سقوط امپراطوری سیتی را باور کنیم؟

درخشش کیلیان امباپه سریع و آشکار بود، اما سقوط منچسترسیتی از قله به قعر فوتبال رنج‌آور و تدریجی بود. شاید نقطه پایانی‌اش شکست 3بریک چهارشنبه‌شب در سانتیاگو برنابئو و در مجموع 6 بر 3 مقابل رئال مادرید بود که سریع‌ترین حذف سیتی از لیگ قهرمانان در بیش از یک دهه را رقم زد اما نه تعجب‌آور بود و نه ناگهانی. این نتیجه عملکرد فاجعه‌بار در مرحله لیگ بود در میانه فصلی که خیلی وقت قبل امیدهای موفقیتش از بین رفته است.

2024-2025 بدترین فصل سیتی رکوردشکن پپ گواردیولا بوده و به عبارت درست‌تر، بدترین فصل دوران کاری او و برای همین سؤال‌های زیادی شکل گرفته است؛ آیا این آخر خط است؟ سقوط یک امپراطوری؟ انقضای ماشین منچسترسیتی؟ کراهت قابل درکی نسبت به اعلام پایان یک پادشاهی وجود دارد از ترس آنکه سیتی گواردیولا بلند شود و دوباره بر فوتبال انگلیس سلطه پیدا کند. اما پرونده تخلفات مالی این تیم در لیگ برتر هم مطرح است که ممکن است یک روز گریبانش را بگیرد و برای همیشه به سلطنت سیتی خاتمه دهد.

برخی از دلایل فروپاشی سیتی تا حدی به شانس بستگی داشته. پارگی رباط صلیبی رودری یک فصل خوب را در آغازش بهم ریخت. از دست دادن برنده توپ طلا در میانه زمین هر تیمی را به ضعف می‌کشاند اما سیتی را به طور خاص تضعیف کرد، تیمی بدون تعادل که جوابی برای سؤال‌هایش پیدا نمی‌کرد. گواردیولا هرگز نتوانست تیمش را منطبق کند، جانشینی برای رودری نداشت و تغییر تاکتیکی لازم برای به دست آوردن توازن در اختیارش نبود. بنابراین سیتی پایین رفت، پایین رفت و دیگر بالا نیامد. البته ساده‌انگارانه و نادرست است که سقوط سیتی را به یک رباط زانو ربط دهیم. مسأله اینجاست که مصدومیت رودری مشکلات همیشگی را به چشم آورد و البته با بدشانسی و مصدومیت‌های دیگر همراه شد. از یک طرف، خیلی از بازیکنانی که تیم را به چهار قهرمانی متوالی در لیگ برتر رسانده‌اند، پا به سن گذاشتند. کوین دبروین کاملاً با اوج فاصله گرفته، برناردو سیلوا، ایلکای گوندوغان، جان استونز و چند نفر دیگر از 30سال عبور کرده‌اند. اینها همان کسانی هستند که پاهای جوان‌شان نزدیک رودری بود و به خوبی با او ترکیب شده بودند. افت آشکار آنها همزمان شد با از بین رفتن حمایت رودری هرچند این افول لزوماً نتیجه مصدومیت او نبود.

از طرف دیگر هنوز پاهای جوان در این تیم هست. مشکل دیگر این است که فیل فودن‌ها و اسکار باب‌ها هم از این شرایط آسیب دیدند. خط دفاع سیتی که زمانی مورد حمایت رودری بود، بشدت نامطمئن شد آن هم درست در زمانی که بیشتر در معرض تهدید قرار گرفت. سیتی هنوز استعدادهایی دارد. فودن و ارلینگ هالند، باب و ریکو لوییز، یوشکو گواردیول و روبن دیاز، ساوینیو و حالا نیکو گونزالس و عمر مرموش. آنها شاید پرمهره‌ترین تیم اروپا باشند. کاملاً امکان دارد که فصل آینده دوباره به قله لیگ برتر برگردند. اما این هم ممکن است که هیچ کدام از بازیکنان موج جدید سیتی نتوانند با قهرمانان چهار دوره لیگ برتر مقایسه شوند. ممکن است رودری هرگز مثل قبل نشود و آن تعادل دیگر به تیم برنگردد.

شاید این فصل تمام توان گواردیولا را بگیرد و او که تازه قراردادش را دو سال تمدید کرده، به دلایل مختلف در هر زمانی به یک‌باره تیم را ترک کند. شاید هم محاکمه 12هفته‌ای با سه قاضی مستقل سیتی را حداقل در برخی موارد مجرم بدانند و در پایان همین فصل پادشاهی سیتی واقعاً منقرض شود. اگر مجازات‌های سنگین برای تیم در نظر گرفته شود، سیتی دست از تلاش برای رسیدن به جام برنمی‌دارد. آنها دومین تیم فوتبال ثروتمند جهان هستند و خود را در میان نخبگان تثبیت کرده‌اند. اما شاید سیتیزن‌ها هرگز به آن حکمرانی سابق برنگردند. اما آیا می‌شود این را معادل «پایان» دانست؟ هیچ چیز معلوم نیست.