جذابیت فریبنده بازی با نام‌های بزرگ
دناپلاس سرخ زیر پای همیلتون
اول نیکو کواچ بود، بعد اسلوان بیلیچ مطرح شد سپس نوبت رسانه‌های آلمانی رسید تا با اسم ادین ترزیچ قلقلک‌مان بدهند. هنوز هیچ کس واقعاً نمی‌داند تماس یا مذاکره‌ای با این مربیان نام‌آشنا و شاخص برقرار شده اما همه می‌دانستیم اگر تماسی هم بوده آن سوی خط رابط یا مدیر باشگاه یک «نه» قاطع شنیده و این وسط فقط همه از رسانه و هوادار گرفته تا پیشکسوت فقط با این اسامی سرگرم بوده‌ایم.
در سال‌های گذشته هم بعضاً با اسامی بزرگ بازی کرده‌ایم. البته که پرسپولیس در 10 سال گذشته غالباً روی نیمکت صاحب ثبات بوده اما هر وقت تغییری رخ داده این بازی اسم و فامیل به شکلی کاملاً جذاب و بعضاً باورپذیر در رسانه‌های واقعی و مجازی رواج داشته و این بازه زمانی«سر کار بودن» برای همگی کاملاً آشناست تا جایی که هواداران باتجربه‌تر از همان ابتدا خبر مذاکره با ترزیچ را باور نمی‌کنند و اطمینان دارند در نهایت یا تغییر خاصی روی نیمکت پرسپولیس رخ نمی‌دهد یا اگر قرار بر تغییر باشد مربی خارجی‌ای جذب خواهد شد که خیلی کمتر اسمش را شنیده‌ایم یا سال‌ها از دوران مطرح بودنش گذشته باشد.
در تمام این مقاطعی که پرسپولیس بدون سرمربی بوده با اسامی جذابی مثل فاتح تریم و برونو متسو تا همین والتر ماتزاری که دوباره اسمش به میان آمده سرگرم شده‌ایم و در مقاطعی حداقل یک بار رزومه و جام‌های آنها را بررسی کرده‌ایم آن هم با علم به اینکه سرمربی خارجی بزرگ اصلاً به ایران نمی‌آید و با این ابزار کار نمی‌کند.
اگر دناپلاس توربو اتوماتیک را باکیفیت‌ترین خودروی داخلی در نظر بگیریم و در دنیای خودروهای داخلی آن را هموزن پرسپولیس پرمهره و پرافتخار بدانیم انگار دنبال لوئیس همیلتون نفر اول فرمول یک رفته‌ایم تا با این خودرو مسابقه بدهد و جام بیاورد. خب طبیعی است که همیلتون حاضر نمی‌شود بپذیرد و ممکن است با یک پوزخند جواب منفی بدهد!
این یک واقعیت است که مربی بزرگ و نامدار خارجی به پرسپولیس نمی‌آید و جذابیت فریبنده بازی با نام‌های بزرگ تنها چند روزی میهمان رسانه‌ها و فضای هواداری است اما مسلماً دیگر هواداران هم فریب این بازی را نمی‌خورند و بهتر است باشگاه پرسپولیس راه و نقشه روشنی برای انتخاب سرمربی داشته باشد.
در ادوار مختلف مدیران باشگاه پرسپولیس با علم یا بی‌علم به اینکه از جذب مربی بزرگ خارجی عاجزند جرقه مذاکره با آنها را روشن کرده و با مطرح کردن اسامی آنها در رسانه‌های عمومی می‌خواستند به هوادار ثابت کنند که مدیر کاردان و حاذقی هستند اما امروز مطرح کردن اسامی بزرگ از سوی مدیران باشگاه کارکردی برعکس دارد و به ضرر آنها خواهد شد چرا که هواداران آگاهند و فریب بازی با نام‌های بزرگ را نخواهند خورد.
در چنین فضایی شاید بهتر باشد مدیران فعلی باشگاه پرسپولیس یا همان کارگروه که مأمور پیدا کردن گزینه‌ها و بررسی پروفایل مربیان خارجی شده‌اند دنبال مربی بزرگ خارجی و گرانقیمت نروند و گستره انتخابشان محدود به اسامی‌ای باشد که اولاً شدنی است، دوماً با فلسفه و کلاس باشگاه پرسپولیس جور می‌آید و سوماً رقم قراردادش با پرداختی باشگاه متناسب باشد. حالا اینکه گزینه نهایی اسم بزرگ داشته و جام هم برده باشد فوق‌العاده است اما شرط لازم نیست و ملاک‌های مهم‌تری برای رفتن به سمت یک گزینه منطقی‌تر وجود دارد که باید مد نظر کارگروه مورد نظر و مدیران باشگاه پرسپولیس قرار بگیرد.
انتهای پیام/
در سال‌های گذشته هم بعضاً با اسامی بزرگ بازی کرده‌ایم. البته که پرسپولیس در 10 سال گذشته غالباً روی نیمکت صاحب ثبات بوده اما هر وقت تغییری رخ داده این بازی اسم و فامیل به شکلی کاملاً جذاب و بعضاً باورپذیر در رسانه‌های واقعی و مجازی رواج داشته و این بازه زمانی«سر کار بودن» برای همگی کاملاً آشناست تا جایی که هواداران باتجربه‌تر از همان ابتدا خبر مذاکره با ترزیچ را باور نمی‌کنند و اطمینان دارند در نهایت یا تغییر خاصی روی نیمکت پرسپولیس رخ نمی‌دهد یا اگر قرار بر تغییر باشد مربی خارجی‌ای جذب خواهد شد که خیلی کمتر اسمش را شنیده‌ایم یا سال‌ها از دوران مطرح بودنش گذشته باشد.
در تمام این مقاطعی که پرسپولیس بدون سرمربی بوده با اسامی جذابی مثل فاتح تریم و برونو متسو تا همین والتر ماتزاری که دوباره اسمش به میان آمده سرگرم شده‌ایم و در مقاطعی حداقل یک بار رزومه و جام‌های آنها را بررسی کرده‌ایم آن هم با علم به اینکه سرمربی خارجی بزرگ اصلاً به ایران نمی‌آید و با این ابزار کار نمی‌کند.
اگر دناپلاس توربو اتوماتیک را باکیفیت‌ترین خودروی داخلی در نظر بگیریم و در دنیای خودروهای داخلی آن را هموزن پرسپولیس پرمهره و پرافتخار بدانیم انگار دنبال لوئیس همیلتون نفر اول فرمول یک رفته‌ایم تا با این خودرو مسابقه بدهد و جام بیاورد. خب طبیعی است که همیلتون حاضر نمی‌شود بپذیرد و ممکن است با یک پوزخند جواب منفی بدهد!
این یک واقعیت است که مربی بزرگ و نامدار خارجی به پرسپولیس نمی‌آید و جذابیت فریبنده بازی با نام‌های بزرگ تنها چند روزی میهمان رسانه‌ها و فضای هواداری است اما مسلماً دیگر هواداران هم فریب این بازی را نمی‌خورند و بهتر است باشگاه پرسپولیس راه و نقشه روشنی برای انتخاب سرمربی داشته باشد.
در ادوار مختلف مدیران باشگاه پرسپولیس با علم یا بی‌علم به اینکه از جذب مربی بزرگ خارجی عاجزند جرقه مذاکره با آنها را روشن کرده و با مطرح کردن اسامی آنها در رسانه‌های عمومی می‌خواستند به هوادار ثابت کنند که مدیر کاردان و حاذقی هستند اما امروز مطرح کردن اسامی بزرگ از سوی مدیران باشگاه کارکردی برعکس دارد و به ضرر آنها خواهد شد چرا که هواداران آگاهند و فریب بازی با نام‌های بزرگ را نخواهند خورد.
در چنین فضایی شاید بهتر باشد مدیران فعلی باشگاه پرسپولیس یا همان کارگروه که مأمور پیدا کردن گزینه‌ها و بررسی پروفایل مربیان خارجی شده‌اند دنبال مربی بزرگ خارجی و گرانقیمت نروند و گستره انتخابشان محدود به اسامی‌ای باشد که اولاً شدنی است، دوماً با فلسفه و کلاس باشگاه پرسپولیس جور می‌آید و سوماً رقم قراردادش با پرداختی باشگاه متناسب باشد. حالا اینکه گزینه نهایی اسم بزرگ داشته و جام هم برده باشد فوق‌العاده است اما شرط لازم نیست و ملاک‌های مهم‌تری برای رفتن به سمت یک گزینه منطقی‌تر وجود دارد که باید مد نظر کارگروه مورد نظر و مدیران باشگاه پرسپولیس قرار بگیرد.
انتهای پیام/