صابری: ما فراموش شده‌ایم!

مهری رنجبر/ مهدی صابری، پرتابگر وزنه، با رتبه 21 رنکینگ جهانی، جزو شانس سهمیه‌هاست. هرچند در بازی‌های آسیایی هانگژو مدال نگرفت، اما با پنجمی و 90 امتیازی که به جیب زد، وضعیت خوبی برای سهمیه المپیک پاریس دارد. او حالا علاوه بر تمرینات با شرایط سخت هم دست و پنجه نرم می‌کند. پرتابگر وزنه هرچند مشهدی نیست اما از وقتی مجاور امام رضا(ع) شده خودش را مشهدی می‌داند و برای خراسان رضوی مسابقه می‌دهد. اگرچه بی‌توجهی مسئولان هیأت مشهد، دلخورش کرده، اما باعث نمی‌شود دست از تلاش برای تحقق هدفش بکشد. چرا از حالا وزنه‌ها را به عشق فینال المپیک پرتاب می‌کند، او حتی با ورم دستهایش هم عقب‌نشینی نمی‌کند. صابری حالا همه تمرکزش برای جمع‌آوری امتیاز رنکینگ جهانی است، به همین خاطر می‌خواهد در رقابت‌های داخل سالن قهرمانی آسیای تهران، اسمش را در لیست پرتابگران رقابت‌های قهرمانی جهان بنویسد.
 
این روزها جدی‌تر تمرین می‌کنی؟
من بعد از لیگ دو، سه هفته‌ای استراحت کردم و طبق برنامه مربی‌ام تمرینم را شروع کرده‌ام و وضعیتم خوب است. این روزها پرتاب سنگین می‌کنم، اما از آن چیزی که می‌خواستم جلوتر هم هستم تا برای داخل سالن آسیای تهران آماده شوم. البته قبل از آن، یعنی اوایل بهمن ماه هم در مسابقه داخل سالن قهرمانی کشور پرتاب می‌کنم.
ظاهراً فدراسیون برای 6 نفر شانس سهمیه المپیک برای خوبی در نظر گرفته، درست است؟
تا زمانی که افشین داوری سرپرست بود، اتفاقات خوبی افتاد، اما بعد از بازی‌های آسیایی هانگژو، با بی‌توجهی‌ها انگار ما فراموش شدیم. به گفته داوری، قرار بود بعد از بازی‌ها، شرایط و امکانات را به بچه‌ها برگردانند که هیچ اتفاقی نیفتاد. ما فرصت زیادی تا المپیک نداریم و به ضرر ورزشکار است. البته من با آقای مبینی سرپرست جدید فدراسیون صحبت کرده‌ام و قول دادند شرایط را مهیا کنند. هرچند جلسه کمیته فنی هم برگزار شده که نتیجه مثبتی داشته و برای ما 6 نفر شانس سهمیه حقوق تعیین کرده‌اند و حتی هزینه کفش و مکمل‌ها را هم داده‌اند.
تا قبل از این شرایط برنامه‌ها را به چه امیدی ادامه می‌دادی؟
من اردو را با جیب خودم شروع کردم و با جدیت هم انجام می‌دادم. به هر حال شغل من ورزش است و کمی هم در بازار آزاد سرمایه‌گذاری کردم اما پدرم و پدر همسرم هم کمک می‌کنند تا اتفاقات خوبی رقم بخورد. هدفگذاری ما موفقیت در المپیک است. هرچند بعضی مسئولان دوست ندارند ما جلو برویم. اما هدفم بزرگ است و به خاطرش از جانم مایه می‌گذارم.
 موفقیت در المپیک یعنی چه نتیجه‌‌ای؟
من اول می‌خواهم فینالیست پرتاب وزنه المپیک پاریس شوم. به این امید تمرین می‌کنم.
به مدال المپیک هم فکر می‌کنی؟
نه. چرا دروغ بگویم. به خاطر اینکه برای مدال المپیک باید 22 متر و 50 سانتیمتر پرتاب کنم. رکورد من روی 21 متر است. اما می‌توانم با پرتاب 20 متر 80-70 سانتیمتر به فینال المپیک صعود کنم. رسیدن به جمع 8 نفر اول المپیک هم نتیجه خوبی است. ان‌شاءالله که من فینالیست شوم، اما می‌توانید برای بازی‌های آسیایی ناگویای ژاپن روی مدالم حساب کنید. هرچند برای آن هم دو سال و 8 ماه است و اگر از حالا نجنبیم، دیر می‌شود.
شما در رنکینگ جهانی چه رتبه‌ای داری؟
من حالا نفر 21 رنکینگ پرتاب وزنه دنیا هستم. به خاطر قهرمانی آسیا 130 امتیاز گرفتم و با پنجمی بازی‌های آسیایی هم 90 امتیاز که به نظر خودم امتیاز خوبی گرفتم، رکوردم هم خوب بود. محمد طلوع پرتابگری که دوم شد سهمیه نگرفت، چرا که در قهرمانی آسیا سه بار خطا کرد.
پس با این حساب باید از حالا اسم مهدی صابری را در لیست المپیکی‌ها نوشت؟
ما تا 10 تیرماه سال آینده فرصت داریم سهمیه بگیریم. بهمن ماه مسابقه قهرمانی داخل سالن آسیا را دارم که نفر اول آن 140 امتیاز می‌گیرد، نفر دوم 110 و نفر سوم 90 امتیاز. بابت همین مسأله رقابت‌ها اهمیت زیادی دارد. من حتی اگر در داخل سالن قهرمانی کشور هم خوب پرتاب کنم 70 امتیاز می‌گیرم. چرا که قهرمانی کشور هم جزو رقابت‌های امتیاز بالاست، می‌ماند قهرمانی آسیای فضای باز سال آینده با 100 امتیازش که نمی‌دانم کجا برگزار می‌شود. در واقع برای قطعیت سهمیه از رنکینگ جهانی رقابت‌هایی که بالای 60 امتیاز دارد، خیلی مهم هستند. بنابراین فدراسیون باید پیگیر اعزام ما به رقابت‌هایی با امتیاز بالا باشد. ما هم فقط روی تمرین تمرکز کنیم. من معمولاً بعد از تمرین پرتاب وزنه 9-8 کیلویی دستم ورم می‌کند، هر روز ماساژ می‌گیرم تا مصدومیت پیش نیاید. ورزشکار این مسائل را می‌تواند تحمل کند، فدراسیون هم باید کارهای پشتیبانی را انجام دهد. البته تا حالا حمایت فدراسیون بد نبوده اما به نظرم برای موفقیت در المپیک باید بیشتر شود.
تو انگار خیلی از هیأت دوومیدانی خراسان رضوی دلخوری؟
من مشهدی نیستم، اما از اصفهان به عشق امام رضا(ع) و مربی‌ام به مشهد آمده‌ام و از وقتی اینجا ساکن شده‌ام، برای این استان مسابقه داده‌ام وامتیاز قهرمانی‌ام هم برای مشهد ثبت شده، پس حالا من ورزشکار مشهدی هستم. من ایرانی‌ام و برای این خاک هستم و دوست دارم پرچم کشورم را بالا ببرم. اما چرا بعضی از مسئولان دوست ندارند ما را برای اتفاقات قشنگ حمایت کنند؟ آنهایی که بی‌توجه هستند، در ورزشگاه هستند اما سمت ورزشکار نمی‌آیند. ما حدود یک ماه و نیم دیگر مسابقه داریم اما متولی دوومیدانی استان اصلاً برایش مهم نیست که ورزشکارش حالش چطور است؟ کم و کسری دارد؟ در صورتی که طبق فرمایشات رهبری ایران قوی – ورزش قوی. اما یکسری از مسئولان انگار دوست ندارند ایران قوی داشته باشیم و پرچم بالا برود. حتی گفته‌اند تا زمانی که باشد اجازه نمی‌دهیم مسابقه دهد. در حالی که هدف من بالا بردن پرچم ایران است. رئیس هیأت خراسان رضوی، رئیس تربیت بدنی آستان قدس هم هست و درگیر کارهای آستان هم هست، شاید وقت نمی‌کند به دوومیدانی ورزش مادر و رشته اول المپیک رسیدگی کند. من بابت بی‌توجهی‌ها دلگیر بودم. اینکه چرا حتی یک تماس نمی‌گیرد تا بپرسد حالم خوب است، مشکلی ندارم؟ نه رئیس هیأت و نه حتی دبیر هیأت سراغی از من نمی‌گیرند. در حالی که من دلخوش به این توجهات هستم و می‌خواهم ایران را قوی نشان دهم. ما زجر می‌کشیم، روزی 6 ساعت تمرینات سنگین را تحمل می‌کنیم تا روی سکو برویم. نمی‌دانم شاید هم توقع من زیاد بوده. شاید این حرف‌ها به ضرر من تمام شود، اما می‌گویم تا با رفع مشکلات، اتفاق خوبی برای ورزش مادر ایران بیفتد.
بعد از مدال قهرمانی آسیا پاداش هم گرفتی؟
هیأت بعد از قهرمانی آسیا یک ریال هم پاداش نداد، قرار بود بعد از قهرمانی کشور پاداش بدهد که نداد و تنها اداره کل دو کارت هدیه یک میلیون تومانی داد. نمی‌دانم شاید وسع آنها این قدر بود یا ارزش مدالم این حد بود. در واقع هیأت پاداش که نداد، هیچی مرا تهدید هم کردند که به زمین برای تمرین راهت نمی‌دهیم. هرچند حالا مشکل تمرین ندارم اما گفتند اگر توقع بیشتری داشته باشی، شاید مشکلاتی برایت پیش بیاید. البته تنها من تهدید نشدم حتی به مرتضی عباس‌پور پرنده طول هم گفته بودند اجازه نمی‌دهیم تمرین کنی.
 قرار است در قهرمانی آسیا شرکت کنی، پیک بدنی‌ات را چطور تنظیم می‌کنی؟
من با پیک بدنی 80-70 درصدی برای قهرمانی کشور رکورد خوبی پرتاب می‌‌کنم. البته همه تمرکزم روی پرتاب خوب است تا قهرمانی. بعد هم با 90 تا صد درصد آمادگی در رقابت‌های قهرمانی آسیا شرکت می‌کنم و اگر سهمیه جهانی بگیرم، بعد از استراحت کوتاه مدت در قهرمانی جهان رقابت جدی با رقبایم دارم. ورودی قهرمانی جهان 21 متر و 50 سانتیمتر است، اما اگر قهرمان آسیا شوم دیگر لازم به ورودی نیست و من به عنوان نماینده آسیا به قهرمانی جهان می‌روم. من حالا در تمرین با وزنه 8 کیلو و 200 گرم پرتاب خوبی می‌اندازم که در مسابقه با وزنه 7 کیلویی و 260 گرمی فکر می‌کنم رکورد شخصی‌ام را حداقل 30-20 سانتیمتر بزنم.
انتهای پیام/