تیم رؤیایی در بهشت

درگذشت امامعلی حبیبی و رضا سوخته‌سرایی، آن هم در یک روز، شرایطی سخت و تلخ برای کشتی ایران رقم زد. در این میان، این تلخی‌ها به ذهن‌مان ایده‌ای رساند؛ شاید بد نباشد در قالب یک تیم رؤیایی، یاد قهرمانان بزرگ کشتی ایران را که دیگر در میان ما نیستند، زنده کنیم.
تصور کنید حالا در دنیای باقی، فردین نشسته است کنار تختی و ناگهان می‌بیند جوان‌ترکه‌ای با کلی مدال وارد می‌شود.
تصور کنید علیرضا سلیمانی در گوشه‌ای نشسته و ناگهان متوجه می‌شود رفیق شفیقش به زودی به او ملحق خواهد شد. وای که چه بزم زیبایی است، چه صحنه‌ای دوست‌داشتنی.
تصور کنید چقدر به سلیمانی و سوخته‌سرایی خوش می‌گذرد. معلوم است که خوش می‌گذرد؛ مگر می‌شود جایی سلیمانی و سوخته‌سرایی باشند و اطرافیان خوش نگذرانند؟ مگر می‌شود محمدعلی فردین آنجا باشد و رفقایش رنج بکشند؟
حبیب‌الله بلور هم نشسته و ترکیب تیم را می‌چیند. وای که چه دشوار است کارش در سبک‌وزن؛ محمدعلی خجسته‌پور، محمود ملاقاسمی و محمدمهدی یعقوبی که مدال المپیک دارند، اما بعد از آنها تازه نوبت به محمدعلی فرخیان می‌رسد؛ قهرمان ۱۹۶۵ منچستر. نه، اشتباه نکنید؛ او طلا نگرفت، اما همان برنز باعث شد ایران قهرمان جهان شود، آن هم خارج از ایران.
چقدر سخت است انتخاب کردن از میان این همه قهرمان!
وزن ۷۴ کیلوگرم غوغایی به پا می‌کند؛ توفیق جهانبخت و محمدعلی فردین، دو آدم حسابی ورزش ایران، چه انتخاب دشواری دارند. چه عکس‌هایی از این تیم برمی‌آید! یکی از آن عکس‌ها، تمرین فردین و توفیق بود که روی جلد روزنامه‌ها رفت.
واقعاً چه تیمی می‌شد؛ عباس زندی، امامعلی حبیبی و البته غلامرضا تختی، چه یلان‌هایی! این همه ستاره اگر با هم به جهانی می‌رفتند، چه می‌کردند؟ وای، تصور کنید یک دوره المپیک که همه اینها با هم بودند؛ به اندازه تاریخ، در همان یک دوره، مدال می‌گرفتند.

وزن ۵۷ کیلوگرم؛ هر چقدر که این روزها وزن اول تیم ملی کشتی آزاد خالی از ستاره است اما در گذشته تمام ستاره‌ها برای همین وزن بودند. انتخاب نفر برتر و یا حتی دو الی سه نفر برتر این وزن اصلاً آسان نیست. محمد مهدی یعقوبی دارنده مدال نقره المپیک و برنز جهان، محمد علی خجسته‌پور دارنده مدال نقره المپیک، نصرالله سلطانی‌نژاد دارنده مدال نقره جهان و محمدعلی فرخیان دارنده مدال نقره جهان همه از بهترین‌های دنیا بودند. یعقوبی و خجسته‌پور مدال المپیک دارند اما باید محمدعلی فرخیان را هم به این جمع اضافه کرد. فرخیان قهرمان مسابقات جهانی منچستر است. او یک نقره گرفت اما با همین نقره تیم ملی کشتی آزاد ایران را خارج از خانه قهرمان دنیا کرد. بنابراین این سه نفر می‌توانند، در وزن اول تیم رؤیایی بهشتی‌ها قرار بگیرند.

وزن ۶۱ کیلوگرم؛ در وزن 61 کیلوگرم هم انتخاب بسیار سخت است. ستاره‌هایی که در دوران خودشان در اوزان مختلفی از جمله 62 و یا 57 کیلوگرم کشتی گرفتند اما می‌توانند در این تیم رؤیایی وزن 61 کیلوگرم را به نام خودشان بزنند. شمس‌الدین سیدعباسی دارنده مدال طلا و دو مدال نقره جهان و همچنین مدال برنز المپیک، ناصر گیوه‌چی دارنده مدال نقره المپیک، محمدرضا نوایی دارنده مدال برنز جهان، حسین ابراهیمیان دارنده مدال نقره جهان، چهره‌های شاخص کشتی ایران بودند که متأسفانه دیگر در میان ما نیستند. دو مدال‌دار المپیک یعنی سید شمس‌الدین سیدعباسی و ناصر گیوه‌چی می‌توانند برترین باشند. البته محمدرضا نوایی هم که بعدها مفسر کشتی شد هم می‌تواند در این فهرست قرار بگیرد.

وزن ۶۵ کیلوگرم؛ ابوطالب ابوطالبی دارنده چهار مدال برنز جهان و المپیک و حاج محمد خادم ازغدی دارنده مدال نقره جهان دو چهره مطرح کشتی ایران بودند که می‌توانند در این وزن به ترکیب رؤیایی برسند. البته طالبی کشتی‌گیر وزن 52 و 57 کیلوگرم بود اما او باید در وزن بالاتری کشتی می‌گرفت که احتمالاً به دلیل ترافیک اوزان، مجبور به حضور در اوزان پایین شده بود و در نهایت هم به دلیل کاهش زیاد وزن دچار مشکل شد. سال‌ها به دلیل بیماری حاصل از عوارض کاهش وزن در بستر ماند و در نهایت بعد از چند سال تحمل درد درگذشت. 

وزن ۷۰ کیلوگرم؛ محمدعلی فردین دارنده مدال نقره جهان و توفیق جهانبخت دارنده مدال طلای جهان و برنز المپیک دو ستاره بی‌بدیل کشتی ایران بودند. هم به لحاظ اخلاقی و هم به لحاظ محبوبیت این دو واقعاً چهره‌های کم نظیری بودند. حیف است که این دو ابرستاره در ترکیب تیم رؤیایی ایران جایی نداشته باشند. فردین و توفیق هم با هم رفیق بودند و هم رقیب که هیچ‌کس دوران خوب رقابت این دو را فراموش نمی‌کند. خوشا به حال آنها که آن دوران را درک کردند. دیدن فردین و توفیق روی تشک، هر علاقه‌مند به کشتی را سر کیف می‌رساند.

وزن ۷۴ کیلوگرم؛ امامعلی حبیبی دارنده چهار مدال طلای جهان و المپیک که به تازگی به دوستان قدیمی‌اش پیوسته نفر اول این وزن می‌تواند باشد. کما اینکه در دوران قهرمانی هم در اوزان 67 و 73 کیلوگرم کشتی گرفته بود. محمد فرهنگ دوست چهره با فرهنگ و دوست‌داشتنی کشتی ایران که بعد از چهارمی در کشتی فرنگی قهرمانی جهان به کشتی آزاد پیوست، دو مدال نقره جهان را کسب کرد. او دیگر چهره مهم این وزن است. عبدالله مجتبوی دارنده مدال برنز جهان و المپیک هم دیگر چهره دوست‌داشتنی این وزن است.

وزن ۷۹ کیلوگرم؛ رسیدن به اسامی بعضی از چهره‌ها واقعاً حال انسان را دگرگون می‌کند. چه دلاورانی در کشتی ایران بودند و حالا فقط خاطرات افتخار‌آمیز آنها مانده است. پهلوان عباس زندی یکی از این قهرمانان و پهلوانان کشتی ایران است. او دارنده مدال طلای جهان است اما نامش در کشتی ایران به پهلوانی و سفره‌داری شهرت پیدا کرد. نبی سروری هم یکی دیگر از قهرمانان بزرگ کشتی ایران است که از قضا در عرصه مربیگری نقش مهمی را در کشتی آزاد ایران ایفا کرد. او قهرمانی جهان را در کارنامه دارد هم به عنوان کشتی‌گیر و هم به عنوان سرمربی.

 وزن ۸۶ کیلوگرم؛ غلامرضا تختی اسطوره بی‌بدیل کشتی ایران در دوران قهرمانی در وزن 79 کیلوگرم کشتی گرفت اما در ترکیب تیم رؤیایی می‌تواند در وزن 86 کیلوگرم باشد. کنار ستاره‌هایی چون حسین نوری و حسین تهامی که به لحاظ افتخارآفرینی هم‌ردیف تختی نبودند. تختی سه طلا و دو نقره جهان و یک طلا و دو نقره المپیک را در کارنامه دارد اما محبوبیت او به خاطر مدال‌هایش نبود. حسین تهامی هم با یک مدال برنز شاید خیلی افتخارآفرین نبوده باشد اما او هم در دسته پهلوانان آن دوران قرار دارد. حسین نوری هم که رفیق مشترک تختی و فردین بوده اما با وجود بدون مدال بودن در کنار این ستاره‌ها قرار می‌گیرد.

 وزن ۹۲ کیلوگرم؛ اوزان سنگین کم تعداد اما ارزشمند هستند. ابوالفضل انوری یکی از قهرمانان بدشانس اما شایسته کشتی ایران است. البته او در اوزان سنگین‌تر می‌توانست قرار بگیرد. دو مدال برنز جهان در سال‌های 1966 و 1969 از او یک چهره منحصر به فرد ساخته است. تیم ملی کشتی آزاد در جهانی 1966 بعد از قهرمانی سال قبل کشتی ایران در جهانی منچستر 1965 با تغییر چهره وارد این مسابقات شد که فقط یک طلایی داشت آن‌هم عبدالله موحد بود. سه مدال‌آور دیگر انوری، طالبی و تهامی بودند که هر سه حالا در دیار باقی کنار هم نشستند.

وزن ۱۲۵ کیلوگرم: چند روزی است که کشتی ایران بابت از دست دادن قهرمانش عزادار است. سنگین‌وزن دوست داشتنی ایران که مدتی بود به دلیل بیماری وزن اصلی خود را از دست داده بود اما کسی حاضر نبود این چهره و قیافه جدید را بپذیرد. علیرضا سوخته‌سرایی دو مدال نقره در جهانی برای ایران کسب کرد، 1978 و 1981 دو رویداد مهمی بود که سوخته‌سرایی با مدال برگشت. البته او هم از نسل سوخته ایران است و شاید اگر با شرایط آن موقع روبه‌رو نمی‌شد کلی مدال می‌گرفت. او بهترین فوق سنگین تیم رؤیایی در بهشت است. چه تیمی تشکیل شده در بهشت و چقدر ما دلتنگ این تیم هستیم.

سرمربی: شاید الان بهترین حال را در آن دنیا متعلق به حبیب‌الله بلور باشد. کسی که شاگردان و فرزندانش را دور خودش جمع کرده و البته با استعدادهای نسل بعدی یک تیم فوق‌العاده را در اختیار دارد. مربی که خیلی از این قهرمانان را خودش کشف کرد و پرورش داد و مثل یک پدر بالای سر آنها بود. او یکی از بهترین مربیان تاریخ کشتی ایران است و حالا جمعی از بهترین‌های تاریخ را در اختیار دارد.

داور: هر تیمی برای حضور در مسابقات یک داور هم در کنارش داشت و حالا این تیم رؤیایی هم یک داور دارد. کیومرث ابوالملوکی داور بین‌المللی کشتی که البته مربی هم بود و نام اولین مربی تاریخ کشتی ایران را هم یدک می‌کشید. مردی بی‌نهایت مهربان و مظلوم که در نهایت غربت و مظلومیت به خاک سپرده شد. او سال‌ها در کشتی ایران زحمت کشیده بود و به چند نسل کشتی ایران خدمت کرد اما وقتی دارفانی را وداع گفت در اوج مظلومیت به خاک سپرده شد.