سیفی: بدون چهارمین طلای آسیایی ووشو، آرام نمی‌گیرم

 محسن محمدسیفی ترمیناتور تیم ملی ووشو که 3 طلای بازی‌های آسیایی را در کلکسیون پر زرق و برق افتخاراتش دارد، چند روز پیش با کمربند قهرمانی دسته 70 کیلوگرم سازمان PFL نشان داد برای او فرقی نمی‌کند کجا مبارزه کند. یک قهرمان همیشه قهرمان است. سیفی که به گفته خودش روزهای سختی را در زندگی شخصی‌اش گذرانده، معتقد است این کمربند طعم گس همه اتفاقات تلخ اخیر را از ذهنش پا ک کرده و حالا بر خلاف شائبه‌ها نه تنها قصد خداحافظی از تیم ملی ووشو را ندارد که انگیزه‌ای مضاعف برای تصاحب چهارمین طلایش در بازی‌های آسیایی 2026 ناگویا را دارد.

*گرفتن این کمربند چقدر سخت بود؟

سازمان PFL جزو بهترین سازمان‌های دنیا بوده و راهیابی به آن خیلی سخت است. تا به حال به جز من و امیر فضلی کسی نتوانسته در این سازمان مسابقه بدهد و من هم این موضوع را مدیون مدیر برنامه‌های خارجی‌ام هستم. متأسفانه فضلی باخت و حذف شد اما خوشحالم که من توانستم این کمربند را برای کشورم به دست بیاورم.
دسته 70 کیلوگرم وزن خیلی شلوغی است، اکثر ورزشکاران این وزن رکورد بالایی دارند و قبلاً سابقه گرفتن کمربند را داشته‌اند. من هم از ابتدا برای کمربند پا به این مسابقات گذاشته بودم و با تمرینات و تجاربم در MMA به فینال مسابقات رسیدم. در مبارزه نهایی هم مقابل حریف لبنانی‌ام که اتفاقاً او هم 15 سالی ووشوکار بوده و چند باری در اردوهای مشترک با هم مبارزه کرده بودیم و رفیق چندین و چندساله هستیم، قرار گرفتم و در نهایت با برنامه‌ریزی دقیق و کوچینگ مناسب اکبر محمدزاده در خاک عربستان به عنوان یک ایرانی دست به کار بزرگی زدم و کمربند قهرمانی را مال خود کردم. فکر می‌کنم تا به امروز هیچ کسی چنین کمربندی را برای ایران نگرفته است. من با این قهرمانی مزد زحمات و تمرینات 20 ساله‌ام را گرفتم.

*این کمربند قهرمانی ناکامی بازی‌های آسیایی را شست و برد؟

تا روزی که زنده هستم هیچ وقت طعم تلخ اتفاقات بازی‌های آسیایی هانگژو را فراموش نخواهم کرد. این قهرمانی هم نتوانست ناکامی‌ام برای تصاحب طلای هانگژو را از ذهنم پاک کند. قبل از بازی‌های آسیایی از نظر روحی شرایط سختی داشتم و با وجود این در اردوها شبانه‌روزی تمرین می‌کردم، حتی با اوضاع خوبی هم وارد مسابقات نشدم و واقعاً درآن دوره از زندگی شرایط سختی را پشت سر گذاشتم اما حالا خوشحالم که با این کمربند، تمامی تلخی‌ها و اتفاقات بد یکی، دو سال اخیرزندگی‌ام از بین رفت و امیدوارم بعد از این هم بتوانم با همین فرمان تا بازی‌های آسیایی بعدی پیش بروم.

* بعد از این همه سال افتخارآفرینی در ووشو چنین پاداشی گرفته بودی؟

شرایط مالی این رشته با ووشو کاملاً فرق می‌کند. خداراشکر شرایط مالی من هیچ وقت بد نبوده، اما جوایز و پاداش‌های MMA با بازی‌های آسیایی قابل قیاس نیست. در رابطه با این کمربند باید بگویم که بحث مالی خیلی برایم مهم نبود چرا که معتقدم ممکن است پول امروز بیاید و فردا از دست برود اما این کمربند تا همیشه خواهد ماند و حتی اگر روزی نباشم در تاریخ به اسم من ثبت خواهد شد.

*با مبارزه در این سازمان شایعات زیادی به وجود آمده که قصد خداحافظی از تیم ملی ووشو را داری.

من حتماً تا بازی‌های آسیایی ناگویا در تیم ملی ووشو می‌مانم. اگر امروز کمربند قهرمانی را گرفتم به خاطر ووشو است و تا جایی که در توانم باشد به عنوان بازیکن یا هرچیز دیگری که فدراسیون بخواهد در خدمت تیم ملی خواهم بود چراکه من خودم را مدیون ووشو می‌دانم و از تیم ملی به همه چیز رسیدم. خبری از خداحافظی نیست و این کمربند انگیزه‌ای مضاعف برای ادامه راه به من داد تا همچنان در MMA و تیم ملی ووشو افتخارآفرینی کنم. من تا طلای بازی‌های آسیایی 2026 ناگویا را نگیرم آرام نمی‌گیرم و در این 18 ماه مانده هم روی آن تمرکزمی‌کنم. از طرفی جام جهانی ووشو را هم داریم و تمام تلاشم را می‌کنم تا یک طلای دیگر به کلکسیون افتخاراتم اضافه کنم.