تقلب پپ از روی دست مورینیو

همه هواداران پروپاقرص فوتبال انگلیس می‌دانند که تقابل پپ گواردیولا و میکل آرتتا در فصول اخیر به نبردهایی کم‌نقص، با ساختار مستحکم دفاعی از سوی دو تیم و البته کسل‌کننده تبدیل شده و جدال روز یکشنبه نیز از این قاعده مستثنی نبود.

این بار اما به‌جای آنکه شاهد رویکرد تدافعی و عملگرایانه از سوی میکل آرتتا باشیم، نوبت به پپ گواردیولا رسید تا پس از گلزنی در دقیقه۹ مسابقه، با رویکرد مبتنی بر فشردگی خط دفاعی در یک‌سوم دفاعی زمین جلوی گلزنی آرسنال را بگیرد. زمانی که دروازه سیتی در دقایق پایانی بازی با ضربه چیپ دقیق گابریل مارتینلی باز شد، هافبک میانی این تیم یعنی تیجانی رایندرز تهاجمی‌ترین بازیکن ترکیب سیتی بود. پپ برای تبدیل کردن سیستم خود به یک سیستم پنج دفاعه، ناتان آکه را به‌جای فودن وارد زمین کرد و نیکو گونزالس نیز جای ارلینگ هالند را در زمین گرفت. در این شرایط، بازیکنان جلوی زمین سیتی نیز چاره‌ای بجز اینکه با حفظ توپ و کسب خطا در فشار آرسنال روی دروازه خودی تأخیر ایجاد کنند نداشتند.

در ۶۰۰بازی تیم‌های تحت هدایت گواردیولا، هرگز آمار ۳۲.۸درصد مالکیت توپ با زیر ۳۰۰پاس و تنها ۸لمس توپ در محوطه جریمه حریف ثبت نشده بود و این موضوع، نشان می‌دهد که حتی پپ گواردیولا نیز در برخی مواقع برای رسیدن به نتیجه ایده‌آل، مجبور به کوتاه آمدن از اصول خود و به نمایش گذاشتن فوتبالی می‌شود که چندان به آن علاقه‌ای ندارد. او که در یکی از نقل قول‌های معروف خود گفته بود ترجیح می‌دهد مربیگری را کنار بگذارد تا مالکیت کمتری در زمین نسبت به حریف داشته باشد، پس از بازی گفت که وقتی رقیب بهتر است و بازیکنان در هفته گذشته دو بازی سخت را پشت سر گذاشته‌اند، چاره دیگری جز این رویکرد وجود ندارد.

ژوزه مورینیو که معمولاً به‌عنوان یک سرمربی تدافعی و ضدفوتبال شناخته می‌شود روزی گفته بود که امروز سرمربیانی را داریم که با تکیه روی ایده خود کشته می‌شوند و بعد می‌گویند من کشته شدم، اما حداقل با ایده‌های خودم کشته شدم و این احمقانه است. حالا باید پذیرفت که حتی پپ گواردیولا به‌عنوان یکی از تئوریسین‌های بزرگ فوتبال مدرن نیز پذیرفته که گاهی اوقات برای عبور از شرایط سخت باید عملگرا بود. رویکردی که مثلاً مشابه آن را از رئال کارلو آنچلوتی در تقابل فصل ۲۰۲۳/۲۰۲۴ لیگ قهرمانان اروپا مقابل همین سیتی دیدیم و در نهایت، منجربه صعود و قهرمانی رئال نیز شد. 
البته این بازی تنها رقابتی نبود که در این فصل، شاهد رویکردی متفاوت از گواردیولا در آن بودیم.

در نیمه دوم پیروزی شیرین سه‌برصفر مقابل منچستریونایتد، سیتی تیمی بود که بیشتر از ضدحملات استفاده کرد و مالکیت را در اختیار تیم روبن آموریم قرار داد که هنوز، در باز کردن لایه‌های دفاعی رقبایی که در عقب زمین دفاع می‌کنند به بلوغ نرسیده است. میانگین فاصله استقرار خط دفاعی سیتی از دروازه خودی به نسبت فصل قبل، از ۳۵متر به ۲۶متر کاهش پیدا کرده و این نشان می‌دهد که برای عبور از کابوس فصل گذشته، پپ گواردیولای متفاوتی را در این فصل لیگ برتر انگلیس می‌بینیم.
البته که سیتی در دیگر مسابقات، به همان سبک و سیاق همیشگی بازی می‌کند و به نظر، اوضاع این تیم در تمرینات و مسابقات بهتر از فصل گذشته می‌رسد اما این بازی با وجود آنکه چندان برای هواداران فوتبال ماندگار نخواهد بود، از بعد تاکتیکی به یکی از بازی‌های خاص تاریخ لیگ برتر انگلیس تبدیل خواهد شد. دیداری که ثابت کرد مربیان درجه یک و بزرگ فوتبال اروپا، همواره برای مواقع اضطراری و مسابقات مختلف از رویکردهایی متفاوت و مبتنی بر شرایط روز تیم استفاده می‌کنند.