عبدی: باخت به ژاپن تلنگر است نه فاجعه

 تیم فوتبال زیر 20 سال دختران در سومین بازی خود در جریان مقدماتی جام ملت های آسیا شکست سنگین 11-0 را رقم زدند. در چنین شرایطی حسین عبدی کارشناس فوتبال و مربی سابق تیم ملی جوانان، این  باخت سنگین را قابل پیش‌بینی می‌داند و دلیل آن را نه ضعف ذاتی بازیکنان، بلکه نبود برنامه‌ریزی بلندمدت، کمبود بازی‌های تدارکاتی و بی‌توجهی به زیرساخت‌ها عنوان می‌کند. او با تأکید بر این‌که هجمه‌های احساسی و غیرکارشناسی به تیم و کادرفنی منصفانه نیست، این شکست را تلنگری جدی برای اصلاح ساختار و سرمایه‌گذاری پایدار در فوتبال بانوان می‌خواند و هشدار می‌دهد که بدون اردوهای مستمر و تجربه بین‌المللی، فاصله با قدرت‌هایی مثل ژاپن پرشدنی  نخواهد بود.
 
* چه عواملی باعث شکست سنگین تیم ملی مقابل ژاپن  شد؟

 این شکست اتفاقی نبوده قابل پیش‌بینی بود. ژاپن تیمی نیست که یک شبه به این سطح رسیده باشد. ژاپنی ها از سال 1983 شروع کرده اند   و کارهای زیادی برای علاقه مندی جوانان به فوتبال انجام دادند. حالا هم چیزهایی که کاشته اند  را برداشت می کنند.

در مقابل، ما چه کاشته ایم که حالا برداشت کنیم.  برای تیم زیر 20سال چکار کرده ایم؟ آیا بازی های دوستانه قبل از این مسابقات داشته ایم، آیا تورنمنت های بین المللی در نظر گرفته شده تا این ملی پوشان جوان با شریط بین المللی آشنا شوند؟ آیا تا به حال با ژاپن یا تیم هایی مشابه سامورایی ها بازی کرده اند؟ موفقیت فقط به استعداد بازیکنان و چند اردوی داخلی نیست. باید حمایت اصولی و منطقی از تیم ملی صورت بگیرد تا موفقیت حاصل شود. ازنزدیک باشگاه ها و زیر ساخت تیم های ژاپنی را دیده ام و بارها با آنها بازی کرده ایم. فوتبال آنها جنسیت نمی شناسد، هم در زمینه مردان و هم زنان پیشرفت بسیاری داشته اند. آنها خود را از آسیا جدا کرده اند و وقتی بااین تیم ها روبرو شوید تازه متوجه نوع بازی و قدرتشان که حاصل برنامه ریزی بلندمدت است، می شوید. اما آیا ما اصلا برنامه ریزی بلندمدتی برای این داشته ایم؟ آیا این بازیکنان درچند تورنمنت به میدان رفته اند که به هماهنگی در کنار یکدگیر برسند؟ژاپن تیم فوق العاده متفاوتی است و این اتفاقی که برای تیم ملی و دو تیم دیگر گروه مقابل ژاپن افتاد، قابل پیش بینی بود.بعد از این شکست، هجمه‌های زیادی به تیم و مربیان وارد شده است که به نظر می رسد غیرمنصفانه است.واقعیت این است که بسیاری از این هجمه‌ها غیرکارشناسی و غیرمنصفانه است. ما یک پروژه سه ساله با تیم نوجوانان و جوانان پسر داشتیم که در این مدت فقط دو  باخت داشتیم؛ یک باخت  مقابل ژاپن و یکی به انگلیس. در مسابقات مقدماتی جوانان،  17 گل زدیم و هیچ گلی نخوردیم. در مرحله نهایی هم 12 گل زدیم و یک گل خوردیم. یعنی 29 گل زدیم و فقط یک دریافت کردیم. اما با این وجمود با زهم هجمه هایی به ما وارد می کردند. در مورد تیم ملی زنان هم الان به همین گونه است. کلا واکنش ها به فوتبال ما همیشه همین است.متأسفانه برخی افراد بدون داشتن اطلاعات کافی و تنها با هیجان، به تخریب تیم و مربیان می پردازند.  بعضا درتلویزیون مجریانی نظرات غیرکارشناسی و جهت دهی شده می دهند. عده ای نمی دانند اما عده ای می دانند و به عمد این مدلی رفتار می کنند. واقعیت امر را باید از قبل رصد کرد و به الان رسید. چقدر به این تیم بها داده شده است که حالا انتظار فضایی از آن داریم. در رده های پایه نمی شود یک تیم با دو اردو داخلی قهرمان اسیا و جهان را شکست دهد.

*انتخاب بازیکنان درست و به جا بوده است؟

 فوتبال فقط استعداد نیست و این باقی مسائل است که در کنار هم می تواند منجر به ساخت یک تیم شود. متاسفانه عادت به خود تحقیری داریم واز قبل آماده هستیم تا یک تیم نتیجه نگیرد و شروع به تخریبش کنیم. خراب کردن خیلی ساده تر از آباد کردن است، حالا هم تحقیر غیرمنصفانه این تیم و هجمه علیه آن، کار درستی نیست. باید انقدر روی این تیم کار شود و حمایت شود تا روزی انتقام این شکست از ژاپن گرفته شود.

*این شکست تلنگر بزرگی است چرا که این دختران آینده تیم ملی زنان هستند. برای جبران این نتیجه باید چه گام هایی برداشت؟

باید برنامه‌های بلندمدت تدوین شود، اردوهای مداوم برگزار کرده و  بازی‌های دوستانه و تورنمنت‌های بین‌المللی زیادی برگزار شود.
 اگر نتیجه برعکس رقم می خورد، ژاپن از فردای مسابقه شروع  به ریکاوری، تمرین و آمادگی برای تورنمنت‌های بعدی می کرد. آنها هیچ وقت دست از تلاش برنمی‌دارند، ما هم باید همین رویکرد را داشته باشیم. بدترین اتفاق این است که پروژه‌ها را با حرف و هجمه کنار بگذاریم. مطمئن باشید اگر نتیجه برعکس بود، آنها کار را تعطیل نمی کردند .اگر بخواهیم واقع‌بین باشیم، تیم ما بازیکنان خوبی دارد و پتانسیل زیادی  وجود دارد ، فقط باید با برنامه‌ریزی مداوم، بازی‌های بین‌المللی و حمایت‌های لازم آنها را به سطح بالاتر برسانیم. اسم این هزینه نیست، بلکه سرمایه گذاری است.اگر  اقدام مهمی انجام نگرفته و ساختار لازم تدارک دیده نشده است، این موضوع را بپذیریم. اگر می خواهیم چنین نتیجه ای دیگر رقم نخورد و فاصله با تیم هایی مثل ژاپن از بین برود، اردوهای مستمر و بازی های تدارکاتی خوبی در نظرگرفته شود. اگر برنامه ریزی مدونی برای این تیم نداشته اند، حالا هم نباید از این تیم انتظار داشت اما اگر شرایط فراهم شد و بعد این نتایج رقم خورد، می شود تیم را مقصر دانست.

*حرف آخر؟

رسانه‌ها و جامعه باید منصفانه‌تر و  با نگاهی کارشناسی به مسائل نگاه کنند. نقد باید سازنده باشد، نه تخریبگر. باید از فضاسازی‌های هیجانی پرهیز کرد و تحلیل منطقی ارائه داد. بریا مثال شخصی گزارشگر است اما نظرهایی می دهد که هیچ منطقی ندارد. این صحبت ها هیچ کمکی به فوتبال نمی کند. متاسفانه برخی  تاثیر حضور در  رسانه را به نفع  خود قبضه می کنند که منصفانه نیست. به جای افزایش ناهنجاری‌های فرهنگی، باید فضای مثبت و انگیزشی ایجاد کنیم.به بازیکنان اعتماد کنیم، حمایت‌شان کنیم و به آنها فرصت دهیم. فوتبال بانوان ایران آینده درخشانی دارد، اما نیازمند تلاش مستمر، حمایت مالی و معنوی و برنامه‌ریزی بلندمدت است.امیدوارم این شکست تلنگری باشد که از امروز مسیرمان را بهتر تنظیم کنیم و با همدلی و برنامه‌ریزی مناسب، روزی به افتخارات بزرگی برسیم.