فائزه زمانی

فائزه زمانی

مصاحبه

21999
علی امیریان: به ما ظلم شد

در سیستان و بلوچستان هیچ چیزی برای تمرین نداریم

علی امیریان: به ما ظلم شد


یکی از پدیده‌های تیم ملی دوومیدانی در مسابقات قهرمانی آسیا علی امیریان بود. دونده دوی نیمه‌استقامت ایران که بعد از چند سال توانست دوومیدانی ایران را در دوی 800متر صاحب مدال کند. جوانی از روستای دورافتاده در سیستان و بلوچستان که با کمترین امکانات به تیم ملی رسید و در اولین حضورش در مسابقات دوومیدانی قهرمانی آسیا صاحب مدال نقره شد و رکوردی را از خودش به‌جا گذاشت که با آن می‌توانست مدال طلای بازی‌های آسیایی هانگژو را هم به دست بیاورد. عجیب‌ترین و شاید تلخ‌ترین قسمت ماجرا این باشد که او از گم شدن این درخشش در زیر سایه اخبار ناخوشایند دوومیدانی گلایه می‌کند: «مدال‌های خوبی را کسب کردیم؛ دو طلا و یک نقره کم نبود. رکوردهای خوبی هم زدیم اما به ما ظلم شد و این موفقیت دیده نشد.»


*جوانی از روستای دور افتاده و محروم از توابع ایرانشهر چطور توانست در دوومیدانی قهرمانی آسیا بدرخشد؟


سیستان و بلوچستان استعدادهای زیادی دارد. خیلی زیاد اما در نقطه مقابلش محرومیت هم خیلی زیاد دارد وگرنه رسیدن به تیم ملی دوومیدانی و مدال‌های جهانی و المپیک برای بسیاری از جوانان روستاهای محروم سیستان ممکن است.


*چطور شد که به دوومیدانی وارد شدی؟


عامل اصلی ماجرا برادرم بود. او دوومیدانی‌کار بود و در واقع نقش مربی من را ایفا می‌کرد. هم مشوقم بود، هم مربی من.


*شما از ایرانشهر به تیم ملی رسیدید؛ امکانات کافی برای تمرین داشتید؟


من برای اینکه از روستای محل زندگی‌ام تا به شهر برسم، 5کیلومتر می‌دویدم. هر روز این کار را انجام می‌دادم اما باید بگویم که ما برای تمرین واقعاً هیچ چیزی نداشتیم. اینکه می‌گویم هیچ چیز به معنای واقعی کلمه هیچ است. پیستی که من روی آن می‌دویدم شن‌های بیابان بود که در گرمای 45درجه و در اوج آلودگی باید آنجا تمرین می‌کردم. یک کفش داشتم که با آن هم امورات روزانه را سپری می‌کردم و هم می‌دویدم. در حالی که دوومیدانی نیاز به کفش تخصصی دارد.


*چند وقت است که شما تمرین می‌کنید؟


سه الی چهار سال است که دوومیدانی کار می‌کنم. البته برای اینکه به تیم ملی برسم راهی اصفهان شدم. در اصفهان هم کار می‌کردم، هم درس می‌خواندم و هم تمرین می‌کردم. تا اینکه سال گذشته به اردوی تیم ملی دعوت شدم.


*یعنی برای اولین بار به تیم ملی دعوت شدی؟


بله، کلاً شش یا هفت ماه در اردوی تیم ملی بودم.


*ولی نتیجه خیلی خوبی گرفتی. رکوردی که زدی از قهرمان بازی‌های آسیایی بهتر بود.


بله خیلی خوب دویدم. البته قبلش در دوی 1500متر هم دویدم که چهار ثانیه کم آوردم وگرنه مدال برنز 1500متر را هم می‌گرفتم.


*ولی این موفقیت درخشان تو و البته دو نفر دیگری که مدال گرفتند دیده نشد.


بله ما کار بزرگی کردیم. مدال‌های ارزشمندی گرفتیم اما به ما ظلم شد. مدال‌ها و موفقیتی که کسب کردیم گم شد. به لحاظ روانی واقعاً ما را بهم ریخت.


*حاشیه‌ای که به راه افتاد، خیلی به تیم ضربه زد؟


من قصد ندارم درباره این موضوع صحبت کنم اما واقعاً ماجرا این شکلی که در رسانه‌ها مطرح شد، نیست. آقای حدادی خیلی برای ما تیم زحمت کشید اما بعد از وقوع ماجرا خستگی به تنش ماند. ان‌شاءالله این ماجرا بزودی حل می‌شود اما واقعاً برایم سؤال بود که چرا کسی مدال ما را ندید.


انتهای پیام/
دیدگاه ها
آخرین‌های مصاحبه