تکرار خاطره ۱۹۵۶؟
حبیبی برای شکست دادن بستایف روس در المپیک ۱۹۵۶ با مشکلات زیادی روبه‌رو شد. تب ۴۰ درجه و ناراحتی شدید از ناحیه کبد و کلیه او را از پا انداخته بود، اما با همان حال روی تشک کشتی رفت تا برای رسیدن به مدال طلا با بستایف روس مبارزه کند.
پیش از آن، آندره بری از سوئد، توث از مجارستان، روژه بیله از فرانسه، گاریبالدو نیتزولا از ایتالیا و کاساهارا از ژاپن، همه مغلوب حبیبی شده بودند. او نخستین حضور رسمی‌اش در دنیای کشتی را در ملبورن تجربه می‌کرد و با وجود تب بالا، توانست حریف روس را هم با امتیاز فنی شکست دهد. اما پس از پایان مسابقه به‌شدت دچار ضعف شد؛ چنان‌که از حال رفت و او را به بیمارستان رساندند.
حبیبی یک ماه در ملبورن بستری بود و پس از آن، تنها به ایران بازگشت. مردم به شکلی شگفت‌انگیز به استقبالش آمدند. تهران و فرودگاه مهرآباد پر بود از دوستان و علاقه‌مندان کشتی، اما صحنه عجیب‌تر در مسیر بازگشت او به مازندران رقم خورد: از پل سفید تا قائمشهر، مردم مسیر را بسته بودند. همه یا پیاده و یا سواره، آمده بودند تا قهرمان خود را ببینند.
امروزی‌ها وقتی استقبال مردم مازندران، بویژه جویبار را از قهرمانان کشتی می‌بینند، شگفت‌زده می‌شوند؛ اما تصور کنید که حدود هفتاد سال پیش، زمانی که حبیبی نخستین طلای تاریخ ورزش ایران در المپیک‌ها را به دست آورد، چنین استقبالی صورت گرفت. تمام مسیر از پل سفید تا قائمشهر، مملو از مردم عاشق کشتی بود.
و حالا، در روز تشییع این قهرمان، بار دیگر قرار است همان صحنه‌ها تکرار شود. مردم کشتی‌دوست مازندران نمی‌گذارند قهرمانشان غریبانه به خاک سپرده شود. در سال ۱۹۵۶ به استقبالش آمدند و این‌بار قرار است او را تا خانه ابدی بدرقه کنند.
انتهای پیام/
پیش از آن، آندره بری از سوئد، توث از مجارستان، روژه بیله از فرانسه، گاریبالدو نیتزولا از ایتالیا و کاساهارا از ژاپن، همه مغلوب حبیبی شده بودند. او نخستین حضور رسمی‌اش در دنیای کشتی را در ملبورن تجربه می‌کرد و با وجود تب بالا، توانست حریف روس را هم با امتیاز فنی شکست دهد. اما پس از پایان مسابقه به‌شدت دچار ضعف شد؛ چنان‌که از حال رفت و او را به بیمارستان رساندند.
حبیبی یک ماه در ملبورن بستری بود و پس از آن، تنها به ایران بازگشت. مردم به شکلی شگفت‌انگیز به استقبالش آمدند. تهران و فرودگاه مهرآباد پر بود از دوستان و علاقه‌مندان کشتی، اما صحنه عجیب‌تر در مسیر بازگشت او به مازندران رقم خورد: از پل سفید تا قائمشهر، مردم مسیر را بسته بودند. همه یا پیاده و یا سواره، آمده بودند تا قهرمان خود را ببینند.
امروزی‌ها وقتی استقبال مردم مازندران، بویژه جویبار را از قهرمانان کشتی می‌بینند، شگفت‌زده می‌شوند؛ اما تصور کنید که حدود هفتاد سال پیش، زمانی که حبیبی نخستین طلای تاریخ ورزش ایران در المپیک‌ها را به دست آورد، چنین استقبالی صورت گرفت. تمام مسیر از پل سفید تا قائمشهر، مملو از مردم عاشق کشتی بود.
و حالا، در روز تشییع این قهرمان، بار دیگر قرار است همان صحنه‌ها تکرار شود. مردم کشتی‌دوست مازندران نمی‌گذارند قهرمانشان غریبانه به خاک سپرده شود. در سال ۱۹۵۶ به استقبالش آمدند و این‌بار قرار است او را تا خانه ابدی بدرقه کنند.
انتهای پیام/