در مسیر تکرار یک حسرت

آنچه این روزها درباره تیم ملی امید ایران شاهد هستیم، بیش از آنکه نویدبخش باشد، نگران‌کننده است. به نظر می‌رسد رسیدن به المپیک برای این تیم و فوتبال ایران همچنان یک چالش بزرگ باقی خواهد ماند. امید روانخواه، سرمربی باانگیزه و پرتلاش تیم امید، با انتخاب کادری کاملاً باتجربه و آشنا به کار در حوزه فوتبال پایه و به‌ویژه رده سنی امید، گام‌های مؤثری برداشته است. با این حال، همانند سال‌های گذشته و شاید حتی بیشتر، این تیم با کمبود زمان و فقدان بازی‌های تدارکاتی کافی مواجه است و ناچار شده بیشتر به بازی با تیم‌های داخلی اکتفا کند.
انتظار نتیجه‌گیری از تیم امید ایران با توجه به جایگاه و تاریخ فوتبال کشور همیشه وجود داشته است، اما شرایط آماده‌سازی این تیم به‌گونه‌ای نیست که بتوان توقعات را بالا برد. روانخواه در انتخاب بازیکنان ترکیب ایده‌آل تیم موفق عمل کرده، اما این ترکیب نیازمند فرصت‌های بیشتری برای آزمون و خطا در بازی‌های دوستانه و رسمی است؛ فرصت‌هایی که نه‌تنها پیش‌بینی نشده‌اند، بلکه زمان کافی برای برگزاری آنها نیز وجود ندارد.
حسرت حضور در المپیک شاید تکراری‌ترین واژه در فوتبال ایران باشد، اما قطعاً در شأن فوتبال کشورمان نیست که چنین چالشی را بارها تجربه کند. متأسفانه به‌نظر می‌رسد تاکنون برنامه‌ریزی و تمهیدات لازم برای رفع این مشکل اتخاذ نشده و ادامه این روند، زنگ خطر بزرگی برای آینده فوتبال امید ایران به‌شمار می‌رود. بدون اصلاح جدی در نحوه آماده‌سازی و توجه به بازی‌های تدارکاتی، دستیابی به اهداف بزرگ همچنان در هاله‌ای از ابهام خواهد بود.
 
انتهای پیام/