بازگشت مظفر به زمین بایر

به گزارش ایران ورزشی، تیم ملی فوتسال زنان این روزها با بازگشت شهرزاد مظفر جانی دوباره برای صعود به قله رویاهایش گرفته است. مظفر که 7 سال قبل قهرمانی جام ملت های آسیا را به فوتسال زنان ایران هدیه داد، حالا بازگشته است تا این بار آبروی ایران را در اولین دوره جام جهانی زنان بخرد. تیم ملی زنان در آخرین ماموریت خود با هدایت فروزان سلیمانی سرمربی سابق در جام ملت های آسیا  نه تنها موفق به تکرارعنوان قهرمانی خود نشد و به سومی بسنده کرد بلکه میانگین سنی بالای تیم ملی یکی از نکاتی بود که در ذوق می زند. همین نکته هم باعث انتقادات به تیم ملی و عملکرد بازیکنان باتجربه تیم ملی در جریان این رقابت ها شد  و عده ای معتقد هستند که وقتش رسیده بسیاری از بازیکنان با تجربه از تیم ملی خداحافظی کنند تا جوان ها به میدان بیایند. حالا با بازگشت مظفر، در اولین لیست اعلامی او نام بسیاری ازهمان چهره های باسابقه دیده می شود؛ تصمیمی که با واکنش هایی تند همراه بوده است. منقدان حرف از جوانگرایی می زنند اما سوال اصلی اینجاست که فدراسیون در این سال ها چه پشتوانه ای ایجاد کرده و دقیقا  چه جوانانی ساخته که حالا عده ای انتظار جوانگرایی یک شبه دارند؟

حقیقت این است که جوانگرایی موضوعی اساسی است که نه با شعار بلکه با عمل انجام می گیرد. برنامه ای که باید سال ها قبل شروع و پیگری می شد حالا مدتی قبل تازه استارت خورده است و فدراسیون تیم زیر17 ساله را با سرمربیگری فاطمه شریف تشکیل داده است که این پروسه حالا حالاها زمان بر بوده و فعلا دردی از تیم بزرگسالان با این میانگین سنی بالا دوا نمی کند. جوانگرایی اتفاق نمی افتد، بلکه ساخته می شود. وقتی تیم و لیگ منسجمی در رده پایه وجود نداشته و از طرفی لیگ برتر زنان هم پویایی لازم را ندارد و بازیکنی تولید نمی کند، نمی شود انتظار داشت که بازیکنان خوب تحویل تیم ملی داده شود.

علاوه بر آمادگی فنی و ذهنی قطعا تجربه حرف اول را در میدان بزرگی مثل اولین دوره جام جهانی می زند. بنابراین نمی شود انتظار داشت مظفر یک شبه تیم ملی را به بهانه جوانگرایی خالی از بازیکنان باتجربه و قدیمی کند. از طرفی با توجه به سرعت لاک پشتی پشتوانه سازی در سال های اخیر عملا بازیکنان زیادی برای جایگزینی بازیکنان فعلی با همین سطح فنی و روانی وجود ندارد. اگر همین الان 15 بازیکن آماده و حرفه ای پشت در تیم ملی آماده باشند انتظار جوانگرایی یک شبه کاملا معقول است اما وقتی چنین چیزی وجود ندارد پس حالا باید به مظفر برای ساخت یک نسل طلایی دیگر زمان داد چرا که او قبلا برادری خود را در این زمینه ثابت کرده است. از طرفی مظفر در اولین اردوی خود بعد بازگشت، از 32 بازیکن جوان استان ها دعوت به عمل آورده که این موضوع نشان دهنده حواس جمع او به بازیکنان جوان و پاسخ به منتقدان است اما شاید با توجه به نزدیکی مسابقات جام جهانی و محدودیت زمان، الان وقت مناسبی برای پیش بردن پروسه جوانگرایی نیست و به گفته مظفر، بعد از جام جهانی بهترین فرصت برای پوست اندازی خواهد بود.

بی شک بازگشت مظفر تصمیمی روبه جلو برای فوتسال زنان ایران است  اما اگر نگاه ساختاری به پشتوانه سازی وجود نداشته باشد این فرصت از دست خواهد رفت. بنابراین فدراسیون باید بداند آینده با تصمیم های امروز ساخته می شود، اگر الان پشتوانه سازی درستی انجام نشده و جوانی ساخته نشود، تیم ملی با کنار رفتن بازیکنان باتجربه در باتلاق فروخواهد رفت.