شروع ناامیدکننده لشکر ایرانی در امارات

به گزارش ایران ورزشی، بخش بزرگی از لژیونرهای فوتبال ایران امسال در لیگ فوتبال امارات عضویت دارند و این لیگ به پناهگاه امنی برای بازیکنانی تبدیل شده که جایی در سطح اول فوتبال اروپا ندارند اما می‌توانند با قراردادهایی مناسب و در فضایی بدون استرس و فشار، برای تیم‌های اماراتی به میدان بروند. این روند، به شدت به بازیکنان مستعد ایرانی در سال‌های اخیر ضربه زده و حتی باعث افت کیفیت بازیکنان حاضر در تیم ملی نیز شده است.

با انتقال چند بازیکن مستعد ایرانی از لیگ کشورمان به امارات، شمار بازیکنان ایرانی حاضر در این کشور در ابتدای فصل به ۱۲ بازیکن افزایش پیدا کرد اما هیچ‌کدام از این بازیکنان در ابتدای فصل عملکرد خوبی نداشتند و تاکنون، بازیکن‌های ایرانی در مجموع ۲۲ بازی(جمع تعداد بازی بازیکنان و نه تعداد بازی‌های برگزار شده) تنها ۲ بار موفق به گلزنی شده‌اند. سردار آزمون در اولین بازی فصل خود پس از پایان مصدومیت، خیلی زود حکم برتری شباب الاهلی مقابل النصر را امضا کرد و دیگر گل نیز توسط سامان قدوس از روی نقطه پنالتی در تقابل الاتحاد کلبا و بنی‌یاس امارات به ثمر رسیده است.

بهترین بازیکن ایرانی فصل گذشته لیگ امارات از لحاظ آماری یعنی مهدی قایدی، درگیر مصدومیت‌هایی جدی شده و به این خاطر تاکنون در لباس تیم جدید خود النصر نتوانسته درخشش فصل گذشته را تکرار کند و حداقل تا پایان ماه آبان از میادین دور خواهد بود. احمد نوراللهی، محمد قربانی و سعید عزت‌اللهی بازیکنانی هستند که در ترکیب تیم‌های خود، به بازیکنانی کلیدی تبدیل شده‌اند اما دیگر ستارگان ایرانی حاضر در لیگ امارات هنوز به فرم ایده‌آل خود نرسیدند.

رضا غندی‌پور که با حواشی زیادی به شباب الاهلی پیوست تاکنون مجموعاً در این فصل ۴۳ دقیقه برای این تیم در لیگ و ۱۴ دقیقه در آسیا به میدان رفته و هم‌تیمی او مرصاد سیفی نیز تنها در بازی‌های آسیایی در ترکیب شباب الاهلی به میدان رفته است. محمدمهدی محبی که از ستارگان درجه اول لیگ ایران در فصل گذشته بود، تنها در یک بازی از سه بازی ابتدایی این فصل به ترکیب اصلی الاتحاد کلبا رسیده و در ۱۳۰ دقیقه بازی نتوانسته تأثیر خاصی روی گل‌های تیمش داشته باشد. مبین دهقان و امیرحسین سام دلیری نیز دو بازیکن جوان دیگری هستند که حضور آنها در این فصل لیگ امارات به ۶۰ دقیقه بازی سام دلیری در تقابل الاتحاد کلبا با النصر محدود شده است.

صرف حضور بازیکنان سطح اول ایران در یک لیگ آسیایی، خود می‌تواند برای آینده فوتبال کشور و لژیونرها نگران‌کننده باشد اما موضوع نگران‌کننده‌تر، حالا این است که بخش بزرگی از این بازیکنان، نقشی محوری در ترکیب اصلی تیم خود ندارند.