آنچلوتی اولین پیروزی را دشت کرد
سلسائوی ایتالیایی
به گزارش ایران ورزشی، انتظارها به سر رسید و سرانجام، دوران کارلو آنچلوتی روی نیمکت تیم ملی برزیل به عنوان اولین سرمربی دائمی غیربومی این تیم آغاز شد تا یکی از موفق‌ترین مربیان سه دهه اخیر فوتبال جهان، چالش جدید و بزرگی را در فوتبال ملی آغاز کند.
در اولین مسابقه آنچلوتی، عملکرد برزیل در خانه اکوادور چندان چنگی به دل نزد و سلسائو خوش‌شانس بود که ششمین شکست در مرحله مقدماتی جام جهانی، با حضور آنچلوتی روی نیمکت رقم نخورد و ترکیب اولیه تیم نیز مورد انتقاد برخی رسانه‌ها قرار گرفت. با این حال عملکرد برزیل در دومین دیدار مقابل پاراگوئه پیشرفت قابل توجهی داشت و آنها موفق شدند با پاس ستاره جدید منچستریونایتد ماتئوس کنیا، توسط وینیسیوس جونیور به گل برسند تا با یک برتری خفیف، نخستین برد آنچلوتی روی نیمکت تیم ملی برزیل رقم بخورد. با نتایج بامداد سه‌شنبه مقدماتی جام جهانی در منطقه امریکای جنوبی، صعود برزیل به جام جهانی سال آینده نیز قطعی شد تا آنها در کنار آرژانتین و اکوادور، سومین تیم قطعی حاضر در جام جهانی سال آینده از منطقه امریکای جنوبی باشند.
حفظ رکورد حضور در تمام دوره‌های جام جهانی فوتبال، می‌تواند دستاورد نسبتاً خوبی برای آنچلوتی در پایان اولین پنجره بازی‌های ملی خود روی نیمکت برزیل باشد اما بیش از هر چیز، افزایش توان دفاعی برزیل در مسابقه با پاراگوئه مورد توجه قرار گرفت. برزیل با ۷۳ درصد مالکیت توپ و کنترل جریان بازی، عملکرد خوبی مقابل پاراگوئه داشت و خود کارلو آنچلوتی نیز ریشه ایتالیایی خود را دلیل عملکرد مطمئن تیمش در این مسابقه عنوان کرد: «بازی خوبی بود، مخصوصاً نیمه اول. خوب بازی کردیم، مالکیت توپ را در اختیار داشتیم و بازی را کنترل کردیم، هرچند زیاد موقعیت گلزنی ایجاد نکردیم. در نیمه دوم کمی افت کردیم اما در مجموع به نظرم بازی کاملی ارائه دادیم و بسیار خوشحال هستیم. باید سخت تلاش کنیم، یک سال دیگر زمان داریم، مهم است که این مرحله مقدماتی را با این دو بازی و عملکرد خوب به پایان ببریم. من ایتالیایی هستم. تیم گل نخورد چون در خط دفاعی خوب کار کرد و هافبک‌ها فوق‌العاده تلاش کردند، مانند کاسمیرو. از این بابت خوشحالم، همچنین از این جهت که به جام جهانی صعود کردیم.»
آلیسون بکر دروازه‌بان برزیل نیز در پایان بازی، به نقش مؤثر آنچلوتی در تزریق دوباره آرامش به تیم ملی برزیل اشاره کرد؛ با این حال نمی‌توان این موضوع را کتمان کرد که سلسائو همچنان از قامت یک مدعی واقعی برای درخشش در جام جهانی دور است و نمی‌توان برتری خفیف مقابل تیم‌های امریکای جنوبی را دلیلی بر مدعی بودن این تیم در جام جهانی سال آینده در نظر گرفت؛ جامی که ۲۴ سال است دست برزیل به آن نرسیده و شاید تجربه یک مربی غیربرزیلی با سابقه آنچلوتی، تنها راه نجات باشد.
انتهای پیام/