به دردنخور گران
سفرهای عجیب کشتی به تورنمنت‌های بی‌کیفیت
به گزارش ایران ورزشی بعد از حضور امیرعلی‌آذرپیرا در تورنمنت کشتی ایتالیا، که با یک کشتی قهرمان شد حالا یک تیم به رومانی اعزام شده که آنها هم اوضاعی به همین شکل دارند. در روز نخست مسابقات بین‌المللی، ایون کورنیانو و ولادیسلاو سیمون رومانی که البته بعید است جنبه بین‌المللی داشته باشد، تیم ملی کشتی فرنگی ایران صاحب دو مدال طلا شد. دو مدال طلایی که با کمترین زحمت به دست آمد و بسیار بعید است به لحاظ فنی سودی برای ایران داشته باشد.
در وزن ۹۷ کیلوگرم که مسابقات آن به صورت دوره‌ای برگزار شد، امیررضا اکبری در دور اول امیررضا مرادیان از کشورمان را مغلوب کرد و در مبارزه بعدی نیز مقابل نماینده کشور رومانی به برتری دست یافت و صاحب مدال طلا شد. مرادیان نیز با غلبه بر کشتی‌گیر رومانی به مدال نقره رسید. یعنی کشتی‌گیر ایرانی با دو برد به مدال طلا رسیده که تازه یکی از این دو کشتی هم با هم‌تیمی‌اش بود که در رادو هم می‌توانست با روبه‌رو شود.
در وزن ۶۷ کیلوگرم هم که مسابقات آن کلاً با حضور ۲ کشتی‌گیر برگزار شد، امیررضا ده بزرگی مقابل حریفش به پیروزی دست یافت و صاحب مدال طلا شد. حالا این دو مدال به چه درد کشتی می‌خورند؟ این همه هزینه سفر به رومانی شود، هفت کشتی‌گیر و چند مربی و همراه هم اعزام شوند که کشتی‌گیران یا با خودشان مسابقه بدهند و یا اینکه با یک کشتی برنده باشند. این تورنمنت‌ها چه سودی دارد؟ این کشتی‌گیران در مسابقه‌ای داخل ایران شرکت می‌کردند دستاورد بهتری نداشت؟ چه دستاورد فنی دارد که کادرفنی و فدراسیون کشتی تصمیم به انجام چنین اعزامی گرفتند؟
چهار کشتی‌گیر دیگر هم در انتظار هستند تا در روز دوم مسابقه بدهند اما آنها اوضاع بهتری دارند؟ در وزن ۶۰ کیلوگرم سجاد عباس‌پور، در وزن ۷۷ کیلوگرم امیر عبدی و ابوالفضل عسگری و در وزن ۸۲ کیلوگرم ابوالفضل مهمدی به روی تشک می‌روند اما آنها هم همین شرایط را دارند. دیگر سطح توقعات از تورنمنت‌هایی که کشتی در آن شرکت می‌کند؛ به حدی پایین آمده که دیگر دنبال کشتی‌گیر مدعی و مطرح نباید بود، همین که یک نفر باشد و کشتی‌گیر ما بدون مسابقه به مدال طلا نرسد کفایت می‌کند. واقعاً در شورای برون مرزی چه خبر است؟ نباید درباره این سفرها تحقیق و تفحصی صورت بگیرد که چه کسی به کجا و به چه شکل تیم به تورنمنت بین‌المللی اعزام می‌کند. تورنمنت‌هایی که به لحاظ فنی فایده‌ای ندارند و البته بسیار هم گران هستند.
انتهای پیام/
در وزن ۹۷ کیلوگرم که مسابقات آن به صورت دوره‌ای برگزار شد، امیررضا اکبری در دور اول امیررضا مرادیان از کشورمان را مغلوب کرد و در مبارزه بعدی نیز مقابل نماینده کشور رومانی به برتری دست یافت و صاحب مدال طلا شد. مرادیان نیز با غلبه بر کشتی‌گیر رومانی به مدال نقره رسید. یعنی کشتی‌گیر ایرانی با دو برد به مدال طلا رسیده که تازه یکی از این دو کشتی هم با هم‌تیمی‌اش بود که در رادو هم می‌توانست با روبه‌رو شود.
در وزن ۶۷ کیلوگرم هم که مسابقات آن کلاً با حضور ۲ کشتی‌گیر برگزار شد، امیررضا ده بزرگی مقابل حریفش به پیروزی دست یافت و صاحب مدال طلا شد. حالا این دو مدال به چه درد کشتی می‌خورند؟ این همه هزینه سفر به رومانی شود، هفت کشتی‌گیر و چند مربی و همراه هم اعزام شوند که کشتی‌گیران یا با خودشان مسابقه بدهند و یا اینکه با یک کشتی برنده باشند. این تورنمنت‌ها چه سودی دارد؟ این کشتی‌گیران در مسابقه‌ای داخل ایران شرکت می‌کردند دستاورد بهتری نداشت؟ چه دستاورد فنی دارد که کادرفنی و فدراسیون کشتی تصمیم به انجام چنین اعزامی گرفتند؟
چهار کشتی‌گیر دیگر هم در انتظار هستند تا در روز دوم مسابقه بدهند اما آنها اوضاع بهتری دارند؟ در وزن ۶۰ کیلوگرم سجاد عباس‌پور، در وزن ۷۷ کیلوگرم امیر عبدی و ابوالفضل عسگری و در وزن ۸۲ کیلوگرم ابوالفضل مهمدی به روی تشک می‌روند اما آنها هم همین شرایط را دارند. دیگر سطح توقعات از تورنمنت‌هایی که کشتی در آن شرکت می‌کند؛ به حدی پایین آمده که دیگر دنبال کشتی‌گیر مدعی و مطرح نباید بود، همین که یک نفر باشد و کشتی‌گیر ما بدون مسابقه به مدال طلا نرسد کفایت می‌کند. واقعاً در شورای برون مرزی چه خبر است؟ نباید درباره این سفرها تحقیق و تفحصی صورت بگیرد که چه کسی به کجا و به چه شکل تیم به تورنمنت بین‌المللی اعزام می‌کند. تورنمنت‌هایی که به لحاظ فنی فایده‌ای ندارند و البته بسیار هم گران هستند.
انتهای پیام/