علیرضا مهمدی: درگذشت لقمان رضایی حالم را گرفت

شاید دو سال پیش هیچ‌کس فکرش را نمی‌کرد که علیرضا مهمدی در وزن ۸۷ کیلوگرم به مدال نقره المپیک پاریس برسد. شاید تصور خیلی‌ها این بود که او هم مثل خیلی از قهرمانان فرنگی‌کار ایذه با یک مدال جهانی دوران قهرمانی‌اش به پایان برسد اما مدال جهانی او در ۲۰۲۳ صربستان شروعی برای یک ماجراجویی در کشتی دنیا بود. چند ماه بعد از جهانی صربستان مقابل تصمیم کادرفنی برای اعزام به امیدهای جهان در وزن ۸۲ کیلوگرم ایستاد و تصمیمش برای ورود به ۸۷ کیلوگرم قطعی کرد و نتیجه این مقاومت هم مدال نقره المپیک در همین وزن بود. هر چند که اعتقاد دارد تمام زندگی خود را با مقاومت کردن مقابل سختی‌ها به دست آورده است.

*یکی از موفق‌ترین جوانان در سال ۱۴۰۳ هستی؛ فکر می‌کنی چه عاملی باعث شد تا به این عنوان برسی؟

من اهل ایذه هستم و این یعنی با هر سختی و مشکلی به خوبی آشنا هستم. اینکه در ایذه زندگی کنی و کم نیاوری یعنی ابرقهرمان هستی. طبیعی بود که وقتی هم به تیم ملی رسیده بودم، کاملاً آبدیده شده بودم.

*به همین دلیل در این دو سال مقابل هر مشکلی ایستادی؟

خب آسان به اینجا نرسیده بودم. پدرم به زحمت پول درآورده بود و آسان نبود برای من که بخواهم وقتم را در کشتی تلف کنم.

*پس آمدی که در کشتی به یک قهرمان بزرگ تبدیل شوی؟

حتماً باید این کار را انجام بدهم. وقتی در صربستان نقره جهان را گرفتم، گفتم که می‌خواهم در المپیک هم باشم.

*ولی در المپیک شاید همه توقع داشتند که به مدال طلا برسی؟

خودم هم چنین توقعی را داشتم. قبل از این هم گفته بودم که می‌توانستم مدال طلا بگیرم. شاید اندکی جوانی و کم‌تجربگی کار دستم داد.

*اما کشتی فینال این را نشان نداد؟

خب تا فینال خوب بودم. کسی را قبل از فینال شکست داده بودم که آرزو داشتم یک روزی شبیه او باشم اما کشتی فینال از دستم خارج شد.

*شاید فکر می‌کردی چون ژان بلنیوک را بردی، تمام شد؟

خیلی موارد تأثیر داشت. هم خودم اشتباه کردم و هم داوران اما حریفم هم خیلی خوب کشتی را اداره می‌کرد. حتماً این نقره را جبران می‌کنم. جوان هستم و امیدوار که این فرصت را یکبار دیگر به دست بیاورم و در فینال المپیک کشتی بگیرم.

*ایذه قهرمانان زیادی داشت اما حالا فقط تو مدال المپیک داری.

می‌خواستم سدشکن باشم. می‌خواستم کاری کنم که دیگر بعد از من کسی نگوید کشتی‌گیر ایذه نمی‌تواند قهرمان المپیک باشد. ایذه فقیر است و محروم اما تا دلتان بخواهد استعداد دارد. حالا سد مدال المپیک هم شکسته و امیدوارم خیلی‌ها بعد از من، حتی مدالی بهتر از نقره در المپیک‌ها کسب کنند.

*درباره مرحوم لقمان رضایی هم حرف بزنیم.

سخت است واقعاً. جای خالی لقمان همیشه احساس خواهد شد. بعد از شنیدن خبر فوت لقمان عزیز حالم حراب شد. کشتی ایذه خیلی به لقمان بدهکار است.

*به خاطر همین هم مراسم آنچنانی برای او برگزار شد.

به نظرم کم بود برای لقمان. او حق زیادی به گردن کشتی ایذه و خوزستان دارد. حیف شد، زود این مربی بزرگ را از دست دادیم.