سرنوشت تالار ایرانیان چه می شود؟

رضا عباسپور: پایان 3 هفته جدال پولادمردان وزنه‌برداری ایران در نهایت با برگزاری فینال این مسابقات در تهران و مجموعه ورزشی لاله اگرچه با قهرمانی تیم های ذوب‌آهن اصفهان دررده سنی بزرگسالان و مناطق نفت خیزجنوب دررده سنی جوانان تقریبا همانطوریکه پیش بینی می‌کردیم بود. اما سوای بحث فنی و رقابتی که بین تیم‌های حاضر در این رویداد برای ایستادن روی سکوی قهرمانی وجود داشت، قطعا موضوع انتخاب پرحرف وحدیث سوله و سالن محل برگزاری مسابقه فینال، مضوعی محوری و کلیدی بود که ذهن اغلب مخاطبان و حاضرین درمحل برگزاری مسابقات را به خود جلب کرده بود!  سوله‌ای دور افتاده از مرکز شهر پایتخت که با امکاناتی ضعیف و پایین که برای برگزاری مسابقه‌ای در سطح  و کلاس فینال لیگ وزنه‌برداری باشگاه‌های کشور به هیچ وجه انتخابی ایده‌آل و استاندارد برای برگزاری فینال لیگ رشته‌ای پرافتخار و المپیکی همچون وزنه‌برداری نبود. موضوعی که حتی خود رییس فدراسیون وزنه‌برداری نیز در صحبت هایش مفصل به آن اشاره داشت.

سوله ورزشی لاله درشان وزنه‌برداری نبود

پرونده 3 هفته جدال تیم‌های حاضر در لیگ برتر وزنه‌برداری باشگاه‌های کشور نهایتا با قهرمانی دو تیم ذوب آهن و مناطق نفت‌خیزجنوب در تهران بسته شد. رقابتی که قطعا می توان هم در بخش فنی و هم در موضوع نحوه و نوع برگزاری این رقابت‌ها بحث و تحلیل مفصل داشت. قطعا یکی از موضوعات مهم و البته تاسف‌برانگیزی که در فینال مسابقه لیگ وزنه‌برداری در فصل 1402 و در پاتیخت نظر حاضرین و مخاطبان این رشته پرافتخار و شناسنامه‌دار ورزشی را به خود جلب کرده بود، ماجرای مربوط به انتخاب عجیب و صدالبته ژرحرف و حدیث مجموعه ورزشی لاله تهران به عنوان محل برگزاری مسابقه فینال لیگ وزنه‌برداری بود! سوله‌ای دور افتاده، با فاصله بسیار زیاد از مرکز شهر تهران که بیشتر بدرد بازی‌های فوتبال یا والیبال داخل سالن محلات می خورد تا برگزاری مسابقه‌ای در حد فینال لیگ برتر وزنه‌برداری باشگاه های کشور. رقابتی مهم و حیاتی که به نوعی رکوردگیری تیم‌ملی وزنه‌برداری نیز به شمار می‌آمد و به همین دلیل باحضور تمامی ستاره‌های نامدار وزنه برداری ایران تدارک و برنامه‌ریزی شده بود. حقیقتا انتخاب یک چنین محلی برای میزبانی از تیم‌های باشگاهی وبرندهای نامی وزنه‌برداری ایران نه درشان خود ستاره‌های وزنه‌برداری ایران بود که حالا سکان مدیریتی و فنی فدراسیون وزنه‌برداری را دست گرفتند، نه به کلاس کاری مجموعه وزنه‌برداری ایران می خورد که همواره در طول تاریخ ورزش ایران داعیه دار کسب افتخار و مدال‌های خوش رنگ در عرصه‌های مختلف بین‌المللی همچون بازی‌های آسیایی، رقابت های جهانی و بازی های المپیک هستند. این موضوع یعنی برگزاری فینال لیگ وزنه‌برداری باشگاهی کشور در سوله ورزشی لاله تهران، به قدری ناراحت کننده و غیرقابل پذیرش بود، که حتی خود رییس فدراسیون وزنه‌برداری در خلال صحبت‌هایش که در اختتامیه فینال داشت، روی این موضوع تاکید کرد و از آن راضی نبود. قطعا عوامل برگزاری مسابقات و سازمان لیگ وزنه برداری برای برپایی فینالی در شان وزنه‌برداری ایران زحمات زیادی کشیدند و تلاش کردند تا پرونده این رقابت آبرومندانه و به شایستگی بسته شود. ولی هر طور می‌خواستیم شرایط نامطلوب محل برگزاری فینال لیگ 1402 را با تمسابقات مشابه آن که در گذشته به میزبانی تالار شیک، مدرن، بزرگ و استاندارد ایرانیان (تالار اختصاصی وزنه‌برداری ایران در مجموعه ورزشی آزادی تهران) برگزار شده بود مقایسه کنیم ماجرا هضم شدنی نبود که نبود! نکته و سوال مهم در این خصوص از دست‌اندرکاران سازمان لیگ فدراسیون وزنه‌برداری برای انتخاب این مکان به جهت برگزاری فینال لیگ این است که اصلا اگر حتی تالار وزنه برداری ایرانیان را بخاطر مشکلات و شکایتی که باعث پلمپ این مجموعه توسط شرکت توسعه و تجهیز شده را بگذاریم کنار، حقیقتا آیا در تهران بزرگ با داشتن این همه سالن‌ها و مجموعه ورزشی‌های مدرن، مجهزو استانداردی که دارد، جایی برای میزبانی شایسته از میهمانان حاضر در فینال لیگ وجود نداشت؟ واقعا نمی‌شد با زمانبندی درست و دقیق تر شرایطی استاندارد برای برگزاری فینال لیگ ایجاد کرد که هم تماشاچیان بیشتری برای رقابت ستاره های تیم ملی وزنه برداری به سالن مسابقه بیایند، هم اینکه مسئولین وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک بتوانند برای حضور در این رقابت مهم وقت گذاشته و از نزدیک شاهد دوئل ستاره های نامدار وزنه‌برداری ایران باشند؟ سوله ورزشی لاله که محل برگزاری فینال لیگ وزنه‌برداری بود به هیچ وجه شرایط ایده‌آل و مناسبی برای برگزاری فینال لیگ وزنه‌برداری ایران نداشت تا همین کمبودها و نقایص محسوس باعث نارضایتی تعداد زیادی از مربیان، ورزشکاران و سرپرستان حاضر در فینال لیگ نیز شود.

تکلیف تالار وزنه‌برداری آزادی چه شد؟

یکی از نقاط مغفوله و پرابهام موجود حال حاضر در مجموعه وزنه‌برداری ایران،ماجرای تالار وزنه برداری ایرانیان و کمپ تیم های ملی وزنه‌برداری است که از ابتدای دوره سرپرستی تیم جدید مدیریتی فدراسیون وزنه برداری تخریب شد به جهت بازسازی و نونوار شدن. البته شنیده ها حاکی از آن است که تالار وزنه‌برداری ایرانیان ه بدلیل شکایت پیمانکار قبلی این مجموعه درگیر مشکلات قضایی شده است و گویا مراجع و محاکم قضایی جرایم سنگین میلیاردی هم به سود پیمانکار قدیمی تالارایرانیان صادرکردند! اتفاقی تلخ که قطعا به ضرر خانواده وزنه برداری ایران در مسیر پیش رو خواهد بود. همین که ما خودمان تالاری زیبا و مجموعه‌ای شکیل، مدرن و استاندارد داریم، اما حق استفاده و بهره‌برداری‌اش به هر دلیل از ما دریغ شده استف سوال و نکتیه ای مبهم است که مطمئنا باید هرچه سریعتر برایش پاسخ و راه حلی قانع کننده یافت. اگرچه وعده رییس جدید فدراسیون این بود که خیلی زود کمپ تیم‌های ملی بازسازی شده و قابل بهره‌برداری خواهد بود. اما این وعده از ابتدای دوره سرپرستی داده شده بود و بارها به دلیل مشکلات مالی وبودجه‌ای به تعویق افتاد. حالا باید منتظر ماند ودید که حقیقتا چه زمان معین و مشخصی برای تعیین تکلیف و وضعیت مبهم تالار وزنه‌برداری ایرانیان توسط سکانداران فعلی فدراسیون بابت بهره‌برداری قطعی از این سرمایه ملی معین می‌شود؟

لیگ وزنه‌برداری نیاز به پوست اندازی دارد

تیم‌های ذوب آهن اصفهان و مناطق نفت خیز جنوب در پایان فینال لیگ وزنه‌برداری در تهران موق شدند به ترتیب با امتیازهای 1881 و 1963 عناوین قهرمانی رده های سنی بزرگسالان و جوانان را درفصل 1402 کسب کنند. لیگی که امسال در رده سنی بزرگسالان با حضور تیم‌های ذوب آهن، نفت و حفاری اهواز، رعدژدافند، عقاب نیروی هوایی و نیروزی زمینی، همچنین دررده سنی جوانان با حضور تیم‌های مناطق نفت خیزجنوب، ملی حفاری اهواز، عقاب نیروی هوایی، نیروی زمینی و مقاومت گیلان برگزارشد. لیگی که با توجه به ترکیب تیم‌های حاضر درآن حقیقتا لیگ دندان گیر و پرپیمانی برای استفاده و بهره‌برداری وزنه برداری و تیم های ملی نبود! باتوجه به حضور تعداد زیادی از ستاره های ملی‌پوش جوان و بزرگسال در ترکیب تیم های متمول حاضر در لیگ وزنه‌برداری امسال مثل ذوب آهن، نفت و حفاری، تقریبا از همان ابتدای فصل می شد پیش بینی کرد کدام تیم‌ها در هر دورده سنی شانس قهرمانی و ایستادن روی سکوهای سه گانه را دارند. پدیده‌های لیگ هم دقیقا همان چهره‌های شاخص حاضر در ترکیب تیم‌های ملی درسه رده سنی نوجوانانف جوانان و بزرگسالان بودند که از حضورشان در لیگ نیز بی‌شک فقط بابت عقد قرارداد مالی و درآمدزایی برای امرار معاش خود از این طریق بود. بنابراین باید اعتراف کرد که ما در لیگ فصل جاری خروجی یا پدیده‌ای غیر از آنچه در ترکیب تیم‌های ملی دیده بودیم را کشف و رویت نکردیم. قطعا لیگ وزنه برداری اگر با این فرمان جلو برود، عاقبتش چیزی جز زوال و نابودی نخواهد بود. مگر اینکه از سال اینده تغییراتی اساسی در سیستم برگزاری و نحوه و نوع سازماندهی مسابقات دردستور کارداشته باشیم. ضمن اینکه لیگ وزنه برداری برای اینکه تقویت شده و واقعا رقابتی شودف نیاز به حضور وورود برندها و اسپانسرهای توانمند و قدرتمند مالی مشابه ذوب‌آهن یا نفت و حفاری در ترکیب تیم های حاضر در لیگ دارد.

حضور کادرفنی قوت قلب ملی‌پوشان

سوای بحث نامطلوب و غیراستاندارد بودن سالن برگزاری مسابقات، یکی از اتفاق‌‌های خوبی که در 2 روز برگزاری فینال رخ داد حضور سرمربی و اعضاء کادرفنی تیم ملی وزنه‌برداری در سالن لاله تهران بود. قطعا این موضوع یکی از اتفاق‌های خوب و قابل تقدیری بود که رخ داد تا ملی‌پوشان و وزنه‌برداران جوانی که مدعی حضور در اردوی آماده سازی تیم ملی هستند، باقوت قلبی بیشتر روی تخته رفته و دست به وزنه شوند. ضمن اینکه کادرفنی تیم ملی وزنه‌برداری بزرگسالان با حضور مستمر خود در فینال مسابقات کاملا حواسشان به شرایط وزنه‌برداران بود تا احیانا آنها ناخودآگاه وارد جو رقابتی نشده و با انتخاب وزنه‌های بالا در پیک تمرینی و مسیر کسب سهمیه ورودی به بازی های المپیک 2024 با آسیب دیدگی های غیرمنتظره مواجه نشوند. این موضوع یعنی نظارت فنی سرمربی و مربیان تیم ملی  را می شد کاملا در نحوه و نوع انتخاب وزنه وزنه برداران ملی‌پوش خصوصا در اوزان سنگین وزن رویت و حس کرد.

امیدوار به پشتوانه ها

یکی دیگر از نکات امیدوارکننده و مثبتی که در روز فینال نظر مخاطبان و حاضرین درسالن مسابقات را به شدت به خود جلب کرده بود، حضور پررنگ و امیدوارکننده وزنه برداران نوجوان و جوان تیم های پایه و رقابت جذاب آنها با بزرگترهای ملی‌پوش بود. چهره های شاخصی همچون علیرضانصیری، ابوالفضل زارع، حسین بیرانوند، آریا پایدار، علیرضااسفندیاری و...، بود که بادرخشش و آمادگی خود مارا به آینده وزنه‌برداری ایران بسیار امیدوار کردند. درخشش این وزنه برداران جوان ثابت می کند که انطوریکه گفته می شد درگذشته به بخش پایه بی‌توجهی نشده است و بذرهای خوبی درزمین وزنه‌برداری کاشته شده که اگر بدرستی انها را حفظ و نگهداری کنیم می‌توانیم نسل طلایی خوش آتیه ای را درآینده داشته باشیم که سکوهای جهانی و المپیک را به نام وزنه‌برداری ایران سند بزنند.