شجاعی: منصور پای پسرم را از فوتبال برید

استقلال در این سال‌ها عاشقان زیادی داشته اما منصورخان پورحیدری جور دیگری شیدای این تیم بوده است. او که به گفته همسرش فریده شجاعی نه فقط خانه و ماشینش بلکه زندگی‌اش را در راه استقلال داده است، در تمامی این سال‌ها حق فرزندان خود را به خاطر قضاوت‌ها و چسباندن لیبل‌ها نایده گرفته است تا موفقیت آنها را به پای رانت پدر و مادرشان ننویسند.
در تحریریه ایران ورزشی میزبان فریده شجاعی بودیم، همسری عاشق که هنوز هم از فعل گذشته برای منصور خان استفاده نمی‌کند و جوری حرف می‌زند که انگار او هیچ گاه پر نکشیده است. شجاعی نایب رئیس فعلی امور بانوان فدراسیون فوتبال و عضو هیأت مدیره باشگاه استقلال که خدمت‌های زیادی در این سال‌ها به ورزش بانوان کرده، معتقد است در این سال‌ها در حق فرزندانش اجحاف شده و از سختی‌های زندگی در کنار منصور پورحیدری می‌گوید.
  
*فرزندانتان در این سال‌ها به‌خاطر نام پدر و مادرشان چقدر نادیده گرفته شدند؟

در تمامی این سال‌ها عسل به‌خاطر نام من اذیت شد و با وجود شایستگی‌هایی که داشت، اینطور گفته شد که دختر فریده شجاعی اگر نفر اول هم هست، نباید برای حضور در تیم ملی انتخاب شود.پسر من در فوتبال به‌خاطر دیدگاه منصور که معتقد بود می‌گویند پسرش به‌خاطر رانت پدر به فوتبال آمده، سوخت. علی در جوانان استقلال بازی می‌کرد و اتفاقاً هم بازیکن خیلی خوبی بود اما منصور پایش را از استقلال و فوتبال برید. گفت علی هم یکی مثل آتیلا حجازی یا محمد پروین می‌شود و او را هم مثل آنها نابود می‌کنند و نمی‌گذارند کارش را انجام دهد، پس همان بهتر که فوتبال بازی نکند. ما از این مدل ضربه‌ها زیاد خوردیم، من در تمامی این سال‌ها مقابل تهمت‌ها ایستادم و مبارزه کردم ولی همچنان دست‌بردار نیستند. الان هم قراراست استقلال در لیگ بسکتبال تیم بدهد وعسل قصد دارد در آن بازی کند اما باز هم می‌گویند دختر عضو هیأت مدیره استقلال می‌خواهد از رانت مادر استفاده کند. دختر من یک عمر استقلالی بوده و بسکتبال بازی کرده. مگرغیر از این است که عسل پورحیدری دختر پدر استقلال است؟ اگر در این تیم بازی نکند کجا بازی کند؟ تحمل‌مان زیاد است و پوستمان کلفت شده اما دوست ندارم عسل دوباره اذیت شود.
 

*عسل ‌پورحیدری اگر دختر فریده شجاعی نبود، بیشتر در ورزش ایران دیده نمی‌شد؟

ورزش در خون عسل است و در تمامی رشته‌هایی که بازی کرده موفق بوده است. او با قهرمانی‌هایی که در گلف رقم زد نه تنها خودش بلکه من و منصور هم گرین کارت امریکا را گرفتیم. او بعد از این اتفاق در باشگاه گلکسی امریکا بسکتبال بازی می‌کرد و زمانی که به این کشور رفتیم به منصور پیشنهاد مدیریت آکادمی باشگاه گلکسی را دادند که او به من و عسل گفت اگر شما می‌مانید بمانید اما من یک لحظه هم در اینجا نمی‌مانم و به ایران برمی‌گردم. بعد از بازگشت ما عسل در امریکا بسکتبال بازی می‌کرد که اتفاقاً موفق هم بود و کاپ اخلاق دانشجویان جهان را هم گرفت. با عملکرد خوبی که در امریکا داشت به تیم ملی ایران دعوت شد و در چند تورنمنت به میدان رفت. به رغم اینکه خودشان عسل را انتخاب کرده بودند و عملکرد او در امریکا برهیچ کس پوشیده نبود، مدام او را برچسب می‌زدند که به‌خاطر مادرش که نایب رئیس بانوان فدراسیون بسکتبال است به تیم ملی دعوت شده است، همین موضوع هم بشدت روحیه عسل را به هم ریخته بود و او را آزار می‌داد.

*علاوه بر شیرینی‌هایی که داشت، زندگی در کنار منصور پورحیدری چه سختی‌هایی داشت؟

در کنار منصور زندگی کردن سخت بود. من دانشجوی دکترا بودم و دو فرزند داشتم. برای مثال از این سر تا آن سر میز ناهارخوری پر از جزوه و کتاب‌های من بود، یک دفعه منصور زنگ خانه را می‌زد و با 20 تا30 بازیکن به منزل می‌آمد و من در کسری از ثانیه باید میز را جمع و جور می‌کردم و آماده پذیرایی از آنها می‌شدم. منصور تمام زندگی‌اش استقلال بود، شبانه خانه خود را فروخت و به بازیکن تیم داد که مقابل پرسپولیس به میدان برود. ماشینش را هم فروخت و بلکه زندگی‌اش را داد. وقتی از دنیا رفت یک ریال هم برای بچه‌های خودش باقی نگذاشت و حتی مطالبات او را هم باشگاه هنوز نداده است.

*در این مدت که در هیأت مدیره باشگاه استقلال بودید، پیگیر مطالبات ایشان نشدید؟

 حالا که خودم در هیأت مدیره هستم قصد داشتم پیگیر مطالبات منصور شوم اما پسرم که بالاخره بچه همان پدر است، قسمم داده تا زمانی که عضو هیأت مدیره باشگاه استقلال هستم، حرفی از مطالبات منصور نزنم. 10سال پیش دو قرارداد یکی به مبلغ 200 و یکی 250 داشت. زمانی که منصور در اوج کسالت بود، در بیمارستانی بستری شد که250 میلیون هزینه برداشت. باشگاه استقلال این هزینه را داد و ما هم کلی خوشحال شده و حتی تشکر و قدردانی کردیم اما بعداً که اقدام کردیم مبلغ قرارداد او را بگیریم به ما گفتند هزینه بیمارستان به جای قرارداد است. فقط گفتند مبلغ قرارداد دویست و پنجاهی را می‌دهند، زمانی که آجرلو آمد گفت نمی‌توانند مبلغ مطالبات را مطابق روز میلیاردی بدهند. بنابراین از آنجایی که منصور 50 سال در استقلال خدمت کرد اما نه بیمه و نه حقوق داشت به ما گفتند تنها راه این است که با علی یک قراردادی ببندند و ماهی 20 تا30 میلیون به او پرداخت کنند که این کار را هم نکردند.