روزی که علی دایی پرزیدنت فوتبال شود

مراسم ختم مرحوم داریوش مصطفوی دیروز برگزار شد. مردی که همه چهره‌های حاضر در مراسم، به خیر و نیکی درباره او گفتند. البته این از خصلت‌های ماست که به محض آسمانی شدن افراد از آنها قدیس می‌سازیم فارغ از آنکه تا دیروز چه می‌گفتیم و چه می‌اندیشیدیم.
مراسم دیروز یک میهمان ویژه داشت؛ علی دایی.
دیدن علی دایی در این مراسم همه را ذوق‌زده کرد. مردی که همه دوست داریم در محدوده فوتبال ببینیمش. خیلی‌ها علاقه دارند او را دوباره در حریم فوتبال ببینند. سقف آرزوهای درصد قابل توجهی از این افراد، مربیگری او در یک تیم لیگ برتری است.
اما آنها که فوتبال را دوست دارند، می‌خواهند علی دایی را اختیاردار فوتبال ایران ببینند. علی دایی بارها و بارها نشان داد چه تعصب مطلقی روی نام ایران دارد. دایی چه در بازی‌های ملی به‌عنوان بازیکن و چه در مقام مربی ملی و باشگاهی نشان داد چقدر برای نام ایران احترام قائل است. از این منظر، او بیش از هر فردی صلاح و منفعت ایران را می‌داند و همه از این بابت اطمینان دارند.
علی دایی منافع فوتبال را بیش از هر چیز در نظر می‌گیرد. دایی فوتبال ایران را باآبرو، سربلند و مستقل می‌خواهد و این آرزوی همه علاقه‌مندان به فوتبال در ایران است.
علی دایی بزرگ این فوتبال است و همه می‌دانند که از او بزرگتر نیستند. دایی احترام همه بزرگترها و پیشکسوت‌ها را نگه می‌دارد؛ اما همان‌ها هم می‌دانند دایی قله‌هایی را دیده که آنها تجربه نکرده‌اند.
بر کسی پوشیده نیست که علی دایی توصیه‌پذیر نیست و همین می‌تواند مردم را دوباره با فوتبال آشتی دهد. دوباره به فوتبال اعتماد کنند و مطمئن باشند تصمیم‌ها، آرا و احکام فوتبال، نشأت گرفته از سفارش و مصلحت‌اندیشی مسموم نیست.
می دانیم مجمع فدراسیون فوتبال داستان‌های پشت پرده خود را دارد؛ اما آرزو می‌کنیم شکل، فرم و ترکیب مجمع فوتبال ایران به‌گونه‌ای تغییر کند که ریاست علی دایی بر فوتبال ایران، آرزوی «محال» نباشد. آرزو عیب نیست برای همین آرزو می‌کنیم روزی علی دایی «پرزیدنت» فوتبال ما شود.
انتهای پیام/