ادای احترام به نگهبانان دروازه

کسی که در یکی از تیمی‌ترین ورزش‌های جهان پست انفرادی را انتخاب می‌کند، قطعاً باید عاشق باشد یا مجنون! برای همین است که هر ساله در روز ۱۴آوریل، جامعه جهانی فوتبال به پاسداشت نقش حیاتی و اغلب نادیده گرفته شده دروازه‌بانان، گرد هم می‌آید. این روز که از سال ۲۰۱۳ به‌عنوان روز جهانی دروازه‌بان شناخته می‌شود، ریشه در نام و یاد میگل کالرو، دروازه‌بان افسانه‌ای کلمبیایی باشگاه پاچوکا و نمادی فراموش‌نشدنی در تاریخ دروازه‌بانی، دارد.
میگل آنخل کالرو در ۱۴ آوریل سال ۱۹۷۱ در خینِوا کلمبیا، چشم به جهان گشود. پس از درخشش در تیم‌های باشگاهی دپورتیوو کالی و اتلتیکو ناسیونال، در سال۲۰۰۰ به مکزیک نقل مکان کرد تا از دروازه پاچوکا محافظت کند. در این باشگاه، کالرو به یک افسانه بدل شد و چهار عنوان قهرمانی لیگ MX، چهار عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان کونکاکاف و یک عنوان قهرمانی تاریخی در جام سودامریکانا در سال ۲۰۰۶ را به دست آورد؛ افتخاری که به‌عنوان تنها جام CONMEBOL کسب شده توسط یک تیم مکزیکی، در تاریخ ثبت شده است. وی همچنین با تیم ملی کلمبیا ۷۲بازی انجام داد و در شش دوره از رقابت‌های کوپاامریکا شرکت کرد و در سال۲۰۰۱ به مقام قهرمانی دست یافت.
در سال ۲۰۱۲، میگل کالرو پس از یک دوره مبارزه با آمبولی مغزی در مکزیکوسیتی درگذشت. این اتفاق ناگوار، یک سال پس از خداحافظی‌اش از مستطیل سبز رخ داد و موجی از اندوه را در کلمبیا و مکزیک به راه انداخت، جایی که هزاران نفر برای وداع با او گرد هم آمدند. شرکت رینات، که حامی مالی کالرو بود، پیشنهاد نامگذاری روز تولد او به‌عنوان روز جهانی دروازه‌بان را مطرح کرد. از آن زمان، این مناسبت در سراسر اروپا و امریکا گرامی داشته می‌شود.
میگل کالرو در لحظات خداحافظی خود، عشق و علاقه بی‌حدوحصرش به پاچوکا را با این جمله که هنوز در یادها زنده است، ابراز کرد: «اگر دوباره متولد شوم، میگل کالرو نام خواهم داشت. و قطعاً دوباره از تیم پاچوکا دفاع خواهم کرد.» این جمله، روحیه فداکاری و تعهدی را که در وجود هر دروازه‌بان وجود دارد، به بهترین شکل به تصویر می‌کشد.
روز جهانی دروازه‌بان، تنها تجلیل از کالرو نیست، بلکه قدردانی از تمام دروازه‌بان‌ها در سراسر جهان است. نقشی که می‌تواند سرنوشت قهرمانی‌ها را تعیین کند و اغلب مورد غفلت واقع می‌شود. در حالی که این روز در ۱۴ آوریل به صورت جهانی جشن گرفته می‌شود، آرژانتین نیز روز ۱۲ ژوئن را به یاد آمادئو کاریزو، دروازه‌بان تاریخی ریورپلاته و تیم ملی آرژانتین، به‌عنوان روز ملی دروازه‌بان جشن می‌گیرد.
آمادئو کاریزو تمام دوران حرفه‌ای خود را به باشگاه میلیونرها (ریور پلاته) اختصاص داد و در سال ۱۹۴۵ در سن ۱۸سالگی اولین بازی خود را برای این تیم انجام داد. او در مجموع ۵۲۰بازی رسمی، از جمله ۲۴بازی در کوپا لیبرتادورس، انجام داد. کاریزو در ۱۴ ژوئیه سال ۱۹۶۸ در سن ۴۲سالگی، رکورد منحصر به فرد ۷۶۹دقیقه بسته نگه داشتن دروازه را به ثبت رساند. سال‌های پایانی دوران حرفه‌ای او در باشگاه میلیوناریوس کلمبیا سپری شد، جایی که او از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۰ بازی کرد. او رسماً پس از ۳۵سال حضور در زمین فوتبال، در همان سال از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
در این روز جهانی دروازه‌بان، ورزش فوتبال، یکی از پرطرفدارترین ورزش‌های جهان را گرامی می‌داریم و از بازیکنی که نقش کلیدی در پیروزی یا شکست یک تیم دارد، قدردانی می‌کنیم. چه راهی بهتر از برگزاری یک مسابقه با دوستان یا تمرین شوتزنی و گلزنی برای تجلیل از این روز؟
امروز، جامعه جهانی فوتبال لحظه‌ای درنگ می‌کند تا به دروازه‌بانان، این نگهبانان تنهایی که می‌توانند با یک سیو، جریان یک مسابقه را تغییر دهند، ادای احترام کند. این روز به منظور تجلیل از میگل کالرو، دروازه‌بان افسانه‌ای کلمبیایی که شور و میراثش الهام‌بخش نسل‌هاست، نامگذاری شده است.
در فوتبال ایران نیز، نام‌های بزرگی در این پست درخشیده‌اند از ناصر حجازی که اسطوره خوش‌تیپ استقلالی‌ها بود گرفته تا احمد عابدزاده، ملقب به عقاب آسیا، بی‌تردید یکی از محبوب‌ترین و تأثیرگذارترین دروازه‌بانان تاریخ فوتبال ایران است. او با حرکات آکروباتیک و واکنش‌های خیره‌کننده‌اش، قلب هواداران را تسخیر کرد و هنوز هم پس از گذشت سال‌ها، از جایگاه ویژه‌ای در میان فوتبالدوستان ایرانی برخوردار است. هواداران همچنان با دیدن او در اماکن عمومی با شوق و ذوق عکس یادگاری می‌گیرند و از خاطرات درخشانش در مستطیل سبز تعریف می‌کنند. در نسل‌های اخیر، علیرضا بیرانوند نیز از بهترین دروازه‌بانان تاریخ فوتبال ایران بوده‌اند و افتخارات زیادی را برای کشورمان کسب کرده‌اند.
 این روز، فرصتی مغتنم است تا به یاد داشته باشیم که دروازه‌بان، آخرین خط دفاعی تیم و یکی از مهم‌ترین ارکان موفقیت است. قدردان زحمات و فداکاری‌های آنها باشیم و به یاد داشته باشیم که بدون آن‌ها، پیروزی‌ها هرگز به دست نخواهند آمد.