چرا استانداردهای جهانی در پیست سرعت اتومبیلرانی لحاظ نشده بود؟
کی بود کی بود من نبودم!
بازهم یک حادثه دلخراش که حاصل سهل‌انگاری، بی‌توجهی به استانداردهای جهانی و ارزش قائل نشدن برای ارزشمندترین مخلوق خدا یعنی (جان انسان)، موجب شد تا در روزی که قرار بود، تصویر و اخبار قهرمانی و موفقیت اتومبیلرانان سرعت در پیست مجموعه ورزشی آزادی در رسانه‌ها مخابره و منتشر شود، تصویر و خبر دردناک و تأسف برانگیز جان باختن یک عکاس جوان که قربانی عدم رعایت و توجه به استانداردهای بین‌المللی در مسابقات اتومبیلرانی سرعت شد، داغی تازه را به دل جامعه رسانه‌ای و ورزش کشور گذاشت! داغی سخت و فراموش نشدنی که بار دیگر به مسئولان ورزش و مجموعه اتومبیلرانی و موتورسواری کشور ثابت کرد که به جای ترویج و تبلیغ ورزش حرفه‌ای که تمام استانداردهای مورد نیاز بین‌المللی در آن لحاظ شده باشد، بواسطه سوءمدیریت، داریم با جان شیرین و ارزشمند مردم به راحتی آب خوردن بازی می‌کنیم. نکته جالب و دردآور در این ماجرا این است که این بعد از گذشت دو روز از این حادثه دلخراش باز هم مسیر پیگیری مسببان اصلی قربانی شدن این عکاس به سمت واژه تأسف برانگیز و همیشگی (کی بود کی بود من نبودم!) پیش می‌رود...
درجاتی، قربانی سوءمدیریت مجموعه اتومبیلرانی
روز جمعه حمیدرضا درجاتی یکی از عکاسان جوان و خوش‌ذوق کشورمان، در حالیکه به پیست اتومبیلرانی مجموعه ورزشی آزادی رفته بود تا از صحنه‌های زیبای مسابقات سرعت، برای مخاطبان این رشته ورزشی خاطره‌نگاری کند، خودش تبدیل به سوژه تلخ، غم‌انگیز و ماندگار تصویربرداران این رقابت‌ها تبدیل شد. درجاتی در یک حادثه هولناک که در مسابقات اتومبیلرانی سرعت پیست آزادی رخ داد جان به جان‌آفرین تسلیم کرد. در این حادثه تأسف‌برانگیز که بر اثر برخورد یکی از خودروهای مسابقه‌ای که با سرعت زیاد از مسیرش منحرف شد و بشدت به چند عکاس که کنار گاردریل پیست ایستاده و مشغول تصویربرداری بودند بوجود آمد، دو تن از تصویربرداران حاضر در این حادثه آسیب جدی دیدند که در نهایت حمیدرضا درجاتی به دلیل شدت جراحات به دیار باقی شتافت.
این حادثه به‌حدی شدید بود که حمیدرضا درجاتی عکاسی که کنار پیست بود، چند متری پرتاب شد و از چند ناحیه آسیب جدی دید و در نهایت هم جان خود را از دست داد. حادثه بی‌نهایت تلخ و ناگوار بود اما به‌نظر ناگوارتر از درگذشت این عکاس جوان اظهاراتی است که از سوی مسئولان فدراسیون اتومبیلرانی مطرح شده و روح و روان تمام مردم را خراش داده است. بی‌شک محرزترین نکته‌ای که بدون درنظرگرفتن تمامی جوانب و نقل قول‌های منتشر شده بعد از حادثه می‌توان به آن تأکید داشت، سهل انگاری و بی‌توجهی مسئولان و دست‌اندرکاران فدراسیون موتورسواری و اتومبیلرانی کشور است که مجری صفرتاصد برگزاری این مسابقه و تأمین امنیت و آرامش حاضرین در این رویداد داخلی بودند. سؤال مهم این است که اولاً چرا این مسابقات در پیست کارتینگ برگزار شده است؟ طبق اطلاعاتی که به دست خبرنگار ایران ورزشی رسیده است، این پیست استاندارد نبوده و مختص برگزاری مسابقات کارتینگ بوده و حفاظی که برای امنیت ورزشکاران و افراد حاضر در نظر گرفته بودند، کافی نبوده است. ثانیاً چرا قبل از برگزاری این رویداد با توجه به پرمخاطره بودن مسابقه اتومبیلرانی سرعت و اینکه امکان هرگونه حادثه تلخ و جدی در این مسابقه وجود داشته است، مسئولان برگزاری این رویداد، فکری اساسی به جهت تأمین جایگاهی امن و کم‌خطر خصوصاً برای اصحاب رسانه و عکاسان نکردند؟ ایستادن عکاس پشت گاردریلی که کاملاً ناامن و غیراستاندارد است آن هم چندمتری خودروهایی که با رانندگانشان فقط به برتری در مسابقه و جا گذاشتن رقبا در این پیست غیراستاندارد با سرعت بالا هستند اگر بی‌احتیاطی و بازی کردن با جان افراد نیست چه نامی می‌شود روی آن گذاشت؟
جدا از آن صبوریان سرپرست این مجموعه که با سخنان غیرکارشناسی که مطرح کرد، داغی مضاعف روی دل خانواده داغدار درجاتی گذاشت. در این حادثه پای مازیار ناظمی رئیس پیشین این فدراسیون نیز گیر است. او که سال‌ها مدیریت این مجموعه را با حواشی فراوان در اختیارداشت، چرا در طول این سال‌ها حتی نتوانست یک پیست استاندارد بین‌المللی که تمامی جوانب امنیتی برای رانندگان و خبرنگاران و عکاسان در آن لحاظ شده باشد را احداث و تجهیز نماید؟ قطعاً اگر فکری اساسی و کارآمد برای سوءمدیریت جاری و حاکم بر مجموعه‌های مدیریتی اغلب فدراسیون‌های ورزشی فعلی نشود، بازهم شاهد یک چنین حوادث دلخراشی در رقابت‌های مختلف ورزشی خواهیم بود.
سؤال دیگری که برای افکارعمومی به وجود آمده، این است که پوشش بیمه‌ای حاضران در پیست آزادی به چه شکل بوده است؟ هرچند داغ درگذشت عکاس فقید به هیچ عنوان قابل جبران نیست اما چه نهاد و ارگانی باید دیه عکاس فقید را به خانواده وی پرداخت کنند؟
انتهای پیام/
درجاتی، قربانی سوءمدیریت مجموعه اتومبیلرانی
روز جمعه حمیدرضا درجاتی یکی از عکاسان جوان و خوش‌ذوق کشورمان، در حالیکه به پیست اتومبیلرانی مجموعه ورزشی آزادی رفته بود تا از صحنه‌های زیبای مسابقات سرعت، برای مخاطبان این رشته ورزشی خاطره‌نگاری کند، خودش تبدیل به سوژه تلخ، غم‌انگیز و ماندگار تصویربرداران این رقابت‌ها تبدیل شد. درجاتی در یک حادثه هولناک که در مسابقات اتومبیلرانی سرعت پیست آزادی رخ داد جان به جان‌آفرین تسلیم کرد. در این حادثه تأسف‌برانگیز که بر اثر برخورد یکی از خودروهای مسابقه‌ای که با سرعت زیاد از مسیرش منحرف شد و بشدت به چند عکاس که کنار گاردریل پیست ایستاده و مشغول تصویربرداری بودند بوجود آمد، دو تن از تصویربرداران حاضر در این حادثه آسیب جدی دیدند که در نهایت حمیدرضا درجاتی به دلیل شدت جراحات به دیار باقی شتافت.
این حادثه به‌حدی شدید بود که حمیدرضا درجاتی عکاسی که کنار پیست بود، چند متری پرتاب شد و از چند ناحیه آسیب جدی دید و در نهایت هم جان خود را از دست داد. حادثه بی‌نهایت تلخ و ناگوار بود اما به‌نظر ناگوارتر از درگذشت این عکاس جوان اظهاراتی است که از سوی مسئولان فدراسیون اتومبیلرانی مطرح شده و روح و روان تمام مردم را خراش داده است. بی‌شک محرزترین نکته‌ای که بدون درنظرگرفتن تمامی جوانب و نقل قول‌های منتشر شده بعد از حادثه می‌توان به آن تأکید داشت، سهل انگاری و بی‌توجهی مسئولان و دست‌اندرکاران فدراسیون موتورسواری و اتومبیلرانی کشور است که مجری صفرتاصد برگزاری این مسابقه و تأمین امنیت و آرامش حاضرین در این رویداد داخلی بودند. سؤال مهم این است که اولاً چرا این مسابقات در پیست کارتینگ برگزار شده است؟ طبق اطلاعاتی که به دست خبرنگار ایران ورزشی رسیده است، این پیست استاندارد نبوده و مختص برگزاری مسابقات کارتینگ بوده و حفاظی که برای امنیت ورزشکاران و افراد حاضر در نظر گرفته بودند، کافی نبوده است. ثانیاً چرا قبل از برگزاری این رویداد با توجه به پرمخاطره بودن مسابقه اتومبیلرانی سرعت و اینکه امکان هرگونه حادثه تلخ و جدی در این مسابقه وجود داشته است، مسئولان برگزاری این رویداد، فکری اساسی به جهت تأمین جایگاهی امن و کم‌خطر خصوصاً برای اصحاب رسانه و عکاسان نکردند؟ ایستادن عکاس پشت گاردریلی که کاملاً ناامن و غیراستاندارد است آن هم چندمتری خودروهایی که با رانندگانشان فقط به برتری در مسابقه و جا گذاشتن رقبا در این پیست غیراستاندارد با سرعت بالا هستند اگر بی‌احتیاطی و بازی کردن با جان افراد نیست چه نامی می‌شود روی آن گذاشت؟
جدا از آن صبوریان سرپرست این مجموعه که با سخنان غیرکارشناسی که مطرح کرد، داغی مضاعف روی دل خانواده داغدار درجاتی گذاشت. در این حادثه پای مازیار ناظمی رئیس پیشین این فدراسیون نیز گیر است. او که سال‌ها مدیریت این مجموعه را با حواشی فراوان در اختیارداشت، چرا در طول این سال‌ها حتی نتوانست یک پیست استاندارد بین‌المللی که تمامی جوانب امنیتی برای رانندگان و خبرنگاران و عکاسان در آن لحاظ شده باشد را احداث و تجهیز نماید؟ قطعاً اگر فکری اساسی و کارآمد برای سوءمدیریت جاری و حاکم بر مجموعه‌های مدیریتی اغلب فدراسیون‌های ورزشی فعلی نشود، بازهم شاهد یک چنین حوادث دلخراشی در رقابت‌های مختلف ورزشی خواهیم بود.
سؤال دیگری که برای افکارعمومی به وجود آمده، این است که پوشش بیمه‌ای حاضران در پیست آزادی به چه شکل بوده است؟ هرچند داغ درگذشت عکاس فقید به هیچ عنوان قابل جبران نیست اما چه نهاد و ارگانی باید دیه عکاس فقید را به خانواده وی پرداخت کنند؟
انتهای پیام/