تغییر سکان‌دار از صدر تا قعر

نیم‌فصل اول بیست و چهارمین دوره لیگ برتر فوتبال کشورمان در حالی به پایان رسید که به جرأت می‌توان گفت در این فصل از رقابت‌ها، رکورد جدیدی در لیگ برتر به ثبت رسید که البته نه تنها افتخارآفرین نیست بلکه به خوبی و شفافیت تمام حال نزار فوتبال کشورمان و بویژه لیگ برتر را نشان می‌دهد، که به نظر می‌رسد با وجود هشدار بسیاری از رسانه‌ها در این خصوص با پرداختن به معضلات لیگ برتر، همچنان شاهد بی‌تفاوتی مسئولان امر در این خصوص هستیم و متولیان این حوزه نه تنها چندان اهمیتی به این اتفاقات و معضلات لیگ برتر ندارند، بلکه این هشدارها را معمولاً حمل بر دشمنی رسانه‌ها با خودشان می‌دانند.

از طرف دیگر این رکورد که به آن خواهیم پرداخت در حالی رخ می‌دهد که قریب به اتفاق باشگاه‌ها از نداشتن حمایت‌های مالی و مشکلات پولی تیمشان ناله می‌کنند، اما هزینه‌های مضاعف و بی‌حساب و کتابی که در بیشتر باشگاه‌ها انجام می‌شود، چیزی غیراز آنچه مسئولان باشگاه‌ها درباره مشکلات مالی داد می‌زنند، به ما نشان می‌دهد. حرف اصلی در اینجا، تغییرات زودهنگام و البته هزینه روی نیمکت تیم‌ها است. متأسفانه به یاد داریم که در سال‌های نه چندان دور، باشگاه‌های کشورهای حوزه خلیج‌فارس را به خاطر تغییرات مداوم روی نیمکت تیمشان مسخره می‌کردیم و حالا دقیقاً این موضوع در لیگ برتر فوتبال کشورمان رخ می‌دهد و باز هم متأسفانه تأیید باید بکنیم که فقط در یک نیم‌فصل و نه در یک فصل کامل قبل از رسیدن به هفته پانزدهم، 7 تیم از 16 تیم لیگ برتری، نیمکت‌شان دچار تغییر و تحولات اساسی شده که علاوه بر تحمیل هزینه‌های گزاف بر باشگاه‌ها، استعدادیابی و فرصت دادن به جوان‌ترها و با انگیزه‌ها را کاملاً از بین برده است. این اتفاقات در حالی رخ داده که بیشتر این تغییرات نه تنها ثمری برای تیم نداشته، بلکه شرایط برخی از این تیم‌ها، از قبل هم بدتر شده است.
 این شرایط تقریباً از صدر تا قعر جدول رده‌بندی رخ داده و کاملاً نگران‌کننده است. از باشگاه‌های مطرحی مثل سپاهان، پرسپولیس و استقلال گرفته تا باشگاه‌هایی مثل مس رفسنجان، خیبر خرم‌آباد، شمس‌آذر قزوین و هوادار با وجود انتخاب سرمربیان خود در نقل و انتقالات پیش از شروع بیست و چهارمین دوره لیگ برتر، خیلی زود اقدام به تغییرات روی نیمکت تیمشان کردند. اگر با کمی اغماض بتوان از کنار تیم‌های تازه وارد و غیرمطرح این دوره از رقابت‌ها عبورکنیم، چطور می‌توان از بی‌توجهی و یا هر چیزی که اسمش را می‌توان گذاشت، در باشگاه‌هایی مثل سپاهان، پرسپولیس و استقلال عبور کرد. تیم‌هایی که به طور حتم ثبات روی نیمکت این تیم‌ها نه تنها کمک شایانی به کیفیت لیگ برتر خواهد کرد، بلکه انتظار ساختن و معرفی استعدادهای فوتبال از این باشگاه‌ها بیش از هر باشگاهی انتظار می‌رود که با این تغییرات عملاً این موضوع نابود شده و می‌شود.

در طی سال‌های گذشته معمولاً شاهد قوانین فی‌البداهه فدراسیون فوتبال بوده‌ایم و معمولاً اثر مثبتی این قوانین روی کیفیت لیگ برتر نداشته است که اکثراً به دلیل عدم اجرای این قوانین و یا تبعیض‌های صورت گرفته، بوده است، اما با همه این احوال به نظر می‌رسد نه تنها مسئولان رده بالای باشگاه‌ها واقعاً باید فکری به حال این تغییرات زودهنگام و گاهی تکراری بکنند، بلکه فدراسیون فوتبال هم به فکر این همه تغییرات در روی نیمکت تیم‌ها باشد و از هدر رفت هزینه‌ها و استعدادها به طور جد جلوگیری کند.