ملی‌پوش سابری که خرجش را جدا کرده

به گزارش ایران ورزشی، تیم ملی شمشیربازی سابر با هشتمی در جام جهانی الجزایر، هنوز شانس کسب سهمیه تیمی المپیک را دارد. هر چند این تیم، مثل فصل قبل روی سکوی جام جهانی الجزایر نرفت اما با شکست چین، باخت در بازی‌های آسیایی را جبران کرد چرا که اگر ایران به جمع 8 تیم اول جام جهانی الجزایر نمی‌آمد، با ششمی ژاپن کار سخت می‌شد و جبرانش سخت‌تر. ژاپن اما فصل را بهتر از ایران شروع کرد. سامورایی‌ها با صعود به جمع 8 تیم اول جام جهانی، 4 امتیاز از اختلاف امتیازی با ایران را کم کردند تا ایران 20 امتیاز جلوتر از آنها باشد.
اختلافی که زنگ خطر را بیخ گوش تیم ملی سابر ایران به صدا درآورد چرا که ژاپن به آب و آتش می‌زند تا هم جای پایش را در رنکینگ جهانی محکم کند و هم صاحب سهمیه تیمی شود. البته امتیازات قهرمانی جهان مادرید و مدال‌های قهرمانی فعلاً ناجی تیم ملی سابر ایران شده و هفتمی‌اش در رنکینگ امتیازی سهمیه المپیک بابت همان است. تیم امین قربانی با این شرایط و ماندن در هفتمی رنکینگ جهانی، تنها به امتیاز یک مسابقه دیگر نیاز دارد تا کار سهمیه تیمی‌اش را برای المپیک 2024 پاریس قطعی کند، اگر چه نباید ملی‌پوشان از ژاپن غافل
شوند.

نوسان بلای جان شمشیربازی سابر
از طرف دیگر نوسان در تیمی که داعیه مدال المپیک دارد، برایش حکم سم را دارد. نقطه ضعفی که بدجوری در جام جهانی الجزایر گریبان تیم ملی سابر را گرفت و اجازه نداد به نیمه نهایی برسد. فقط بازی تیم مقابل مجارستان در مرحله یک چهارم نهایی را مرور کنید، در این بازی با اینکه ایران جلو بود، اما نتوانست برتری‌اش را حفظ کند و با نتیجه ۴۵ - ۴۰ باخت. ملی‌پوشان سابر حتی برای تعیین جایگاه هم نمایش قابل توجهی مقابل فرانسه نداشتند و با اختلاف زیاد 45-27 باختند. درست نقطه مقابل ژاپن بود که مثل همیشه جنگنده بودند و تنها با اختلاف یک امتیاز 45-44 شکست خورد.
شاگردان امین قربانی بعد از این دو باخت، مقابل آلمان هم کاری از پیش نبردند و 45-37 باختند. تیم ملی سابر با هشتمی جام جهانی الجزایر، در رنکینگ جهانی هفتم ماند و ژاپن با هشتمی همچنان در تعقیب ایران است.
 
چرا پاکدامن، پاکدامن همیشگی نیست
جدول عملکرد انفرادی شمشیربازان نشان می‌دهد برخلاف همیشه علی پاکدامن کاپیتان تیم ملی اصلاً در حد نامش هم بازی نکرده و در عوض محمد رهبری در بازی چین، مجارستان و فرانسه با بیشترین امتیازی که گرفته، جور او را کشید. پاکدامن حتی در بازی حساس مقابل مجارستان هم پاکدامن همیشگی نبود. شاید به همین خاطر امین قربانی یک بار در اسپانیا و بازی با ایتالیا ریسک کرد و فرزاد باهر را به جای علی پاکدامن به پیست فرستاد و او هم با بازی خوب، بیشترین امتیاز را گرفت.
یک بار هم در جام جهانی الجزایر و بازی مرحله یک هشتم مقابل چین. در واقع علی پاکدامن همیشه، حتی وقتی مجتبی عابدینی هم بود، در ترکیب تیم آخرین شمشیربازی بود که در مسابقه تیمی روی پیست می‌رفت تا کار را تمام کند. چرا که مربی بازی آخر را به قوی‌ترین شمشیربازش می‌سپارد، اما کاپیتان تیم ملی از اسپانیای سال قبل، جور دیگری شد، او در بازی با کانادا 13 ضربه خورد، یا در گرجستان عملکرد خوبی نداشت یا در جام جهانی ایتالیا مثل همیشه از خودش مایه نگذاشت و تنها 8-7 ضربه زد. قصه وقتی جدی می‌شود که در جام جهانی الجزایر و بازی مرحله یک چهارم تیمی ایران و مجارستان، پاکدامن ژیلاگی شمشیرباز پرآوازه مجار را برد اما چطور ممکن است فقط دو ضربه به شمشیرباز  سوم مجار بزند و 8 ضربه از ضعیف ترین نفر بخورد و بعد هم قافیه را مقابل او ببازد؟ منتقدان اعتقاد دارند کاپیتان تیم ملی شمشیربازی بعد از طلای قهرمانی آسیا دیگر مثل قبل، انگار در خدمت تیم نیست. انگار دلش با تیم نیست.
آن هم این روزها که تیم به همدلی بیشتری برای تکرار سهمیه تیمی المپیک نیاز دارد، ولی انگار او ساز ناکوک می‌زند. او که شاید حرفه‌ای‌ترین شمشیرباز سابر ایران است اما رفتارهای غیرحرفه‌ای تعجب‌آوری مرتکب می‌شود، مثلاً همین که در جام جهانی الجزایر، درست قبل از بازی با آلمان به جای اینکه تمرکزش روی بازی باشد، موبایل به دست از روی پیست رد می‌شود، یا به جای اینکه منتظر باشد تا سهمیه‌ها را فدراسیون جهانی اعلام کند، خودش خبر سهمیه انفرادی‌اش را پیش می‌کشد. در حالی که هدف فدراسیون تکرار سهمیه تیمی سابر برای المپیک 2024 پاریس است و با تحقق این اتفاق خوب، ملی‌پوشان سابر دو بار فرصت مسابقه دارند، یک بار در انفرادی و یک بار هم در تیمی. بعضی‌ها معتقدند شمشیرباز ملی‌پوش سابر از اصرار برای اعلام سهمیه‌اش، تنها یک هدف دارد، تصاحب پاداش 50 میلیون تومانی سهمیه از کمیته ملی المپیک.
همه این رفتارهای ناپخته پاکدامن، تنها شائبه تافته جدا بافته بودن او را به ذهن می‌آورد و بس. در حالی که همه از او توقع رفتار حرفه‌ای‌تری دارند. با این شرایط بوی خوشی نمی‌آید از اوضاع.
حالا که تنها تیم شمشیربازی سابر از ایران در دنیا سری بین سرها درآورده و می‌تواند افتخارآفرین هم شود و حتی در المپیک هم شانس مدال دارد، فدراسیون و کادر فنی باید ترمز حاشیه در تیم ملی را بکشد، قبل از اینکه بازیکن‌سالاری تیم را از هم بپاشد.