یادداشت: سکوتِ ساکت

امیر اسدی / بعد از نقل و انتقالات تابستانی فوتبال ایران که با قانونی جدید به عنوان سقف بودجه نیز همراه بود، هر روز اخبار متفاوت و عجیبی درباره تخطی برخی تیم‌های لیگ برتری شنیده‌ایم. به جرأت می‌توان گفت روز یا هفته‌ای نبوده که به عنوان نمونه خبری درباره توافق غیر قانونی باشگاه سپاهان با یکی از بازیکنان جدید یا قدیمی خود نشنویم. یک روز بحث رضا اسدی مطرح بوده و روز دیگر امید نورافکن، شهریار مغانلو، هادی محمدی، کاوه رضایی و عیسی آل‌کثیر. در تمام قراردادها گویا یک مشکلی وجود داشته که کمیته انضباطی را مجاب کرده تا علیه سپاهان موضع بگیرد و از آنها توضیح بخواهد.

تازه‌ترین موضوع اما قرارداد دو ساله پیام نیازمند است. در این مورد به ادعای رضا جاودانی، عضو کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال رجوع می‌کنیم. جاودانی مدعی شد میلغ قرارداد دو ساله پیام نیازمند با سپاهان 160 میلیارد است. گویا این دروازه‌بان ملی پوش برای سال اول 10 میلیارد تومان می‌گیرد و سال دوم 150 میلیارد. یعنی افزایش 1500 درصدی یک قرارداد که قانون می‌گوید فقط باید 25 درصد به آن اضافه شود.

در مورد این تخطی، قریب به اتفاق فوتبالدوستان و یا غیر فوتبالی‌ها به پیام نیازمند تاخته‌اند. از نانوا و راننده تاکسی بگیرید و به کشتی‌گیر و خبرنگار و باقی افراد برسید. تنها قصور نیازمند در این ماجرا، پذیرفتن این نوع از دریافتی است. در باقی ماجرا، او کوچکترین تقصیری نداشته و گناهی مرتکب نشده که اینگونه مورد هجوم قرار گرفته و سیبل انتقادها شده. قراردادی جلوی او گذاشته‌اند و این دروازه بان هم پای آن را امضاء زده. مگر خلافی کرده؟ به هر فردی، اگر بگویند دستمزدت را 5 برابر می‌کنیم حتماً از این افزایش درآمد استقبال می‌کند و نیازمند هم از چنین قاعده‌ای مستثنی نیست.

این وسط می‌ماند مسئولانی که چنین قراردادی را پیشنهاد داده و از بازیکن خواسته‌اند آن را امضاء کند. محمدرضا ساکت، اصلی‌ترین فردی است که باید پاسخگو باشد و در مورد قراردادهای بازیکنان سپاهان توضیحاتی ارائه بدهد. ‌در روزهای اخیر اما مدیرعامل سابق سپاهان سکوت کرده و همین مساله بیشتر از هر بحث دیگری آزاردهنده است. در انتظار پاسخگویی این مدیر قدیمی هستیم. کسی که کلید اصلی تخطی در ماجرای قرارداد بازیکنان سپاهان است. بهتر است به جای امثال نیازمند، کمی هم درباره ساکت و سکوتش بگوییم.