یک دلیل تازه برای باخت سنگین به الهلال
چهار موقعیت قطعی سوخت پرسپولیس باز هم گلزن نداشت!
پرسپولیس باخت بدی مقابل الهلال تجربه کرد و البته در تمام طول مسابقه بخصوص نیمه نخست کیفیت پایینی ارائه داد.
پرسپولیس در این مسابقه در بیشتر دقایق اسیر تدابیر فنی حریف و بیشتر از آن خلاقیت و پتانسیل بازیکنان برجسته الهلال بود و کیفیت فردی به علاوه اشتباهات فردی بازیکنان سرخپوش باعث شد تا آنها در نیمه نخست چهار گل دریافت کنند.
اما در این باخت یک نکته مغفول ماند و آن اینکه پرسپولیس دوباره در نواختن ضربه نهایی و گلزنی بشدت مشکل داشت و شاید اگر این نقیصه در تیم کارتال نبود این نتیجه تلخ در پایان مسابقه ثبت نمی‌شد و حداقل شکست قهرمان لیگ برتر فوتبال ایران آبرومندانه‌تر بود.
واقعیت اینکه پرسپولیس در مقابل غول آسیا چهار، پنج موقعیت گل داشت که می‌شد از آنها دو یا سه گل ساخت که اتفاقاً آفساید هم نبود.
پرسپولیس شروع فوق‌العاده‌ای در این بازی داشت اما فقط دو دقیقه برتر از حریف بود. سرخ‌ها در همان دقیقه دو با پاس عالی سروش و ضربه سردار دورسون می‌توانستند به گل برسند اما ضربه مهاجم جدید ترک دقیق نبود ضمن اینکه در صورت گلزنی هم آفساید او اعلام می‌شد.
اما دقیقه 11 مسابقه در حالی که پرسپولیس با یک گل از حریف عقب بود پاس بلند پورعلی گنجی برای علیپور با کنترل و ضربه این بازیکن همراه شد و این ضربه می‌توانست در حکم گل مساوی باشد اما علیپور توپ را به جایی زد که یاسین بونو ایستاده بود. در این صحنه کمک داور پرچم زد اما به نظر می‌رسید اگر توپ وارد دروازه الهلال می‌شد کمک داور ویدیویی آفساید را رد می‌کرد و گل را می‌پذیرفت. طبیعتاً اگر پرسپولیس در آن دقیقه به گل مساوی می‌رسید شرایط روانی دو تیم کاملاً تغییر می‌کرد.
پرسپولیس در دقیقه 32 وقتی دو بر صفر عقب بود هم موقعیت گل فوق‌العاده‌ای را از دست داد. این بار پاس عرضی خدابنده لو به علیپور رسید اما او در موقعیت عالی و تک به تک نتوانست توپ را به تور بچسباند و وقتی توپ به سردار رسید، او زمین خورد که کمک داور پرچم زد و آفساید گرفت. اینجا هم پرسپولیس می‌توانست اختلاف را به یک برساند اما علیپور قدردان این موقعیت عالی نبود.
در آخرین ثانیه‌های وقت تلف شده نیمه اول هم موقعیت فوق‌العاده‌ای نصیب یاسین سلمانی شد اما شوت او هم توسط بونو مهار شد در حالی که اگر این موقعیت گل می‌شد پرسپولیس با یک گل زده به رختکن می‌رفت و نیمه دوم را با شرایط روانی بهتری آغاز می‌کرد.
پرسپولیس در نیمه دوم هم از گل نزدن مهاجمانش لطمه خورد. غیر از آن ضربه سری که عیسی در موقعیت آفساید زد و بونو راحت گرفت موقعیت دقیقه 81 برای کم کردن اختلاف به راحتی از بین رفت. در واقع بعد از اینکه علیپور نتوانست پاس عالی مهری را تبدیل به گل کند توپ به آل کثیر رسید و او در حالی که فقط بونو را روبه‌روی خود می‌دید توپ را به بیرون زد. در این صحنه کمک داور به درستی آفساید علیپور را اعلام کرد اما اگر عیسی این توپ را گل می‌کرد هم روحیه خودش و هم تیم بهتر می‌شد و حداقل صحنه به VAR می‌رفت.
در واقع پرسپولیس با وجود استفاده از مهاجم نوک جدید و سه مهاجم کلاسیک در خط حمله باز هم از مشکل گلزنی لطمه خورد تا شکستش سنگین باشد اما در روز اشتباهات عجیب و متوالی مدافعان و هافبک‌ها هیچ کس حتی کارتال درباره این ضعف حرفی نزد.
انتهای پیام/
پرسپولیس در این مسابقه در بیشتر دقایق اسیر تدابیر فنی حریف و بیشتر از آن خلاقیت و پتانسیل بازیکنان برجسته الهلال بود و کیفیت فردی به علاوه اشتباهات فردی بازیکنان سرخپوش باعث شد تا آنها در نیمه نخست چهار گل دریافت کنند.
اما در این باخت یک نکته مغفول ماند و آن اینکه پرسپولیس دوباره در نواختن ضربه نهایی و گلزنی بشدت مشکل داشت و شاید اگر این نقیصه در تیم کارتال نبود این نتیجه تلخ در پایان مسابقه ثبت نمی‌شد و حداقل شکست قهرمان لیگ برتر فوتبال ایران آبرومندانه‌تر بود.
واقعیت اینکه پرسپولیس در مقابل غول آسیا چهار، پنج موقعیت گل داشت که می‌شد از آنها دو یا سه گل ساخت که اتفاقاً آفساید هم نبود.
پرسپولیس شروع فوق‌العاده‌ای در این بازی داشت اما فقط دو دقیقه برتر از حریف بود. سرخ‌ها در همان دقیقه دو با پاس عالی سروش و ضربه سردار دورسون می‌توانستند به گل برسند اما ضربه مهاجم جدید ترک دقیق نبود ضمن اینکه در صورت گلزنی هم آفساید او اعلام می‌شد.
اما دقیقه 11 مسابقه در حالی که پرسپولیس با یک گل از حریف عقب بود پاس بلند پورعلی گنجی برای علیپور با کنترل و ضربه این بازیکن همراه شد و این ضربه می‌توانست در حکم گل مساوی باشد اما علیپور توپ را به جایی زد که یاسین بونو ایستاده بود. در این صحنه کمک داور پرچم زد اما به نظر می‌رسید اگر توپ وارد دروازه الهلال می‌شد کمک داور ویدیویی آفساید را رد می‌کرد و گل را می‌پذیرفت. طبیعتاً اگر پرسپولیس در آن دقیقه به گل مساوی می‌رسید شرایط روانی دو تیم کاملاً تغییر می‌کرد.
پرسپولیس در دقیقه 32 وقتی دو بر صفر عقب بود هم موقعیت گل فوق‌العاده‌ای را از دست داد. این بار پاس عرضی خدابنده لو به علیپور رسید اما او در موقعیت عالی و تک به تک نتوانست توپ را به تور بچسباند و وقتی توپ به سردار رسید، او زمین خورد که کمک داور پرچم زد و آفساید گرفت. اینجا هم پرسپولیس می‌توانست اختلاف را به یک برساند اما علیپور قدردان این موقعیت عالی نبود.
در آخرین ثانیه‌های وقت تلف شده نیمه اول هم موقعیت فوق‌العاده‌ای نصیب یاسین سلمانی شد اما شوت او هم توسط بونو مهار شد در حالی که اگر این موقعیت گل می‌شد پرسپولیس با یک گل زده به رختکن می‌رفت و نیمه دوم را با شرایط روانی بهتری آغاز می‌کرد.
پرسپولیس در نیمه دوم هم از گل نزدن مهاجمانش لطمه خورد. غیر از آن ضربه سری که عیسی در موقعیت آفساید زد و بونو راحت گرفت موقعیت دقیقه 81 برای کم کردن اختلاف به راحتی از بین رفت. در واقع بعد از اینکه علیپور نتوانست پاس عالی مهری را تبدیل به گل کند توپ به آل کثیر رسید و او در حالی که فقط بونو را روبه‌روی خود می‌دید توپ را به بیرون زد. در این صحنه کمک داور به درستی آفساید علیپور را اعلام کرد اما اگر عیسی این توپ را گل می‌کرد هم روحیه خودش و هم تیم بهتر می‌شد و حداقل صحنه به VAR می‌رفت.
در واقع پرسپولیس با وجود استفاده از مهاجم نوک جدید و سه مهاجم کلاسیک در خط حمله باز هم از مشکل گلزنی لطمه خورد تا شکستش سنگین باشد اما در روز اشتباهات عجیب و متوالی مدافعان و هافبک‌ها هیچ کس حتی کارتال درباره این ضعف حرفی نزد.
انتهای پیام/