کوچ غم‌انگیز کشتی‌گیران فرنگی‌کار با ورود دلال‌ها

ملک محمد بویری مربی سازنده کشتی ایذه به عنوان سرمربی قطر انتخاب شد. این خبری است که از حدود یک هفته پیش دهان به دهان چرخید تا اینکه حالا به طور رسمی اعلام شده است. این انتخاب در نوع خود هم می‌تواند یک موفقیت محسوب شود و هم می‌تواند یک بخش ناخوشایند داشته باشد که نمی‌توان کلمه مناسبی برای آن انتخاب کرد. موفقیت از این بابت که کشتی فرنگی ایران به جایگاهی رسیده که حالا دنیا روی دانش مربیانش حساب می‌کند و ناخوشایند از این بابت که این مربیان به جای اتکا به دانش خودشان به سراغ وسوسه کردن کشتی‌گیران ایرانی می‌روند. ملک محمد بویری که مربی بسیار خوبی بوده و قبل از این هم توانایی خودش را در ایذه نشان داده بود، یک هفته‌ای هست که به عنوان سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی قطر انتخاب شده اما حالا که سرمربی قطر شده دو تن از شاگردان خودش را هم با خود به قطر دعوت کرده است. شاهین بداغی و عارف محمدی که هر دو سابقه رسیدن به دوبنده تیم ملی را هم دارند، با خواست ملک محمد بویری و دریافت رضایتنامه از فدراسیون ایران راهی قطر شدند تا از این پس با پرچم و دوبنده این کشور کشتی بگیرند. اتفاقی که قبل از این هم جمشید خیرآبادی در آذربایجان رقم زده بود و وقتی به عنوان سرمربی این کشور انتخاب شد، شاگردش صباح شریعتی را هم با خودش به این کشور برد. البته در آن مقطع خیرآبادی دوست داشت نفرات بیشتری را با خودش ببرد اما فدراسیون وقت به او اجازه نداد. در آن زمان سر و صدای زیادی در کوچ کشتی‌گیران ایران به پا شد و حتی با پیگیری فدراسیون وقت مشخص شد داور ایرانی که اتفاقاً در فدراسیون هم مسئولیت داشته، نقش زیادی در این ماجرا دارد که بعد از برخورد مدیران وقت فدراسیون جلوی رفتارهای مخرب او گرفته شد.
حالا ملک محمد هم به جای استفاده از دانش و توانایی خودش و بهره بردن از امکانات مناسب قطری‌ها و ساختن یک تیم خوب در کشتی فرنگی قطر، همان روش خیرآبادی را در پیش گرفته است؛ روشی که با وسوسه کردن کشتی‌گیران توانمند ایرانی راه رسیدن به موفقیت را شاید کوتاه می‌کند.
موفقیت کشتی فرنگی ایران در این سال‌ها باعث شده تا فرنگی‌کاران کشورمان مورد توجه کشورهای دیگر قرار بگیرند؛ سامان طهماسبی، صباح شریعتی، علی ارسلان و حالا هم شاهین بداغی به همراه عارف محمدی ازجمله کشتی‌گیرانی هستند که برای رسیدن به موفقیت سعی کردند پرچم و دوبنده کشورهای دیگر را انتخاب کنند. البته هر کسی برای آینده خود مختار است که بهترین تصمیم را بگیرد اما چرا کسی نگران این وضعیت نمی‌شود؟ چرا فقط در کشتی فرنگی کشتی‌گیران کوچ می‌کنند اما در این سال‌ها از کشتی‌گیران مطرح آزادکار کسی نبوده دوبنده کشور دیگر را انتخاب کند؟ پیمان بیابانی کشتی‌گیر آزادکاری بود که راهی کانادا شد اما او هیچ راهی برای رسیدن به تیم ملی نداشت اما در فرنگی کسانی رفتند که قهرمان جهان شدند و مدال المپیک به دست آوردند. البته خیلی‌ها هم در شرف رفتن بودند اما در لحظه آخر پشیمان شدند؛ مثل امیرعلی ‌اکبری، قاسم رضایی و مسعود هاشم‌زاده که این نشان می‌دهد برخی به کشتی فرنگی ایران شبیخون زدند اما نه کسی از این بابت نگران می‌شود و نه کاری می‌کند. البته توجیه مناسبی هم دارد که آینده این کشتی‌گیران در خارج از ایران بهتر تأمین می‌شود اما کاش مربیانی که ادعا دارند توانمند هستند، دست روی زانوی خود بگذارند و به جای وسوسه کردن کشتی‌گیران ایران، از استعدادهای کشورهایی که با آنها قرارداد می‌بندند، تیم بسازند. البته در این بین برخی هم نقش واسطه و یا همان دلال را ایفا می‌کنند که از نقش تعیین‌کننده آنها هم نباید غافل ماند.
انتهای پیام/