌های داخلی را برای استقلال و پرسپولیس مهیا می‌کند. این دو اتفاق در صورت رخ دادن، می‌تواند جایگاه فوتبال باشگاهی ایران در لیگ نخبگان را ارتقا بخشد و در این صورت شاید بتوان امیدوار بود که سهمیه ایران در این لیگ معتبر قاره‌ای برای سال بعد دست کم در حد فعلی باقی بماند و کمتر از این نشود.
انتهای پیام/