چوب جادوی اینزاگی کجاست؟

اول و از همه مهم‌تر، تمایل نگران‌کننده اینتر به خراب کردن موقعیت در شرایطی است که همه چیز به نفع تیم پیش می‌رود. تیم روند خوبی دارد و به برتری مطلوبش می‌رسد اما ناگهان آن را از دست می‌دهد آن هم در زمانی که بیشترین اهمیت را دارد. بازی با بولونیا آخرین نمونه بود و البته نه آشکارترین آن. آنها بعد از شروعی سخت توانستند بازی را تحت کنترل خود درآورند اما از برتری‌شان درست استفاده نکردند و به عقب رانده شدند و با دفاع نرم و آسیب‌پذیر خود به تیم وینچنزو ایتالیانو اجازه بازگشت دادند.
این اتفاق قبلاً هم افتاده آن هم بیش از یک بار. در فینال سوپرجام ایتالیا، منسجم و فرصت‌طلبانه بازی کردند و با اندک موقعیت‌هایی که به دست آوردند، به میلان ضربه زدند اما به یکباره سقوط کردند و برتری دو گله خود را از دست دادند.
همین اتفاق در بازی خانگی با یوونتوس رخ داد و نراتزوری در دقایق آخر وحشت‌زده بازی کرد که باعث شد برتری 4 بر 2 از دست برود و نتوانستند امتیازات کامل دربی ایتالیا را بگیرند در حالی که هواداران پرشور سن‌سیرو تیم را به زدن گل پنجم سوق می‌دادند و برای این بیش از یک موقعیت داشتند.
این مشکلی است که در طول دوران کار اینزاگی در اینتر وجود داشته؛ به یاد آورید باخت 2 بر یک تیم در دربی دلامادونینا در سال 2022 یا آن بازی مشهور به تعویق افتاده با بولونیا را که در آن امتیازات مهمی را از دست دادند.
فصل قبل با وجود برتری داخلی، رفتار مشابهی در بازی برگشت مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان مقابل اتلتیکومادرید داشتند و حریف را به بازی برگرداندند وقتی ناامید شده بود. این مشکل تاکتیکی یا روانی یا مخلوطی از هر دو است اما اینزاگی باید آن را رفع کند چون نراتزوری بازی‌های سختی در ماه‌های پیش رو دارد و توانایی حفظ و کنترل بازی با برتری‌های اندک اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد.
 
مدیریت تعویض
در حالی که درباره عمق زیاد تیم اینتر خیلی صحبت می‌شود و بر همین اساس، اینزاگی توانسته ترکیب‌های مختلفی را در لیگ قهرمانان به کار ببرد، اما بازی‌های اخیر نشان می‌دهد مربی نمی‌تواند به بازیکنان تعویضی‌اش اعتماد کند و امیدوار باشد که بازی را تغییر دهند. فاصله میان بازیکنان اصلی به‌خصوص هاکان چالهان اوغلو و مارکوس تورام و بازیکنان جانشین آنها خیلی زیاد است و همین، اینزاگی را مجبور کرده بیشتر از آنها استفاده کند که به خستگی و آسیب‌پذیری بعضی از آنها منجر شده است.
خود مدیریت تعویض‌های اینزاگی هم محل سؤال است؛ احتیاط بیش از حد او در ایجاد تغییر به بازیکنانی مثل کریستین اصلانی یا مهدی طارمی اجازه نمی‌دهد زمان و تجربه لازم برای بازی را به دست آورند و سطح بازی‌شان را بالا ببرند. چنین بی‌اعتمادی نسبت به بازیکنان ذخیره باعث شده داویده فراتزی، بازیکن تیم ملی ایتالیا از باشگاه بخواهد در پنجره نقل و انتقالات زمستانی به تیم دیگری فروخته شود و این یعنی از دست دادن یک گزینه باارزش خط میانی و به هم ریختن جو تیم. در نتیجه اینتر معمولاً مجبور است که با استفاده از نفرات اصلی خود راه پیروزی را هموار کند و مشارکت بازیکنان جانشین تا اینجا ناچیز بوده است.
 
دقایق پایانی
دو نکته قبلی می‌تواند تا حدی توضیح دهد که چرا اینتر اواخر بازی‌ها گل می‌خورد چون احساس خستگی می‌کند و تمرکزش را تا حدی از دست می‌دهد. نراتزوری در رقابت‌های مختلف این فصل 21 گل خورده که 10 تا از آنها در 10 دقیقه پایانی بوده و غالباً نتایج بازی را تغییر داده است. در سه باخت تیم در این فصل که دو تا مقابل میلان و یکی برابر بایرلورکوزن بوده، رقبا در اواخر بازی موفق به گلزنی شده‌اند آن هم در شرایطی که اینتر می‌توانسته با تمرکز و سرسختی بیشتر از آنها جلوگیری کند.
بازگرداندن توجه به جزئیات و اعتماد به نفس فصل قبل کلید موفقیت تیم اینزاگی برای جلوگیری از دریافت ضربات دیرهنگام است که می‌تواند در بازی‌های تعیین‌کننده فصل بسیار پرهزینه باشد؛ شاید لازم باشد مربی 48 ساله اینتر دوباره چوب جادویش را بردارد.
انتهای پیام/