اسنوبرد: پشت صحنه قهرمانی‌های بزرگ، مربیانی با نقش‌هایی فراتر از آموزش فنی
در جهان رقابتی اسنوبرد، قهرمانی تنها به تکنیک‌های نفس‌گیر در پیست محدود نمی‌شود؛ آن‌چه قهرمانان واقعی را می‌سازد، پشتوانه‌ای از مربیانی است که با نگاهی فراتر از مهارت‌های ورزشی، به پرورش شخصیت، تعادل ذهن و جسم، و رشد پایدار ورزشکاران می‌پردازند.
موفقیت، مسیر خطی ندارد
در تیم ملی اسنوبرد کانادا، الیوت کتِن (Elliot Catton) نقشی کلیدی در شکوفایی استعدادهایی چون لیام بریرلی، قهرمان جهان در رشته اسلوپ‌استایل مردان، و کامرون اسپالدینگ، دارنده گلوب کریستال ۲۰۲۵ ایفا کرده است. کتِن، که زمانی خودش در سطح بین‌المللی اسنوبرد می‌کرد، از سن بیست سالگی وارد عرصه مربیگری شد و اکنون از چهره‌های شاخص در توسعه فرهنگی و فنی اسنوبرد کانادا به شمار می‌رود.
او معتقد است موفقیت در سطح جهانی نه‌تنها به تمرینات فنی بلکه به شناخت دقیق ابعاد مختلف زندگی ورزشکاران و ارتباط عمیق با آن‌ها وابسته می‌باشد. کتِن تأکید می‌کند: «فرایند پیشرفت یک خط مستقیم نیست؛ فراز و نشیب‌های زیادی دارد. شناخت زمان مناسب برای ارائه توصیه درست، می‌تواند تفاوت بین موفقیت و شکست را رقم بزند.»
فراتر از مدال: ساختن انسان‌هایی تاثیرگذار
نگاه مربیان کانادایی تنها بر روی مدال و پیروزی متمرکز نیست. کتِن و تیمش تلاش دارند فرهنگی در اسنوبرد ایجاد کنند که هم مهارت‌های فنی را ارتقا دهد و هم انسان‌هایی مسئول، آگاه و الهام‌بخش برای جامعه بسازد. او می‌گوید: «ما اینجا هستیم تا به زندگی‌شان ارزش افزوده بدهیم؛ چه در دنیای ورزش و چه پس از آن.»
خانواده‌ای به نام تیم ملی کانادا
کامرون اسپالدینگ، ستاره نوظهور اسلوپ‌استایل، از حس صمیمیت و رفاقت در تیم کانادا به عنوان یک عامل کلیدی در موفقیت نام می‌برد. او می‌گوید: «ما مثل یک خانواده‌ایم. این ارتباط نزدیک، کمک می‌کند در روزهای مسابقه بهترین عملکردمان را داشته باشیم.»
نیاز به تغییر در سبک مربیگری
با جوان‌تر شدن نسل جدید ورزشکاران، کتِن نیز سبک مربیگری‌اش را بازنگری کرده است. اگر در گذشته ورزشکاران باتجربه و مستقل‌تر بودند، اکنون نسل جدید به حمایت ساختاریافته‌تری نیاز دارد. کتِن تأکید می‌کند که تطبیق سبک مربیگری با نیازهای فردی، از رمزهای موفقیت در تیم او می‌باشد.
در آن سوی دنیا: درخشش نیوزیلند با رویکردی مشابه
در نیوزیلند، شان تامپسون، مربی زوی سادوسکی-سینات، قهرمان سه‌باره جهان و برنده گلوب کریستال ۲۰۲۵ در بخش بانوان، با فلسفه‌ای مشابه فعالیت می‌کند. او مربیگری را به دو بخش «مربیگری ورزش» و «مربیگری انسان» تقسیم می‌کند. سینات، که در ۲۰۲۲ نخستین مدال طلای المپیک زمستانی نیوزیلند را کسب کرد، نقش تامپسون را در بازگشتش به اوج پس از آسیب‌دیدگی حیاتی می‌داند.
تامپسون باور دارد شور درونی و عشق به اسنوبرد، عامل کلیدی عبور از بحران‌هاست. او با خلق فضایی امن و یادگیرنده، به ورزشکارانش اجازه می‌دهد ریسک کنند، رشد یابند و خودشان را بازتعریف کنند.
مربیان، معماران مسیرهای طلایی
قهرمانان جهان در اسنوبرد، نه‌فقط محصول تمرینات سخت، بلکه نتیجه ارتباطات انسانی عمیق، مربیگری هدفمند و حمایت‌های روانی و اجتماعی می‌باشند. مربیانی چون کتِن و تامپسون نشان می‌دهند که ساختن یک قهرمان، فراتر از آموزش تکنیک است؛ این فرایندی است انسانی، پیچیده و زیبا که در پس هر پرش و چرخش تماشایی، ریشه دارد.
انتهای پیام/