آقامیرزایی: در ایران حریف تمرینی ندارم

 علی آقامیرزایی، المپین تیم ملی آب‌های آرام در پاریس این روزها قایقش را در بندرانزلی تنها به آب می‌اندازد. او که همیشه کورسوی امید قایقرانی ایران در میان آب‌ها بوده است، شرایط تیم ملی را با رقبا نابرابرتر از همیشه می‌داند و معتقد است پشتوانه‌سازی خوبی برای تیم ملی صورت نگرفته است.
 
*تمرینات در بندرانزلی برای مسابقات قهرمانی آسیا چطور پیش می‌رود؟

بعد المپیک پاریس تقریباً 2تا3 هفته استراحت کردم و بعد از آن تمریناتم را مجدداً در شهر خودم بندرانزلی شروع کردم. در حال حاضر هدف اصلی من مسابقات قهرمانی آسیا است که اردیبهشت ماه به میزبانی چین برگزارمی‌شود. با توجه به اینکه این مسابقات اول فصل برگزار می‌شود، نمی‌شود با آمادگی صد درصد در این مسابقات حضور پیدا کرد اما تمام تلاشم را می‌کنم که بهترین نتیجه را گرفته و در این مسابقات طلا بگیرم. البته که با توجه به حضور قدرت‌های آسیا در این مسابقات، این رقابت‌ها می‌تواند پیش درآمدی برای بازی‌های آسیایی باشد که بتوانیم خودمان را محک بزنیم.

*نبود یک سرمربی واحد به تیم ملی ضربه نمی‌زند؟

فدراسیون تصمیم داشت با یک مربی روس به توافق برسد که این مربی به دلایل نامعلوم به ایران نیامد. البته که من به فدراسیون اعلام کردم به این مربیان خارجی اعتقادی ندارم چرا که در حال حاضر قرارداد یک سرمربی خارجی درجه یک زیر 9000 یورو نیست در حالی که شنیدم قیمت این مربی روسی که قراربود بیاید 2000 یورو است که نشان می‌دهد ایشان هم چیزی شبیه پدروسنای برزیلی است که فقط آمد و ضربه مهلکی به قایقرانی زد و رفت. بعد از بازی‌های آسیایی هانگژو با مربیان خودمان تمرین کرده و با همین شرایط سهمیه المپیک را کسب کرده و حتی من رنک یک آسیا در پاریس شدم. فعلاً قرار است تا مسابقات قهرمانی آسیا با همین شرایط پیش برویم و اگر نتیجه خوبی گرفته شد، همین روند ادامه داشته باشد.

*فدراسیون امکانات و شرایط لازم را در این مدت در اختیارتان گذاشته است؟

ما فقط تمرین می‌کنیم و به مسابقه اعزام نمی‌شویم. یکی از معضلات من نبود حریف تمرینی قدر در ایران است که با توجه به عدم اعزام به اردوهای تدارکاتی از این نظر ضربه می‌خورم. از نظر اردوها و وضعیت مسابقات تدارکاتی اصلاً با تیم‌های دیگر قابل مقایسه نیستیم. مثلاً تیم‌های کره و چین اردوی مشترک دارند و حتی قزاق‌ها در آنتالیا اردو زدند اما ما درخواست اردوی گرمسیری در مناطق داخلی ایران مثل قشم و بندر خمیر داشتیم که آن هم فراهم نشد.

*به نظر می‌رسد این روزها حال قایقرانی ایران خوب نیست.

ما تقریباً 5 قایقران بودیم که با همه شرایط ساختیم و پای تیم ملی ماندیم که الان از بین آنها فقط من مانده‌ام. از طرفی در این مدت قایقرانی پوست‌اندازی کرده اما بچه‌های جوانان و بازیکنان زیر20 سالی که پرورش پیدا کرده‌اند، اختلاف زیادی با نفرات اول و دوم تیم ملی دارند که این خود معضل بزرگی است. در حالی که تیم‌هایی مثل چین و کره و قزاقستان حداقل کاروانی 30 نفره را راهی مسابقات قهرمانی آسیا می‌کنند، تیم ملی دختران و پسران در مجموع دو رشته کانو و کایاک روی هم رفته به 10تا12 نفرهم نمی‌رسند. دلیلش هم این است که فدراسیون بودجه لازم ندارد و فقط افرادی را که شانس مدال دارند، اعزام می‌کند؛ در صورتی که فدراسیون باید از همین سن جوانان را اعزام کند که میدان‌دیده شوند. همین اتفاقات باعث می‌شود که اکثر قایقرانان جوان دلزده شده و اصلاً ادامه ندهند چرا که به این فکر می‌کنند آخرش شبیه یکی مثل علی آقامیرزایی می‌شویم.

*با این فرمان امیدی هست در بازی‌های آسیایی ناگویا، نتایج هانگژو را جبران کرد؟

بعد از بازی‌های آسیایی هانگژو تعدادی از ملی‌پوشان به دلایلی مثل قبل تمرین نمی‌کنند. با توجه به اینکه بچه‌های جوانان میدان‌های بزرگ رقابت‌های بزرگسالان را ندیده‌اند و با جو بازی‌های آسیایی آشنا نیستند امیدوارم باتجربه‌ها برگردند که علاوه بر تکنفره و دونفره در چهارنفره هم شانس مدال داشته باشیم.