اعجوبه بریتانیایی پپ در خط دروازه

تابستان ۲۰۲۳ بود که جیمز ترافورد سنگربان پرورش‌یافته از آکادمی منچسترسیتی با مهار پنالتی لحظه آخری اسپانیا در فینال رقابت‌های زیر ۲۱ سال اروپا، تبدیل به قهرمان اصلی انگلیس شد و در پایان رقابت‌ها بدون حتی یک گل خورده، تبدیل به یکی از مهم‌ترین ستارگان انگلیس در مسیر قهرمانی اروپایی گشت.

عملکردی که باعث شد تیم تازه صعودکرده برنلی برای جذب او به باشگاه منچسترسیتی، ۱۵ میلیون پوند پرداخت کند و حالا پس از دو سال، منچسترسیتی حاضر شده با پرداخت مبلغ ۲۷ میلیون پوندی به برنلی، محصول آکادمی خود را تبدیل به گرانقیمت‌ترین دروازه‌بان بریتانیایی تاریخ کند. زمانی که ترافورد به عنوان شماره یک احتمالی فوتبال انگلیس در آینده راهی برنلی شد تا زیر نظر ونسان کمپانی برای بقا بجنگد، هیچ تجربه‌ای در بالاترین سطح فوتبال انگلیس نداشت و در کنار سایر هم‌تیمی‌های جوان خود، سقوطی زودهنگام را به چمپیونشیپ تجربه کرد و حتی در ۱۰ مسابقه پایانی فصل، جایش را در ترکیب به آریانت موریچ داد و همه فکر می‌کردند که ترافورد، به یک استعداد سوخته تبدیل شده است. ترافورد به جز چند اشتباه کوچک، نقش مؤثری در سقوط برنلی نداشت اما نتوانست تفاوت ویژه‌ای را در فصل کابوس‌وار برنلی ایجاد کند و در همان زمان بود که برخی از هواداران تیم، اعتماد خود را به مرد شماره یک تیم زیر ۲۱ سال انگلیس از دست داده بودند.

عدم باور به توانایی‌های ترافورد، حتی باعث ایجاد شایعاتی مبنی بر جدایی او از برنلی شد و نیوکاسل در تابستان گذشته، مصرانه شرایط او را به عنوان یک ذخیره مطمئن دنبال می‌کرد اما ترافورد، به حضور در برنلی ادامه داد و زیر نظر اسکات پارکر، نقشی کلیدی در بازگشت آسانسور‌گونه برنلی به لیگ برتر انگلیس ایفا کرد. او که با وجود دعوت به تیم ملی انگلیس در ماه مارس سال گذشته هنوز نتوانسته دروازه‌بان اول تیم ملی کشورش باشد، در ۴۵ مسابقه فصل گذشته چمپیونشیپ آنها ۱۶ گل دریافت کرد تا برنلی، عنوان بهترین خط دفاع لیگ را از آن خود کند؛ از جمله ۱۲ کلین‌شیت متوالی که او را تبدیل به یک چهره ویژه در رسانه‌های ورزشی انگلیس کرد. به طوری که یکی از مالکان تیم جی‌جی وات که اسطوره فوتبال امریکایی به شمار می‌رود، با او شرط‌‌بندی کرد که اگر تا پایان فصل گلی را دریافت نکند، به لیگ حرفه‌ای فوتبال امریکایی برمی‌گردد! هرچند که در نهایت، ترافورد بازنده این شرط بود.

برخلاف ادرسون که در منچسترسیتی به توانایی بازیسازی و آرامش خود در حین مالکیت توپ مشهور است، نقطه قوت ترافورد را باید توانایی مهار توپ و واکنش‌ مقابل شوت‌های رقبا در نظر گرفت. او در فصل گذشته چمپیونشیپ، آمار خیره کننده ۸۴.۵ درصد مهار توپ را ثبت کرد که نسبت به آمار ۶۳.۱ درصد مهار او در لیگ برتر، پیشرفت چشمگیری محسوب می‌شد. ضمن اینکه در شاخص XGOT (امید گل داخل چهارچوب) که یک شاخص برای سنجش عملکرد دروازه‌بانان محسوب می‌شود، ترافورد از ۲۸.۹ امید گل داخل چهارچوب تنها ۱۶ گل دریافت کرد که نشان می‌دهد او توانسته از ۱۲.۹ گل‌های احتمالی رقبا با واکنش‌های خود جلوگیری کند. همچنین آمار و بازبینی عملکرد او در چمپیونشیپ نشان می‌دهد که شجاعت، بازیخوانی و آرامش او در موقعیت‌های حساس اعم از موقعیت‌های تک به تک و زمان مالکیت توپ افزایش پیدا کرده است. شاید بتوان نقطه ضعف ترافورد را مشت کردن و دور کردن توپ‌ها روی ارسال‌ها در نظر گرفت در حالی که انتظار می‌رود دروازه‌بانی در تیم‌های سطح بالا، به راحتی توپ‌ها را مهار کند. 

به طور واضح می‌توان گفت که ترافورد پیشرفت کرده و این پیشرفت، توسط استعدادیابان سیتی نیز مشاهده شده است. با این حال، ترافورد دروازه‌بان جوانی محسوب می‌شود که هنوز برای رسیدن به شماره یک سیتی و تیم ملی انگلیس، نیاز به پیشرفت بهتر در ابعاد جسمانی و روی توپ‌های هوایی دارد. عملکرد او روی مهار شوت‌ها، بازی با پا و شکل بدنی او هنگام ایستادن در دروازه، نشان از یک دروازه‌بان قدرتمند می‌دهد. سؤال اما اینجاست که او آیا آماده رقابت در پرفشارترین مسابقات لیگ برتر خواهد بود؟