حق والیبال، فینالی شایسته تر بود

دیروز اولین فینال از سه گانه این بازی مهم برگزار شد و شهداب یزد توانست فولاد سیرجان را 3 بر یک شکست دهد.
مسابقلا نیمه نهایی به صورت متمرکز در تهران برگزار شد و این قاعده شامل فینال هم شد تا تالار والیبال برای فینال لیگ برتر والیبال پر نشود.
روزگاری نام والیبال آنقدر شور با خود می آورد که همه ششدانک حواسشان را متوجه این رشته می کردند. حالا آنقدر ضعیف شده ایم که فینال لیگ برتر هم نمی تواند 4 هزار نفر را به سالن بیاورد.
برگزاری متمرکز بازیها خود نشان می دهد که چه اتفاقی افتاده است. فدراسیون والیبال خیلی از برنامه عقب است چون اگر غیر از این بود بازیها مانند سالهای گذشته، پیش از پایان سال، به آخر می رسید.
حالا که از پیش بینی ها عقب افتاده اید، چرا مسابقات را این گونه برگزار می کنید؟ نمی شد بازیها را به شهرستانهای برگزارکننده ببرید تا شور و هیجان و انرژی بیشتری را شاهد باشیم؟
نمی شد یزد، ارومیه و سیرجان میزبان بازی های نیمه نهایی باشند؟ یا امکان نداشت دو بازی از 3 بازی فینال در سیرجان و یزد برگزار شود؟
می دانیم که دیگر والیبال مورد اقبال خانواده ها نیست و بعد از نتایج ناامیدکننده و نامناسب تیم ملی در لیگ ملت ها، والیبال از جمع رشته های جذاب خانواده ها دور شده. و باز می دانیم برای برگرداندن این محبوبیت راه درازی پیش روی فدراسیون والیبال است؛ اما این را هم خوب می دانیم که برنامه ریزی هایی از این دست، می تواند والیبال را مقابل چشمان همه قرار دهد. فدراسیون هر اندازه ویترین خود از جمله فینال لیگ برتر و مسابقات حساسی از این دست را جذاب تزیین کند، موفق تر خواهد بود؛ اما انگار فقط باید فینال برگزار شود تا تقویم فدراسیون کامل به نظر برسد.
آنها که اولین فینال را دیدند شاید هم عقیده باشند که سالنی با صندلی های خالی، شایسته لیگ برتر والیبال ایران نبود.