رقابت داغ تابستانی با چاشنی قراردادهای نجومی
آینده‌ای روشن یا کشیدن چاشنی انفجار؟
به گزارش ایران ورزشی، با ورود تیم‌های سرمایه‌داری همچون ایستا کرمانشاه و حضور پررنگ تیم‌های مطرحی چون پرسپولیس و گل‌گهر، بازار نقل و انتقالات لیگ برتر فوتبال زنان در تابستان امسال، رنگ و بوی تازه‌ای به خود گرفته است. این حضور قدرتمند، رقابت برای جذب بازیکنان سرشناس، به‌ویژه ملی‌پوشان، را به شکل قابل توجهی افزایش داده است.
در نگاه نخست، افزایش دستمزد فوتبالیست‌های زن در لیگ برتر ایران، اتفاقی مسرت‌بخش به نظر می‌رسد. سال‌ها تلاش بی‌وقفه بازیکنان زن، با کمترین امکانات و توجه رسانه‌ای، شایسته تقدیر بوده و رشد درآمد آنها، امری طبیعی و قابل دفاع است. این بازیکنان، همانند همتایان مرد خود، استحقاق بهره‌مندی اقتصادی از تلاش‌های حرفه‌ای خود را دارند. از این رو، نمی‌توان ایرادی بر اصل افزایش قراردادها وارد دانست.
اما مسأله اساسی اینجاست که پول‌پاشی بی‌برنامه و غیرهدفمند، نه تنها به پیشرفت و توسعه پایدار فوتبال زنان منجر نخواهد شد، بلکه می‌تواند آینده آن را با تهدید جدی مواجه کند.
فوتبال زنان ایران، در وضعیتی قرار دارد که تقریباً تمامی زیرساخت‌های آن با مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کنند؛ ورزشگاه‌هایی فرسوده و فاقد نور مناسب، زمین‌های تمرین غیراستاندارد، فقدان پوشش تلویزیونی و رسانه‌ای گسترده، نبود برنامه‌ریزی منسجم در فوتبال پایه و البته، چالش‌های مدیریتی. در چنین شرایطی، افزایش بی‌رویه ارقام قراردادها، بیشتر به یک مُسکن کوتاه‌مدت شباهت دارد تا راهکاری برای قرارگیری در مسیر توسعه بلندمدت.
ای‌کاش همین منابع به جای قراردادهای نجومی صرف ساخت آکادمی‌های استاندارد، ارتقای کیفیت چمن‌ها، بهبود نور ورزشگاه‌ها، توسعه فوتبال پایه و البته ایجاد بستر رسانه‌ای قدرتمند می‌شد. اگر زیرساخت‌ها اصلاح شوند، طبیعی است که هم کیفیت فوتبال بالا می‌رود و هم ارزش بازار بازیکنان به صورت واقعی افزایش پیدا می‌کند.
افزایش دستمزد فوتبالیست‌های زن حق آنهاست، اما توسعه واقعی زمانی اتفاق می‌افتد که پول خرج ساختار شود، نه فقط قراردادها. بدون این نگاه، فوتبال زنان در بهترین حالت فقط چند فصل پرهیاهو خواهد داشت و باشگاه‌های حاضر در لیگ کوثر عملاً بزودی ورشکسته خواهند شد.
انتهای پیام/