سردرگمی

شکست ۱۱-۰ مقابل ژاپن کافی بود تا تیم ملی فوتبال زیر ۲۰ سال دختران ایران نه تنها از صعود به جام ملت‌های آسیا بازبماند بلکه در آزمونی مهم سرافکنده شود. اما این تمام ماجرا نیست و تیمی که باید پشتوانه آینده فوتبال زنان کشور باشد، امروز در غبار بلاتکلیفی و بی‌برنامگی رها شده و حتی سرمربی‌اش هم تکلیف روشنی ندارد.
حدودا 2 ماه از آن روز تلخ می‌گذرد؛ روزی که تیم ملی زیر ۲۰ سال دختران ایران با شکست سنگین ۱۱-۰ مقابل ژاپن از رسیدن به جام ملت‌های آسیا بازماند. شکستی که نه‌تنها به اعتبار این تیم لطمه زد، بلکه پرسش‌های بزرگی درباره آینده فوتبال زنان در رده پایه ایجاد کرد. از آن زمان تا امروز، فدراسیون فوتبال هیچ برنامه مدونی برای بازسازی، ترمیم و حمایت از این تیم ارائه نداده است. در حالی‌که چنین نتایجی باید شروعی برای بازنگری و بازسازی باشد، مسئولان فدراسیون فوتبال دست روی دست گذاشته‌اند. یک لحظه به این فکر کنید که نتیجه‌ای برعکس رقم می‌خورد و ژاپن، شکست 11 گله را مقابل ما تجربه می‌کرد.
بی‌شک سامورایی‌ها از فردای باخت، به دنیال احیا و بررسی نقاط ضعف خود می‌افتادند اما اینجا نه تنها بعد از این باخت همه قدرت بلامنازع ژاپن را بهانه کردند بلکه حالا با گذشت حدود 2 ماه هیچ برنامه‌ای برای بررسی این نتیجه فاجعه‌بار وجود ندارد و این تیم به حال خود رها شده است. در دنیا فدراسیون‌ها با برگزاری اردوهای آماده‌سازی، بازی‌های دوستانه سطح بالا و فراهم‌کردن امکانات حرفه‌ای، تلاش می‌کنند نقاط ضعف را به قوت تبدیل کنند اما در ایران، ماجرا فرق دارد؛ تیم ملی زیر ۲۰ سال به حال خود رها شده و حتی سرمربی‌اش هم آینده نامعلومی دارد.
نیلوفر اردلان سرمربی شناخته‌شده فوتبال زنان که هدایت این تیم را در این تورنمنت برعهده داشت، حالا به ایستای البرز پیوسته است. حضور او در باشگاه البرزی، پرسش مهمی را بوجود آورده که سرنوشت نیمکت تیم زیر 20سال چه می‌شود. در این میان سکوت مسئولان در این زمینه، ابهامات را بیشتر کرده و نشان می‌دهد هیچ اراده جدی برای تعیین تکلیف این تیم وجود ندارد. مسأله تنها به سرمربی ختم نمی‌شود.
این تیم، به‌عنوان رده سنی پشتوانه تیم ملی بزرگسالان، باید بیشترین سرمایه‌گذاری و توجه را دریافت کند. بازیکنانی که امروز در رده زیر ۲۰ سال حضور دارند، چند سال دیگر ستون‌های اصلی تیم ملی بزرگسالان خواهند بود اما واقعیت این است که حتی قبل از مسابقات اخیر هم این تیم بدون بازی دوستانه جدی و اردوهای تدارکاتی کافی به میدان رفت و مقصر اصلی این شکست فاجعه‌بار نه اردلان، نه بازیکنان بلکه خود فدراسیون است. بنابراین حالا که نقاط ضعف تیم فوتبال پایه دختران به وضوح آشکار شده، انتظار می‌رفت فدراسیون فوتبال برای جبران و ترمیم شرایط وارد عمل شود اما سکوت و بی‌عملی جای هرگونه برنامه‌ریزی را گرفته است. چنین وضعیتی تنها آینده این نسل از بازیکنان را تهدید نمی‌کند، بلکه در بلندمدت به کل فوتبال زنان ایران ضربه خواهد زد. وقتی تیم‌های پایه جدی گرفته نمی‌شوند، چگونه می‌توان انتظار داشت تیم ملی بزرگسالان در سطح آسیا رقابت کند؟ نگاهی به کشورهای منطقه نشان می‌دهد سرمایه‌گذاری در رده‌های پایه، کلید موفقیت‌های آینده است. ژاپن، همان تیمی که ایران را ۱۱-۰ شکست داد، سال‌هاست با برنامه‌ریزی دقیق و منظم، از تیم‌های پایه خود ستاره‌سازی می‌کند. در چنین شرایطی، شاید شکست سنگین مقابل ژاپن تنها یک نتیجه در جدول باشد، اما پیامدهای آن به‌مراتب عمیق‌تر است و اگر امروز برای آینده این تیم کاری صورت نگیرد، فردا حسرتی بزرگتر در انتظار فوتبال زنان ایران خواهد بود.