پادشاهی سینر خستگی‌ناپذیر

به گزارش ایران ورزشی، پس از کسب سه عنوان قهرمانی روی زمین هاردکورت در استرالیا و آمریکا، باید فینال ویمبلدون ۲۰۲۵ را نقطه‌ای حساس در دوران حرفه‌ای نفر اول تنیس جهان یعنی یانیک سینر ایتالیایی در نظر گرفت، چرا که او درست شش هفته پس از شکست مقابل کارلوس آلکاراس در یکی از ماندگارترین مسابقات تاریخ تنیس جهان و از دست دادن قهرمانی رولان گاروس، توانست به خوبی با شرایط ذهنی تقابل دوباره با اعجوبه اسپانیایی کنار بیاید و با برطرف کردن ایرادهای فنی خود، اولین قهرمانی‌اش در ویمبلدون را با پایان دادن به روند پیروزی‌های متوالی کارلیتوس روی زمین چمن رقم بزند.

آلکاراس اسپانیایی که با ۲۰ پیروزی متوالی در ویمبلدون با اعتماد به نفسی بالا وارد فینال شده بود، ست اول را ۶-۴ به سود خود خاتمه داد، اما از آنجا به بعد، این سینر بود که نبض مسابقه را در دست گرفت و با نمایشی منسجم و کم‌اشتباه، سه ست بعدی را با نتایج ۶-۴، ۶-۴ و ۶-۴ به سود خود پایان داد و به چهارمین گرنداسلم خود رسید؛ آن هم در حالی که آلکاراس، برنده هر پنج رقابت قبلی بین این دو فوق‌ستاره نسل جدید دنیای تنیس جهان بود؛ دو فوق‌ستاره‌ای که در هر هفت گرنداسلم اخیر دنیای تنیس به عنوان قهرمانی رسیده‌اند و عاشقان ورزش به خوبی می‌دانند که طی سال‌های آینده، باید از رقابت جذاب بین این دو نابغه مانند دو فینال اخیر رولان گاروس و ویمبلدون لذت ببریم.

در اولین فینال ویمبلدون از سال ۲۰۰۲ به این سمت که در آن خبری از راجر فدرر، رافائل نادال، نواک جوکوویچ و اندی ماری نبود، سینر با اتخاذ استراتژی مناسب و عملکرد فوق‌العاده در رالی‌ها، در روزی که سرویس‌های آلکاراس کیفیت همیشگی خود را نداشتند، تبدیل به اولین قهرمان ایتالیا در تاریخ ویمبلدون شد. احترام متقابلی که بین دو بازیکن در مصاحبه‌های پس از بازی وجود داشت، نشان می‌دهد که چطور این دو ورزشکار حرفه‌ای و خستگی‌ناپذیر با رویه‌ای درست و مشخص، در این سطح از تنیس قرار گرفته‌اند و حالا پس از این دو فینال، باید شاهد ادامه رقابت این دو بازیکن بزرگ در تنیس جهان باشیم؛ رقابتی از جنس دوئل‌هایی چون بورگ-مک‌انرو، سمپراس-آغاسی و نادال-فدرر که تاریخ این ورزش جذاب را به قبل و بعد از خود تقسیم کردند.