پول با برنامه و پول بی‌برنامه

حال هواداران فوتبال خوب نیست. اتفاقی که در امارات افتاد آبروی ورزش ما را برد. اینکه پرخرج‌ترین تیم این فصل ما در برابر تیم نهم جدول لیگ امارات این گونه دست و پا بسته بازی کند و تحقیر شود، موردی نیست که بشود به راحتی آن را هضم کرد. این شکست بد وقتی غیرقابل هضم شد که یکی دیگر از تیم‌های پولدار ما در همان لیگ درجه 2 آسیا از نماینده فوتبال بی‌عنوان اردن شکست خورد تا شکست شب بعد استقلال، پروسه تحقیر ورزش ما را کامل کند.
فوتبال ما روزی آقای فوتبال آسیا بود. گرچه حالا از آقایی در آسیا فاصله‌ای فراوان گرفته‌ایم؛ اما همین حالا هم آنقدر بی‌اعتبار نشده‌ایم که این گونه ذلیل بازی کنیم که کارشناس فوتبال امارات بگوید اگر می‌خواستیم نماینده فوتبال ایران را دو رقمی می‌کردیم....
فوتبال ما حال خوبی ندارد. این را همه دوستان و دشمنان می‌گویند. فوتبال ما مدت‌هاست شیب رو به پایین را آغاز کرده و همه آنها که جلوتر از نوک بینی‌شان را می‌بینند، نگران آینده فوتبال ایران با این شیوه اداره هستند.
داستان این فصل استقلال که غرق در پولش کردند، نشان داد اگر پول فراوان باشد و برنامه‌ای برای جهت دهی به این هزینه‌ها نباشد، انتهای همین خرج کردن‌ها هم می‌شود شکست.
خوب است وقتی پول خرج کنیم که برنامه‌ای برای آن داشته باشیم. حال خوب هواداران کشتی برای قهرمانی جهان نیست. برای آن است که می‌بینند کشتی از همین امروز برای المپیک 3 سال بعد برنامه دارد. می‌بینند جوانترین تیم فرنگی جهان را به زاگرب برده‌اند و چگونه آقایی می‌کنند. می‌بینند حسن رنگرز برای جام امروز، فردا را قربانی نمی‌کند. حال خوب کشتی‌دوستان برای این است که می‌بینند پول بیت‌المال (که پول آنهاست)، حیف و میل نشده است. بابرنامه خرج کردن با بی‌برنامه بودن تفاوت دارد.