افزایش آسیب‌دیدگی رباط صلیبی
زنگ خطری برای آینده فوتبال زنان
آمارها نشان می‌دهد که زنان فوتبالیست بین ۳ تا ۶ برابر بیشتر از مردان دچار پارگی ACL می‌شوند. این موضوع در سطح حرفه‌ای و حتی در لیگ‌های آماتور، یک الگوی تکرارشونده شده و پیامدهای جدی برای طول عمر ورزشی و کیفیت عملکرد بازیکنان زن دارد. در فصل 24-2023 لیگ‌های زنان در اروپا، بیش از ۲۰ بازیکن کلیدی به‌دلیل آسیب‌دیدگی ACL فصل را از دست دادند. این موضوع به‌ویژه در تیم‌هایی چون چلسی و لیون موجی از نگرانی را ایجاد کرد.
علت دقیق این تفاوت آماری هنوز به‌طور کامل مشخص نیست، اما ترکیبی از عوامل فیزیولوژیکی، هورمونی، بیومکانیکی و تمرینی در آن دخیل‌اند. ساختار لگن و زوایای زانو در بدن زنان، متفاوت از مردان است و همین می‌تواند در ایجاد فشار بیشتر بر رباط‌ها نقش داشته باشد. همچنین در برخی مطالعات، تغییرات هورمونی به‌عنوان یک عامل مستعدکننده مطرح شده است.
در این میان، برنامه‌هایی مثل FIFA 11+ که نوعی پروتکل تمرینی برای گرم‌کردن و تقویت عضلات است، می‌تواند نرخ آسیب‌دیدگی ACL را تا حدود ۸۸ درصد کاهش دهد. اما نکته مهم این است که بسیاری از تیم‌ها به‌ویژه در لیگ‌های کمتر توسعه‌یافته یا نیمه‌حرفه‌ای از این پروتکل‌ها به‌صورت دقیق و منظم استفاده نمی‌کنند و همین موضوع باعث شده تا عمر حرفه‌ای بسیاری از فوتبالیست‌های زن عملاً بسیار کوتاه‌تر شود.
این آمارها زنگ خطری جدی برای باشگاه‌ها و نهادهای مدیریتی فوتبال است. بازیکنانی چون لیا ویلیامسون، بت مید و ویویان میدیما، همگی فصل‌هایی از فوتبال خود را به‌خاطر همین آسیب‌دیدگی از دست دادند. باشگاه‌ها علاوه بر ریسک افت فنی، با خسارات مالی ناشی از غیبت بازیکنان کلیدی نیز مواجه‌اند و به همین دلیل شاید زیر بار پرداختی‌های بالا به بازیکنان فوتبال زنان نمی‌روند.
امروزه بیش از همیشه، به یک رویکرد ترکیبی از علم پزشکی، تمرینات تخصصی، آگاهی‌بخشی به بازیکنان و تغییر در طراحی تمرینات نیاز است. لیگ‌هایی مانند لیگ برتر زنان انگلیس (WSL) و NWSL امریکا، گام‌هایی جدی برای پایش ریسک و اصلاح رویه‌ها برداشته‌اند، اما این اقدامات باید جهانی و ساختاری شود.
در نهایت، رشد فوتبال زنان بدون توجه به سلامت فیزیکی بازیکنان، به موفقیتی موقتی تبدیل خواهد شد. با افزایش سرعت و شدت بازی‌ها، به همان میزان باید به پیشگیری از آسیب‌ها، به‌ویژه ACL، به‌عنوان اولویت درجه اول نگاه شود. این موضوع نه‌تنها سلامت فردی، بلکه پایداری اقتصادی و ورزشی باشگاه‌ها را نیز تضمین می‌کند.
انتهای پیام/